II część sagi, jest dalszym ciągiem drogi powrotnej do domu. Nasze bohaterki lądują w Afryce i pobyt tam zabiera im 2 lata. Narratorem jest tu córka dziewczynka inteligentna, rezolutna, nieustannie pakująca się w kłopoty i mająca tendencję do zadawania niewygodnych pytań, wprawiając otoczenie w zakłopotanie.Interpretuje zdarzenia na swój dziecięcy sposób i często wychodzą z tego zabawne historie.Są to wydarzenia z codziennego życia, jak radzono sobie na obczyźnie w oczekiwaniu na powrót do domu.Tutaj nie ma tylu niebezpieczeństw związanych z polityką czy sytuacją wojenną. Są zgoła z innej natury związanej z fauną czy florą.Przyzwoite warunki bytowe powodują że uchodźcy ze Wschodu zapominają o głodzie, mrozie i okropnościach wojennych.Pielęgnują i podtrzymują polskie tradycje.Zakończenie wojny poróżniło mieszkańców obozu w Ugandzie. Jedni chcieli wracać do ukochanej ojczyzny, drudzy szukać szczęścia w innych krajach.O dobrobycie zaznanym w Afryce w porównaniu z Syberią świadczy ilość bagaży zabieranych w drogę powrotną, a także komfort podróży.

II część sagi, jest dalszym ciągiem drogi powrotnej do domu. Nasze bohaterki lądują w Afryce i pobyt tam zabiera im 2 lata. Narratorem jest tu córka dziewczynka inteligentna, rezolutna, nieustannie pakująca się w kłopoty i mająca tendencję do zadawania niewygodnych pytań, wprawiając otoczenie w zakłopotanie.Interpretuje zdarzenia na swój dziecięcy sposób i często wychodzą z...