Porywająca podróż w poszukiwaniu głębi. Obraz transformacji, przeobrażenia z kokonu do dorosłości, dojrzałości życiowej. Piękna droga, dla mnie tym bardziej urzekająca, bo...flamenco.

Porywająca podróż w poszukiwaniu głębi. Obraz transformacji, przeobrażenia z kokonu do dorosłości, dojrzałości życiowej. Piękna droga, dla mnie tym bardziej urzekająca, bo...flamenco.

Ja sięgnąłem po tą książkę, bo chciałem się czegoś dowiedzieć więcej o Andaluzji.

Dostałem historię zarobionego człowieka szukającego swojej tożsamości. I badającego flamenco muzycznie, kulturowo i tak dalej.

Ja sięgnąłem po tą książkę, bo chciałem się czegoś dowiedzieć więcej o Andaluzji.

Dostałem historię zarobionego człowieka szukającego swojej tożsamości. I badającego flamenco muzycznie, kulturowo i tak dalej.

Dla osób zafascynowanych Hiszpanią, muzyką i tańcem flamenco - lektura obowiązkowa. Przyjemnie i lekko się czyta. Świetna do zabrania na wakacje.

Dla osób zafascynowanych Hiszpanią, muzyką i tańcem flamenco - lektura obowiązkowa. Przyjemnie i lekko się czyta. Świetna do zabrania na wakacje.

Moim zdaniem odpowiednia książka na wakacje. Lekka książka do poczytania dla relaksu.

Moim zdaniem odpowiednia książka na wakacje. Lekka książka do poczytania dla relaksu.

Książka, która dość mocno mnie zaskoczyła! Zaskoczyła tym, że jest autobiografią. Ale pomimo tego, że oczekiwałam pozycji bardziej poświęconej flamenco to i tak wyszło całkiem dobrze. Autor zamiast wewnętrznych rozterek i problemów opisuje historię swojej fascynacji muzyką flamenco. Zamiłowanie to sprawiło, że wyjechał do hiszpańskiej Granady, podjął się nauki gry na gitarze i wniknął na tyle, na ile to możliwe dla cudzoziemca, w środowisko muzyków flamenco.

Flamenco jest jednym z pierwszych, samo nasuwających się skojarzeń związanych z Hiszpanią. Niestety nasze wyobrażenie o tej muzyce jest mocno stereotypowe. I chwała Websterowi za to, że kilka stereotypów próbuje przełamać. A czy mu się to udaje? Efekt może faktycznie mógł być lepszy ale w mojej ocenie ważniejsze od samego warsztatu pisarza jest zwrócenie uwagi na kilka istotnych kwestii takich jak np. wkład społeczności cygańskiej w kulturę flamenco czy istnienie wielu rodzajów flamenco - od najbardziej popularnych i radosnych bulerías po przejmujące i smutne jondos. Książka "Duende - w poszukiwaniu flamenco" nie zgłębia tematu tej kultury w zadowalającym stopniu może jednak zaintrygować czytelnika i być zachętą do dalszych poszukiwań. Mnie osobiście historia autora urzekła na swój sposób... a może urzekło mnie brzmienie gitary Paco de Lucía słuchanej podczas lektury... Któż to wie?

Książka, która dość mocno mnie zaskoczyła! Zaskoczyła tym, że jest autobiografią. Ale pomimo tego, że oczekiwałam pozycji bardziej poświęconej flamenco to i tak wyszło całkiem dobrze. Autor zamiast wewnętrznych rozterek i problemów opisuje historię swojej fascynacji muzyką flamenco. Zamiłowanie to sprawiło, że wyjechał do hiszpańskiej Granady, podjął się nauki gry na...

Myślę, że książka może spodobać się osobom zafascynowanym Hiszpanią i flamenco. Jak dla mnie zbyt depresyjna, choć znacząco zmieniła moje wyobrażenia o flamenco :)

Myślę, że książka może spodobać się osobom zafascynowanym Hiszpanią i flamenco. Jak dla mnie zbyt depresyjna, choć znacząco zmieniła moje wyobrażenia o flamenco :)

The best of the best :)

The best of the best :)

Z niepełnej lektury wywnioskowałam, że w tańcu i muzyce pokazuje się swoją duszę, zdradza najważniejsze sekrety. Jeśli to prawda, to dusza autora jest niezwykle smutna.
Hiszpania to kraj kolorów, smaków, zapachów, gdzie nie można się nudzić. Tymczasem czytelnikowi zaserwowano monotonną fabułę o przeciętnych bohaterach. Nic ponad to, co zostało już napisane wieki temu. Pamiętam, że miałam problem z umiejscowieniem przestrzennym bohatera. Wybieganie w przyszłość, przyśpieszanie bez konkretnych adnotacji.
Jednym z wątków mających zwabić czytelników jest romans. Nieudany. Takie uczucie powinno oznaczać poddanie się fali namiętności. To pasja, która w połączeniu z Hiszpanią kojarzy mi się ze słynną sceną kłótni Javiera Bardem i Penelope Cruz w filmie "Vicky Cristina Barcelona". Tu zaś emocji jest tyle, ile żywi do siebie małżeństwo z 50 letnim stażem.

Z niepełnej lektury wywnioskowałam, że w tańcu i muzyce pokazuje się swoją duszę, zdradza najważniejsze sekrety. Jeśli to prawda, to dusza autora jest niezwykle smutna.
Hiszpania to kraj kolorów, smaków, zapachów, gdzie nie można się nudzić. Tymczasem czytelnikowi zaserwowano monotonną fabułę o przeciętnych bohaterach. Nic ponad to, co zostało już napisane wieki temu....

Współczesna Hiszpania kultura dla kogoś kto lubi te klimaty,,,polecam

Współczesna Hiszpania kultura dla kogoś kto lubi te klimaty,,,polecam

Nudnawo...

Nudnawo...