Nie wiem co napisać. A właściwie wiem, ale wyszedłby z tego nie zrozumiały bełkot. Jednak postaram się skleić wszystko to co przeżyłam w tej książce.
Jodi Picoult poznałam czytając "Kruchą jak lód". Była to moja pierwsza książka tej autorki. Bardzo mnie zszokowała. Nie pamiętam czy na niej płakałam. Ale teraz płaczę.
"Bez mojej zgody" to książka, która wzbudziła we mnie gniew. Później starałam się zrozumieć bohaterów. Czułam się jakby byli z krwi i kości. Na sam koniec zalałam się łzami, tekst mi się rozmazał. Dołujące było jeszcze to, że wiedziałam co się stanie. Wiedziałam i modliłam się, żeby jednak tak nie było.
Podczas lektury mocno się zastanawiałam. Kłóciłam się sama ze sobą, analizując postępowania bohaterów. Nawet z własnych doświadczeń (chodzi mi o relacje matka-dziecko). Książka podejmuje bardzo poważną tematykę. Pani w bibliotece, powiedziała mi, że to bardzo ciężka książka. I miała rację.
Nie będę pisać o czym jest. Jednak paraliżuje. Osoby, które mają rodzeństwo mogą się śmiało utożsamiać z bohaterami. I już nawet nie chodzi o chorobę Kate. Bardziej rzuca się w oczy, że starsze rodzeństwo jest mocno spychane na drugi plan, kiedy pojawia się następny potomek.
"Bez mojej zgody" to książka, którą się czyta dla mnie bardzo szybko, ale jest jednocześnie tak ciężka, że można czuć jej ciężar na sercu. Zostawia piętno i składa do refleksji.
Mam nadzieję, że każdy nakłoni się do przeczytania tej lektury. No i oczywiście wyszedł misz-masz.

Nie wiem co napisać. A właściwie wiem, ale wyszedłby z tego nie zrozumiały bełkot. Jednak postaram się skleić wszystko to co przeżyłam w tej książce.
Jodi Picoult poznałam czytając "Kruchą jak lód". Była to moja pierwsza książka tej autorki. Bardzo mnie zszokowała. Nie pamiętam czy na niej płakałam. Ale teraz płaczę.
"Bez mojej zgody" to książka, która wzbudziła we mnie...