Lesław M. Bartelski wspomina sylwetki pisarzy, których miał okazję osobiście poznać i z którymi wiązały go nawet bliskie relacje; pisze też jednak o prozaikach, dramaturgach i poetach, których znał tylko z opowieści innych ludzi oraz z ich dzieł.

Mamy tu zarówno przedstawicieli starszych generacji, którzy dla urodzonego w 1920 roku początkującego literata byli wielkimi wzorcami (np. Iwaszkiewicz, Dąbrowska, Wańkowicz, Parandowski),jak i rówieśników autora z pokolenia Kolumbów (np. Gajcy, Baczyński, Borowski, Stroiński). Jest i urodzony w 1934 roku Hłasko.

Bartelski prezentuje i biografie, i dokonania wybranych pisarzy. Przywołuje przy okazji różne anegdoty, cytuje innych autorów, nieraz zestawia swoje wyobrażenia czy zapamiętane obrazy z opiniami kolegów po piórze.

Ta książka to nie tylko wspomnienia dotyczące konkretnych osób. To również spojrzenie na prądy artystyczne oraz klimaty kilku okresów literackich, ze szczególnym uwzględnieniem drugiej wojny światowej i czasów powojennych.

Nie rzuciła mnie ta książka na kolana, napisana jest stylem poprawnym, ale nie porywającym. Zabrakło mi tu gawędziarskiej pasji typowej np. dla literackich wspomnień, esejów i felietonów Boya-Żeleńskiego, Łysiaka czy Głowińskiego.

Wysłuchałam jednak audiobooka z zainteresowaniem, gdyż dowiedziałam się o niektórych pisarzach interesujących rzeczy. Większość informacji nie była dla mnie nowością, jednak lektura była całkiem przyjemna i udana (także dzięki świetnemu lektorowi, czyli Mirosławowi Utta),dlatego wystawiam ocenę bardzo dobrą.

Lesław M. Bartelski wspomina sylwetki pisarzy, których miał okazję osobiście poznać i z którymi wiązały go nawet bliskie relacje; pisze też jednak o prozaikach, dramaturgach i poetach, których znał tylko z opowieści innych ludzi oraz z ich dzieł.

Mamy tu zarówno przedstawicieli starszych generacji, którzy dla urodzonego w 1920 roku początkującego literata byli wielkimi...