Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sny pachnące igliwiem to nie tylko cudowny aromat sosen lecz prawdziwe życie w środku lasu.To miłość do natury i nawiązanie do słowiańskich tradycji związanych z zielarstwem.Tą dziedziną zajmuje się Babcia Małgosia osoba o szczerozłotym sercu, która mimo bagażu traumatycznych doświadczeń nie zgorzkniała lecz otworzyła swe serce na pomoc innym. Równie sympatyczna i dobra jest Mama Kamila leśniczego Danusia a jego młoda żona Lena bez trudu podbiła moje serce.Niczym Kopciuszek wyrzucona z domu przez złą macochę pod ręką Babci Małgosi rozkwita i rozbudza swą anielską naturę.Jej credo to szczerość,bezpośredniość i prostolinijność.Przygarnia pod swe skrzydła wszystkie potrzebujące stworzenia małe i duże.Jednak na tak wrażliwej duszy negatywne przeżycia odciskają piętno w postaci sennych koszmarów.Na szczęście problem w końcu przestaje istnieć i to bez pomocy terapeuty.
Książka ta w cudowny sposób wprowadza nas w klimat świat.Czytając ją niemalże czułam aromat piernika i wigilijnych potraw, zapach choinki i moc prezentów, Piękno kolęd granych przez Lenę na fortepianie i obecność jej nieżyjących rodziców.Czułam wszechogarniającą miłość i dobroć,serdeczność i troskę o innych.Czułam ducha świąt. Z małą pomocą gorących serc problemy rozwiązywały się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Podczas czytania niemal cały czas towarzyszyły mi łzy wzruszenia.
Nagle jak grom z jasnego nieba spada na wszystkich obecność wcześniej niezbyt lubianej przybranej siostry Leny. Z całym dramatyzmem sytuacji i poczuciem zagrożenia. Pomóc jej czy nie pomóc? Jakie będą konsekwencje tej pomocy...to są niechciane dylematy.Jednak zwycięża prawość,miłość i wpojone wartości bo rodzina jest najważniejsza. Jeśli staniemy za sobą murem kto nas pokona? Wszystko zatem kończy się happy endem. Zapraszam do lektury.Sny pachnące igliwiem to cudowna książka na świąteczny czas.Naprawdę warto ją przeczytać.

Sny pachnące igliwiem to nie tylko cudowny aromat sosen lecz prawdziwe życie w środku lasu.To miłość do natury i nawiązanie do słowiańskich tradycji związanych z zielarstwem.Tą dziedziną zajmuje się Babcia Małgosia osoba o szczerozłotym sercu, która mimo bagażu traumatycznych doświadczeń nie zgorzkniała lecz otworzyła swe serce na pomoc innym. Równie sympatyczna i dobra...

Drugi tom podoba mi się nieco mniej niż poprzedni lecz nie można odmówić mu magicznej aury ciepła i miłości. Książka jest wielowątkowa i pobudza do refleksji.Na początek szczypta wiedzy o ziołach co niewątpliwie jest jej atutem.Przydałoby się też kilka niezwykłych receptur.Bardzo sugestywna postać to zielarka Marysia, która kocha zioła podobnie jak jej babka i prababka. Udaje jej się zaszczepić tą miłość w swojej wnuczce Renacie poprzez przekazane listy.Sama Renia nieco poturbowana przez życie uczy nas swoim przykładem jak ważny jest spokój, cisza i kontakt z naturą.Ona tak żyjąc odnalazła prawdziwą siebie, przebaczyła najbliższym to że nie żyli wg wytyczonego przez nią scenariusza.Bardzo piękna jest też przyjaźń seniorki Marysi z młodym Tomkiem.Świadczy o więzi międzypokoleniowej a przeniesiona na nasze życie może rozwiązać problem poczucia samotności i wyobcowania dużej grupy starszych ludzi.Korzyści są obopólne. Młodzi mogą czerpać garściami z doświadczenia starszych.Tym razem jednak Mała Przytulna nie wydaje mi się już tak sielankowa jak w perfumerii.Obnaża słabości przywary jej mieszkańców. Wynikają one nie ze złej woli lecz z niezrozumienia,nudy, zagubienia...Serdecznie znielubiłam Halinę za jej postępowanie i donosicielstwo ale niezawodna Gabrysia wszystko mi wytłumaczyła i moje spojrzenie na tą bohaterkę powieści znacznie złagodniało. Podobają mi się nowatorskie i pełne humoru sceny co sprawia,że książkę czyta się lekko, szybko i przyjemnie.Uwielbiam Gabrysię jej żywiołowość i rozbrajającą szczerość.Zaintrygowała mnie postać byłego księdza. Podoba mi się otwartość na nowe mieszkańców Małej Przytulnej. Myślę, że każdy znajdzie tu coś dla siebie ulubiony wątek i bohatera.Nie ma nic piękniejszego niż dobra lektura w zimowe wieczory, która rozgrzewa serce a takie są książki Magdaleny Witkiewicz.

Drugi tom podoba mi się nieco mniej niż poprzedni lecz nie można odmówić mu magicznej aury ciepła i miłości. Książka jest wielowątkowa i pobudza do refleksji.Na początek szczypta wiedzy o ziołach co niewątpliwie jest jej atutem.Przydałoby się też kilka niezwykłych receptur.Bardzo sugestywna postać to zielarka Marysia, która kocha zioła podobnie jak jej babka i prababka....

To jedna z tych książek które uwielbiam bo przemawia wprost do mojej wrażliwej duszy. Mała Przytulna to miejsce dotknięte czarodziejską pałeczką dobra i wzajemnej życzliwości gdybym mogła tam zamieszkać nie wahałabym się ani minuty. Ciekawe czy w prawdziwym życiu są gdzieś takie miejsca ? Ten bajkowy klimat sprawia,że książka wspaniale relaksuje a do tego czarowne , cudowne zapachy perfum i szczypta wiedzy na ten temat. Gabrysia jest fantastyczna przypomina mi Pollyannę i potrafi rozśmieszyć aż do łez. Laura to przeistoczenie z nieco naiwnej nastolatki w dojrzałą kobietę. Znajdziecie tu opis pięknych miłości takich, które rzutują na całe nasze życie a na koniec kiedy rozwiązuje się zagadka Gabriela nie sposób nie popłakać się ze wzruszenia. Opis ludzi starszych lecz nietuzinkowych też chwycił mnie za serce i skłonił do wielu przemyśleń. Chciała bym być tak mądrą babcią z szeroko otwartym sercem jak Aniela. Z całego serca zapraszam więc do Małej Przytulnej.

To jedna z tych książek które uwielbiam bo przemawia wprost do mojej wrażliwej duszy. Mała Przytulna to miejsce dotknięte czarodziejską pałeczką dobra i wzajemnej życzliwości gdybym mogła tam zamieszkać nie wahałabym się ani minuty. Ciekawe czy w prawdziwym życiu są gdzieś takie miejsca ? Ten bajkowy klimat sprawia,że książka wspaniale relaksuje a do tego czarowne , cudowne...