Za pomocą książek zwiedziłam już pewnie pół świata, choć nie ma co ukrywać, że zdecydowanie najczęściej trafiam do krajów anglosaskich i oczywiście do Polski, bo do literatury skandynawskiej nie potrafię się przekonać. Tym razem jednak zapuściłam się w zupełnie nieznane mi wcześniej rejony.
"Człowiek, który chciał wszystko wiedzieć" to trzeci tom przygód Awiego Awrahama. Nie czytałam dwóch wcześniejszych, zmylił mnie opis, w którym pojawiła się informacja, że to pierwsze śledztwo komisarza w sprawie zabójstwa, dla mnie było to równoznaczne z tym, że to początek serii, w końcu kryminał wymaga trupa, ale widocznie wydawca uważa inaczej. Nie miałam jednak problemu z odnalezieniem się w wydarzeniach, więc wnioskuję, że poszczególne części nie są ze sobą ściśle powiązane, a życie osobiste policjanta jest na tyle klarowne, że i tu nic nie wzbudzało moich wątpliwości.
Staram się nie być ignorantką, jednak nie da się też interesować wszystkim, więc akurat o Izraelu i jego kulturze wiem niewiele, dlatego nie miałam pojęcia jaki klimat mnie czeka. Niestety nie przypadł mi do gustu. W samym zamyśle był spory potencjał i gdyby przełożyć go na warunki choćby amerykańskie, to mógłby z niego powstać rasowy, wyrazisty kryminał, a tak... dla mnie było podobnie jak w literaturze skandynawskiej - sennie, rozwlekle i bez polotu. Jeśli cała oś fabularna oparta jest o śledztwo, to dla mnie niedopuszczalne jest, by sprawca stał się oczywisty po pierwszych stronach, nie przy takiej konstrukcji książki. Jasne, było kilka ciekawych zwrotów akcji, ale zabrakło mi choćby minimalnego elementu zaskoczenia. Do tego niektóre wątki pojawiły się nagle i zostały porzucone w połowie, a szkoda, bo akurat one mogły sprawić, że niektóre wydarzenia zyskałyby drugie dno.
"Człowiek, który chciał wszystko wiedzieć" to schematyczny, zbyt oczywisty kryminał, a izraelski klimat zamiast dodać powieści kolorytu, uczynił ją jeszcze bardziej nijaką. Naprawdę żałuję, że tak obiecujący pomysł na intrygę, został tak kiepsko zrealizowany.
Moje 4/10.

Za pomocą książek zwiedziłam już pewnie pół świata, choć nie ma co ukrywać, że zdecydowanie najczęściej trafiam do krajów anglosaskich i oczywiście do Polski, bo do literatury skandynawskiej nie potrafię się przekonać. Tym razem jednak zapuściłam się w zupełnie nieznane mi wcześniej rejony.
"Człowiek, który chciał wszystko wiedzieć" to trzeci tom przygód Awiego Awrahama....

Wrażenie, że utkwiłam w dość słabej obyczajówce z wątkiem kryminalnym, mnie nie opuszczało. Mało zróżnicowana fabuła została przesadnie rozciągnięta na zbyt wielu stronach. Kilka postaci, sztuczne wprowadzanie 'niewiadomych' dla samej sztuki mieszania, wypływające za szybko i bez wysiłku umysłowego fakty, narracja utulająca do snu- to czynniki, które wpłynęły na zawód książką i brak chęci poznania twórczości autora.

Wrażenie, że utkwiłam w dość słabej obyczajówce z wątkiem kryminalnym, mnie nie opuszczało. Mało zróżnicowana fabuła została przesadnie rozciągnięta na zbyt wielu stronach. Kilka postaci, sztuczne wprowadzanie 'niewiadomych' dla samej sztuki mieszania, wypływające za szybko i bez wysiłku umysłowego fakty, narracja utulająca do snu- to czynniki, które wpłynęły na zawód...

Zaciekawił mnie tytuł chciałem odpocząć od kryminałów

a tu kolejny się trafił kolejne przygody śledczego.

Książka dość ciekawa końcówka nie satysfakcjonująca>

Nie wiemy czy nasz bohater z Izraela był zły czy nie bo na mój gust to on chciał wytropić złego ale może się mylę .

i podjąłem decyzje kończę Harry Hole (tom 10) zostały mi 2 tomy a później odpijam w cos mniej mrocznego SF albo nawet jakiś romantyczne

Zaciekawił mnie tytuł chciałem odpocząć od kryminałów

a tu kolejny się trafił kolejne przygody śledczego.

Książka dość ciekawa końcówka nie satysfakcjonująca>

Nie wiemy czy nasz bohater z Izraela był zły czy nie bo na mój gust to on chciał wytropić złego ale może się mylę .

i podjąłem decyzje kończę Harry Hole (tom 10) zostały mi 2 tomy a później odpijam w cos mniej...

Ta książka była dziwna, niby od samego poczatku wiadomo o co i o kogo chodzi ale jednak po zakończeniu w sumie nie do końca. Może tak miało być, żeby pozostawić czytelnika z pytaniem a nie z odpowiedzią. Dla mnie trochę zbyt toksyczna relacja między głównymi bohaterami, poza tym ani mnie ta ksiązka wciągnęła, ani poruszyła, ot wysłuchałam i lece dalej.

