Dobre, dobre, bardzo dobre! Świetna rzecz, książka spełniła moje oczekiwania w 100%. Klasyka powieści szpiegowskiej. Prawdziwej, czystej, rasowej.

W Druciarzu, krawcu... tak naprawdę wbrew pozorom jest mnóstwo akcji. Z tym, że to akcja, powiedziałbym, intelektualna. Każda strona wnosi coś nowego do sprawy kreta w Cyrku, fabuła cały czas gna do przodu, z tym że robi to poprzez dialogi i opisy czynności na pozór nudnych, ale faktycznie fascynujących i ekscytujących, będących elementami elektryzującej gry.

Szczególnie urzekło mnie przedstawienie całego światka wywiadu, z jego procedurami, organizacją, zasadami, osobliwościami etc. Spojrzenie na "firmę" od kuchni. Podobno Autor przez wiele lat pracował w branży, ciekawe ile suchych faktów miała potwierdzenie w rzeczywistości? Jestem bardzo łasy na takie rzeczy, są one dla mnie wyjątkowo interesujące. Np. to, jaką strukturę ma wywiad? Jaki jest podział kompetencji? Jakie są procedury działania w terenie i w centrali (ukazano ich naprawdę sporo)? Czym tak naprawdę zajmują się agenci (werbowanie informatorów i współpracowników, polowanie i pozyskiwanie potencjalnych zdrajców, zakładanie i ochrona szlaków kurierskich, tworzenie siatek etc.)? Skąd się biorą szpiedzy (w książce jakby nie patrzeć byli to ludzie zdolni, wybijający się: artyści, intelektualiści, sportowcy, absolwenci najlepszych uczelni, nierzadko z dobrym pochodzeniem)? Jaką rolę odgrywają politycy i klienci w pracy wywiadu (tutaj odegrali bardzo dużą)? Skąd ci szpiedzy biorą współpracowników (reporterzy i dziennikarze, biznesmeni, szyfranci, wojskowi najróżniejszych szczebli, pracownicy dyplomatyczni, kochanki najróżniejszych ludzi etc.)? A nawet, jak wygląda nie tylko pozyskiwanie i ocena materiału, ale i jego dystrybucja (czytelnia Percy'ego)? Już sama otoczka pojedynku między Smileyem a Karlą wystarcza, aby wciągnąć do reszty.

Jedna, jedyna rzecz mi się średnio spodobała. Mianowicie chodzi tu o przedstawienie Karli. Informacji o nim jest tyle co kot napłakał, ale dla mnie... jest to i tak za dużo. Żeby nie było wątpliwości, jest to chyba moja ulubiona postać, a na pewno uważam ją za najbardziej fascynującą. Ale tym lepiej by było, gdyby Karla pozostał w 100% w cieniu, opowiedzenie fragmentów jego rzekomej legendy już delikatnie otoczkę wokół niego psuje. Ale to drobiazg.

Chciałbym nawiązać w kilku zdaniach do doskonałego filmu o tym samym tytule. Książka jest zdecydowanie bogatsza, niezwykle logiczna, tłumacząca zawiłości niemal w 100%. Nie ma szans, aby uważny czytelnik się zgubił, jest prowadzony przez ten gąszcz za rękę. Film bardzo dobrze potraktował materiał, niektóre sceny przedstawił chronologicznie (np. rozmowa Kontrolera z Jimem Prideux), ale jak to film, nie był w stanie oddać całej głębi tej historii, nie był w stanie oddać charakterystyki wszystkich bohaterów. Za to klimat, wykonanie i doskonała obsada zasługują na brawa. Odtąd George Smiley będzie mieć dla mnie twarz Garego Oldmana (świetna rola), zaś Bill Haydon Colina Firtha, o Rickim Tarr (Tom Hardy), czy Jimie Prideux (Mark Strong) nie wspominając. Jest to jedna z nielicznych ekranizacji które mi się podobały. Mimo to, zachęcam jednak do sięgnięcia po książkę, wtedy film nabierze nowej głębi, wiele rzeczy zrozumiemy lepiej.

Jedną z tych rzeczy, są postacie. Każda z nich ma własną osobowość, historię, niepowtarzalny charakter. Smiley jest nie do podrobienia, ciężko go tak naprawdę określić. Haydon to geniusz i osoba niepoślednia, Prideux to patriota i żołnierz, Toby Esterhaze to lizus i taki przydupel, Percy Alleline to z kolei karierowicz z aspiracjami, Tarr to narwaniec etc. Można mówić o nich w nieskończoność, ale niuanse charakterologiczne naprawdę mają tu olbrzymie znaczenie.

Nie pozostaje mi nic innego, jak z całą mocą polecić książkę. Dla mnie wręcz archetyp klasycznej powieści szpiegowskiej w klimatach zimnej wojny. Chcę więcej! "Jego uczniowska mość" czeka. Smiley, Karla - nadchodzę!

Dobre, dobre, bardzo dobre! Świetna rzecz, książka spełniła moje oczekiwania w 100%. Klasyka powieści szpiegowskiej. Prawdziwej, czystej, rasowej.

W Druciarzu, krawcu... tak naprawdę wbrew pozorom jest mnóstwo akcji. Z tym, że to akcja, powiedziałbym, intelektualna. Każda strona wnosi coś nowego do sprawy kreta w Cyrku, fabuła cały czas gna do przodu, z tym że robi to...