miłe, łatwe i przyjemne... warto zacząć od "Cappuccino z cynamonem".

miłe, łatwe i przyjemne... warto zacząć od "Cappuccino z cynamonem".

Naprawdę ciepła i przyjemna lektura :-) Może nie będzie tu niespodziewanych zwrotów akcji i niepokojącego trzymania w napięciu, ale jest to świetny pomysł na oderwanie się od codziennośći, wyciszenie i rozbudzenie pozytywnych uczuć. Bo ta historyjka to jest taka współczesna bajka z dobrym zakończeniem :-) Polecam.

Naprawdę ciepła i przyjemna lektura :-) Może nie będzie tu niespodziewanych zwrotów akcji i niepokojącego trzymania w napięciu, ale jest to świetny pomysł na oderwanie się od codziennośći, wyciszenie i rozbudzenie pozytywnych uczuć. Bo ta historyjka to jest taka współczesna bajka z dobrym zakończeniem :-) Polecam.

+

+

Ze wszystkich dóbr tego świata czas jest najcenniejszy, bo nie można go w żaden sposób odtworzyć ani pomnożyć. Raz utracony nigdy nie powróci.

Bo w każdy związek prędzej czy póżniej wkrada się rutyna, zniecierpliwienie i znużenie. Każda miłość z upływem czasu traci swój tęczowy pióropusz.

Czasami tak już jest, że można ocenić człowieka równie szybko, co trafnie.

Ze wszystkich dóbr tego świata czas jest najcenniejszy, bo nie można go w żaden sposób odtworzyć ani pomnożyć. Raz utracony nigdy nie powróci.

Bo w każdy związek prędzej czy póżniej wkrada się rutyna, zniecierpliwienie i znużenie. Każda miłość z upływem czasu traci swój tęczowy pióropusz.

Czasami tak już jest, że można ocenić człowieka równie szybko, co trafnie.

Bardzo lubię książki tej autorki, przeczytałam kilka, ale ta niestety mnie rozczarowała, irytowała przezwiskami bohaterów (Ciaputek, pan Gbur, pan Korposzczurek...) i miejscami wynudziła. To na pewno nie był miód na moje czytelnicze serce. Z wielkim trudem wytrwałam do końca, ziewając miejscami jak mops i wyczekując ostatniej strony. Nie moje klimaty.

Bardzo lubię książki tej autorki, przeczytałam kilka, ale ta niestety mnie rozczarowała, irytowała przezwiskami bohaterów (Ciaputek, pan Gbur, pan Korposzczurek...) i miejscami wynudziła. To na pewno nie był miód na moje czytelnicze serce. Z wielkim trudem wytrwałam do końca, ziewając miejscami jak mops i wyczekując ostatniej strony. Nie moje klimaty.

Bardzo się cieszę że przecztałam najpierw Cappuccino z cynamonem a później zupełnie przez przypadek Miód na serce bo dzięki temu poznałam dalsze losy Patrycji i Elwiry. Plecam książki tej autorki na jesienne wieczory.

Bardzo się cieszę że przecztałam najpierw Cappuccino z cynamonem a później zupełnie przez przypadek Miód na serce bo dzięki temu poznałam dalsze losy Patrycji i Elwiry. Plecam książki tej autorki na jesienne wieczory.

Bardzo ciepła książka, którą lekko się czyta, ale która wywołuje łzy wzruszenia i radosne uśmiechy podczas czytania.
Historia z szukającą matki dziewczynką dla mnie troszkę nierzeczywista gdyż zwykle dzieci mające tylko jednego rodzica, potencjalnych partnerów matki czy ojca traktują z wielką wrogością.
No ale niech będzie takich więcej bo dzięki temu wszyscy będą szczęśliwi.

Bardzo ciepła książka, którą lekko się czyta, ale która wywołuje łzy wzruszenia i radosne uśmiechy podczas czytania.
Historia z szukającą matki dziewczynką dla mnie troszkę nierzeczywista gdyż zwykle dzieci mające tylko jednego rodzica, potencjalnych partnerów matki czy ojca traktują z wielką wrogością.
No ale niech będzie takich więcej bo dzięki temu wszyscy będą szczęśliwi.

Miód ze względu na swoją strukturę kapie powoli i tak rozwija się akcja tej książki ciepłej,pogodnej,lekkiej,pełnej nadziei,jest to książka do delektowania się bez pośpiechu,książka do poduszki.Polecam.

Miód ze względu na swoją strukturę kapie powoli i tak rozwija się akcja tej książki ciepłej,pogodnej,lekkiej,pełnej nadziei,jest to książka do delektowania się bez pośpiechu,książka do poduszki.Polecam.

Eliwira pracuje jako psycholog w prywatnej klinice. Mieszka z czterema kotami, czasem spotyka się z mężczyznami, ale żaden związek nie jest w stanie przetrwać dłuższego czasu. Być może dlatego, że kobieta nosi w sobie pewną tajemnicę. Boi się, że przez to nikt jej nie pokocha.
Ekscentryczna babcia próbuje ją przekonać to do jednego, to do drugiego mężczyzny. Serca to jednak nie sługa i kieruje się w stronę... sześcioletniej blond dziewczynki. Spokojnie, to nic złego. To, uczucie, którego Elwirze brakowało i które prowadzi ją w końcu do wymarzonej przez siebie i babcię, przyszłości.

Książka z początku nudna i taka trochę infantylna. Denerwują opisy niektórych osób. Potem zaczyna się robić ciekawiej, w pewnym momencie można się pogubić kto jest kim.
To powieść o miłości, opiece nad dziećmi, tęsknocie za ich posiadaniem i o tym, że mężczyźni tez potrafią wychowywać dzieci.

Eliwira pracuje jako psycholog w prywatnej klinice. Mieszka z czterema kotami, czasem spotyka się z mężczyznami, ale żaden związek nie jest w stanie przetrwać dłuższego czasu. Być może dlatego, że kobieta nosi w sobie pewną tajemnicę. Boi się, że przez to nikt jej nie pokocha.
Ekscentryczna babcia próbuje ją przekonać to do jednego, to do drugiego mężczyzny. Serca to...

Jak się już przejdzie przez pierwsze 150 stron to potem leci ;)

Jak się już przejdzie przez pierwsze 150 stron to potem leci ;)