Ta książka była dziwna, niby od samego poczatku wiadomo o co i o kogo chodzi ale jednak po zakończeniu w sumie nie do końca. Może tak miało być, żeby pozostawić czytelnika z pytaniem a nie z odpowiedzią. Dla mnie trochę zbyt toksyczna relacja między głównymi bohaterami, poza tym ani mnie ta ksiązka wciągnęła, ani poruszyła, ot wysłuchałam i lece dalej.

Czytanie książek tego autora sprawia mi wiele przyjemności. Mimo, że dość szybko odkryłam sprawcę to spokój i opisy w książce dają mi dużo radości i każą czytać dalej i dalej. To zupełnie inna półka w porównaniu do krymianłów skandynawskich czy angielskich. Tu odnajduję spokój, brak pośpiechu, rozwagę, przemyślane decyzje. Polubiłam głównego bohatera. Wrócę.

Czytanie książek tego autora sprawia mi wiele przyjemności. Mimo, że dość szybko odkryłam sprawcę to spokój i opisy w książce dają mi dużo radości i każą czytać dalej i dalej. To zupełnie inna półka w porównaniu do krymianłów skandynawskich czy angielskich. Tu odnajduję spokój, brak pośpiechu, rozwagę, przemyślane decyzje. Polubiłam głównego bohatera. Wrócę.

Niestety nie było nic co mogłoby mnie urzec w tej książce. Książka nie wzbudziła we mnie żadnych emocji. Autor nie pokazał mi jak piękny jest to kraj, nie pokazał uczuć, właściwie żadnego z bohaterów. Ni urzekł mnie również język w książce (już pomijam ilość literówek w tekście). Na podstawie tej książki niestety nie sięgnę po inne części z Awim.

Niestety nie było nic co mogłoby mnie urzec w tej książce. Książka nie wzbudziła we mnie żadnych emocji. Autor nie pokazał mi jak piękny jest to kraj, nie pokazał uczuć, właściwie żadnego z bohaterów. Ni urzekł mnie również język w książce (już pomijam ilość literówek w tekście). Na podstawie tej książki niestety nie sięgnę po inne części z Awim.

Dror A. Mishani jest dla mnie zupełnie nieznanym nazwiskiem, więc z czystej ciekawości zaczęłam szukać informacji na temat pisarza. I okazało się, że całkiem docenionym izraelskim twórcą.
Całkiem nie zdziwiłam się, że serię zaczynam od końca. Na szczęście okazało się, że każdy z tomów tworzy odrębną całość.
Awi Awraham jest komisarzem, który bardzo osobiście podchodzi do prowadzonych śledztw. Za wszelką cenę próbuje poznać nie tylko prawdę ale również motywy postępowania. Przez co popełnia błędy. Ale jak dla mnie jest jakby z krwi i kości a nie fikcyjny.
Trudno jest mi określić o czym właściwie jest książka. Zdarzenia opowiadane są z punktu widzenia prowadzącego śledztwo Awiego, jak i żony mordercy. Dzięki temu możemy poznać dwa różne spojrzenia na sprawę i sprawcę. W tle mamy również poruszony trudny temat gwałtu i tego w jaki sposób traktowane są kobiety.
Nie ma tu gwałtownych zwrotów akcji, dramatycznych pościgów, strzelanin. Akcja toczy leniwie a sprawca znany jest czytelnikowi od początku. Mimo to wciąga. Mi się podobało i na pewno sięgnę po więcej.

Dror A. Mishani jest dla mnie zupełnie nieznanym nazwiskiem, więc z czystej ciekawości zaczęłam szukać informacji na temat pisarza. I okazało się, że całkiem docenionym izraelskim twórcą.
Całkiem nie zdziwiłam się, że serię zaczynam od końca. Na szczęście okazało się, że każdy z tomów tworzy odrębną całość.
Awi Awraham jest komisarzem, który bardzo osobiście podchodzi do...

Ani to odkrywcze, ani zaskakujące, ani budzące emocje… Nie jest też jednak beznadziejne czy przeraźliwie nudne. Ot, można przeczytać. Jednak gdy ktoś zapyta mnie za kilka miesięcy, o czym była powieść „Człowiek, który chciał wszystko wiedzieć”, prawdopodobnie odpowiem, że nie mam pewności, czy w ogóle to czytałem… Inna bajka, że chyba pierwszy raz miałem do czynienia z izraelskim kryminałem. Średnie to, średnie z minusem. Jak to mówię o takich książkach – można, nie trzeba.

Ani to odkrywcze, ani zaskakujące, ani budzące emocje… Nie jest też jednak beznadziejne czy przeraźliwie nudne. Ot, można przeczytać. Jednak gdy ktoś zapyta mnie za kilka miesięcy, o czym była powieść „Człowiek, który chciał wszystko wiedzieć”, prawdopodobnie odpowiem, że nie mam pewności, czy w ogóle to czytałem… Inna bajka, że chyba pierwszy raz miałem do czynienia z...

Niestety nudny. Spore rozczarowanie dla fanów autora.

Niestety nudny. Spore rozczarowanie dla fanów autora.

Duże pozytywne zaskoczenie! A ponieważ zaczęłam od trzeciego tomu, chętnie przeczytam dwa poprzednie.

Duże pozytywne zaskoczenie! A ponieważ zaczęłam od trzeciego tomu, chętnie przeczytam dwa poprzednie.