Andre Dubus III

http://koominek.blogspot.com - osiemnaście tematycznych szufladek i zapewne na nich się nie skończy, zapraszam w odwiedziny do bloga, aby klimat Kominka oczarował Cię bez reszty... Jak nisko może upaść człowiek, który po ucieczce z Iranu, w nowym świecie, w krainie marzeń, czasem niespełnionych, wstydzi się przyznać własnej rodzinie do tego, co robi. I czy faktycznie jest to upadek? Byłem pułkownikiem Cesarskich Wojsk Lotniczych, miałem szacunek, poważanie, respekt, rodzina żyła w dostatku, szach trzykrotnie! uścisnął mą dłoń, a teraz gdzie jestem? A może lepiej, kim jestem? Tu na tej obcej ziemi, której do końca nigdy nie polubił, w Stanach Zjednoczonych, gdzie wraz z rodziną Massoud Behrani dotarł z Europy. Każdego dnia wychodził rano do pracy w eleganckim garniturze, by chwilę później przemienić się w zbieracza śmieci w skwarze palącego słońca autostrad i sprzedawcę w podrzędnym sklepie. W pewnym momencie los się do niego uśmiecha, ale jest to złośliwy uśmiech, jednak on przez długi czas w to nie wierzy. Po atrakcyjnej cenie kupuje na aukcji dom, ten sam dom, który utraciła Kathy Nicolo. Dom, który dostała w spadku, dom, który tylko w połowie należał do niej. Ten sam dom hrabstwo zlicytowało przez przypadek, nic nie znaczącą pomyłkę. I oto teraz jest dom, który tak do końca do nikogo nie należy. Prawo wskazuje właściciela, jednak dom ten z każdym krokiem zacznie pogrążać się we mgle i zamieniać w zamek z piasku. Coraz bardziej odległy dla jednych, jak i drugich, gdyż Kathy Nicolo zyskuje sprzymierzeńca, faceta, kochanka, wreszcie mężczyznę swego życia w Lessie, policjancie, który uczestniczył w jej eksmisji. Nie są mi znane dwie poprzednie książki, które napisał Andre Dubus III, jednak ta niewątpliwie i bez cienia wahania zasługuje na uznanie. W jakże swobodny sposób kieruje tą rozgrywką, z każdym krokiem bohaterów, prowadząc różne formy narracji, przybliża czytelnika do finału. Zakończenia, które stanowi faktycznie duże zaskoczenie, przynosząc ze sobą skrajnie mieszane uczucia. Piramida zdarzeń przemienia zwykłą opowieść, w dramat nie tylko rodziny i zetkniętej przez los z nią kobiety, ale tez dramat społeczny i uczuciowy. Z jej czubka ten właśnie dom jest już praktycznie niedostrzegalny. Jest tylko złym (i dobrym) wspomnieniem, złym snem, który zbyt długo trwa. A może to tylko fatamorgana? Artur G. Kamiński