Pamiętacie Gwen z Uwikłanych? Nie będę ukrywać, że mi jakoś wyleciała z głowy, co więcej nie miałam pojęcia, że Połączeni w najmniejszym stopniu łączą się z poprzednią serią autorki. Ponieważ, gdybym miała tę świadomość pewnie nigdy nie sięgnęłabym po Uwolnij mnie. Dlaczego? Nie lubię, kiedy drugoplanowi bohaterowie dostają swoją własną historię - może inaczej, ja osobiście nie lubię ich czytać. Nie wiem czemu, z jakiegoś powodu wychodzę z założenia, że powinni być raczej tłem dla postaci pierwszoplanowych, a poza tym kiedy dana opowieść jest zakończona, nie przepadam za otwieraniem jej na nowo (chociaż oczywiście i od tego są wyjątki). Dużym plusem dla mnie był fakt, że Alanya i Hudson nie pojawiają się w fabule, poza paroma wzmiankami i może jedną sceną - odpowiadał mi ten tryb i poniekąd mam nadzieję, że tak pozostanie. Natomiast naprawdę nie wiem, co takiego kryje się w powieściach Laurelin Paige, że wciągają mnie od pierwszej do ostatniej strony. Książki z tego gatunku traktuję głównie jako odskocznię od codzienności, coś co bez żalu mogę odłożyć na półkę i wrócić później. Tylko, że kurcze choć historie pisarki naprawdę nie są odkrywcze fabularnie, to nie mogę się od nich oderwać, dopóki nie dowiem się, jak się skończą. Jednak przede wszystkim jej książki czyta się po prostu błyskawicznie dzięki stosunkowo wartkiej akcji oraz sporej ilości dialogów.

Lubię Gwen, choć sama nie wiem jak ją określić. Na początku nasuwało mi się określenie twarda babka, ale przecież wiecie, ze romanse wcale na tym nie polegają. Z jakiegoś powodu kobieta w tym gatunku musi być emocjonalna, okazjonalnie roztrzęsiona i polegać na facecie w jej życiu, ale Gwen naprawdę dobrze się trzymała. Nie była typową trzpiotką latającą za facetem i stale poszukującą jego rady i aprobaty - przynajmniej przez znaczną większość fabuły, jednak tak, jak pisałam - w tym gatunku po prostu nie da się tego uniknąć. Natomiast JC... przysięgam, że w momencie, w którym zorientowałam się, że Połączeni są powiązani z Uwikłanymi mogłabym przysiąc, że to Hudson Pierce. Jeśli mam być szczera trochę się tego spodziewałam, bo wszyscy bohaterowie romansów i erotyków są kreowani na jednym kopycie i dopiero później nadaje się im indywidualne cechy charakteru. Natomiast dobrze wypadają tu postaci drugoplanowe, autorka wprawdzie nie poświęca im zbyt wiele czasu, lecz mimo to naprawdę przypadli mi do gustu i zdążyłam ich polubić. Najbardziej intrygującą postacią był ojciec Gwen. Laurelin Paige stale podsyca ciekawość czytelnika rzucając w niego ochłapami informacji, jednak nie daje odpowiedzi. W sumie dotyczy to ogólnie życia osobistego bohaterów. Dostajemy poszlaki, nie odpowiedzi. Jest to świetne zagranie, ponieważ w powieści jest wręcz gęsto do sekretów, nie tylko rodziny Gwen, ale również tych dotyczących JC. Dlaczego tak bardzo mi się to podoba? Dlatego, że wcale nie lubię mieć wszystkich odpowiedzi od razu, zwłaszcza, że ostatnimi czasy plagą jest dzielenie się intymnymi szczegółami po pięciu minutach znajomości.

Jest bardzo dobrze, ale nie obyło się bez wad. [...]

------------------------------------------------------
http://zatracona-w-innych-swiatach.blogspot.com/2016/10/recenzja-uwolnij-mnie-laurelin-paige.html

Pamiętacie Gwen z Uwikłanych? Nie będę ukrywać, że mi jakoś wyleciała z głowy, co więcej nie miałam pojęcia, że Połączeni w najmniejszym stopniu łączą się z poprzednią serią autorki. Ponieważ, gdybym miała tę świadomość pewnie nigdy nie sięgnęłabym po Uwolnij mnie. Dlaczego? Nie lubię, kiedy drugoplanowi bohaterowie dostają swoją własną historię - może inaczej, ja...