Z twórczością Iana Tregillisa miałam już przyjemność zapoznać się przy lekturze "Mrocznej genezy", która otrzymała ode mnie 6/10 gwiazdek. Z jednej strony doceniłam wówczas opisywany świat i dopracowany styl autora, z drugiej strony żaden z bohaterów książki nie wzbudził mojej sympatii na tyle, żebym miała do lektury "Mrocznej genezy" wracać ponownie. Sięgając po "Mechanicznego" miałam więc mniej więcej pojęcie, czego mogę się spodziewać, ale i tak autor zdołał mnie zaskoczyć - dodam, że bardzo pozytywnie.

Przede wszystkim, "Mechaniczny" wciąga od pierwszej do ostatniej strony. Stopniowo poznajemy świat stworzony przez autora, w którym to imperium holenderskie odkryło alchemiczną metodę tworzenia mechanicznych sług i żołnierzy, przez co przez 250 lat umacniało swoją hegemonię w Europie, Azji, a opierających się wrogów wyparło do Nowego Świata. Ostatni kraj, który jeszcze stawia opór, to Francja (a właściwie Nowa Francja, monarchia francuska została bowiem zmuszona do ucieczki do Ameryki). Już po lekturze "Mrocznej genezy" wiedziałam, że Tregillis jest z historią za pan brat i lubi tworzyć alternatywne światy. Ten z "Mechanicznego" okazał się spójny, przemyślany i w nowatorski sposób łączący ograne w fantastyce motywy.

Kolejnym plusem (którego dla odmiany się nie spodziewałam) byli bohaterowie. Szczególnie klakier Jax, pierwszy mechaniczny, jakiego poznajemy, wzbudził we mnie ogromną sympatię. Trzymałam za niego kciuki, dopingowałam mu w walce o uwolnienie się spod jarzma niewoli, i byłam pod wrażeniem jego kręgosłupa moralnego, którego paradoksalnie brakowało wielu ludzkim bohaterom. Także francuska hrabina Beatrize, pomimo pierwszego szoku spowodowanego jej wulgarnym językiem, okazała się ciekawą postacią, którą przy odrobinie tolerancji też dało się polubić.

Ogromny szacunek wzbudził też u mnie Tregillis przez przemycenie w otoczce fantastyki paru wątków natury filozoficznej. W usta stworzonych przez siebie bohaterów wkłada bowiem cytaty z Kartezjusza, Spinozy, czy Biblii, zadając pytania o to, co czyni nas ludźmi, czy istnieje dusza, oraz czym jest wolna wola - i czy nie jest ona tylko złudzeniem. Przyznam, że bardzo lubię, gdy powieść (fantastyczna czy jakakolwiek inna) wzbudzi we mnie refleksję, zmusi do zastanowienia. "Mechanicznemu" się to udało.

Polecam.

Z twórczością Iana Tregillisa miałam już przyjemność zapoznać się przy lekturze "Mrocznej genezy", która otrzymała ode mnie 6/10 gwiazdek. Z jednej strony doceniłam wówczas opisywany świat i dopracowany styl autora, z drugiej strony żaden z bohaterów książki nie wzbudził mojej sympatii na tyle, żebym miała do lektury "Mrocznej genezy" wracać ponownie. Sięgając po...