Lubię powieści historyczne, w których opisywane jest życie znanych osób.
Ta jednak mnie nie porwała chociaż opisywała o losach jednej z córek Mikołaja II, Tatiany. Daleko jej do porywającej powieści "Sekret Tatiany" Gill Paul która niedawno skończyłam czytać.
"Córka carycy" w większej części opowiada o szczęśliwym dzieciństwie i o tym co się działo w jej życiu gdy miała 6 a potem 12 lat. O matce która cierpiała na depresję, słabym ojcu, chorobie małego braciszka, kłótniach między siostrami, okrutnej babce i o spotkaniach z całą rzeszą krewnych tych bliższych i dalszych. Jest też pierwsza miłość i przyjęte oświadczyny. No i oczywiście Rasputin.
Dużo miejsca zajmuje tło obyczajowe, polityczne oraz społeczne. Są fakty
historyczne np.zamachy bombowe na członków rodziny, strajki, rozruchu na ulicach, wizyta w Berlinie,abdykacja cara.
Natomiast bardzo mało miejsca zostaje na prawdziwy dramat, jakim jest zesłanie rodziny na Sybir i jej życie w tamtych warunkach.
Ta powieść była dla mnie strasznie płaska. Pozbawiona emocji. Brak w niej głębi i charakteru. Brak w niej pasji w opisywaniu zdarzeń, nie oddająca
tragizmu losów bohaterki.
Czytałam inne dobre książki tej autorki, ale ta jest najsłabsza mimo ciekawego tematu, jakim jest mit o uratowaniu od śmierci jednej z carskich córek.

Lubię powieści historyczne, w których opisywane jest życie znanych osób.
Ta jednak mnie nie porwała chociaż opisywała o losach jednej z córek Mikołaja II, Tatiany. Daleko jej do porywającej powieści "Sekret Tatiany" Gill Paul która niedawno skończyłam czytać.
"Córka carycy" w większej części opowiada o szczęśliwym dzieciństwie i o tym co się działo w jej życiu gdy miała 6 a...