„Weź mnie za rękę” Tove Alsterdal (lat mig ta din hand),tł. ze szwedzkiego Mariusz Kalinowski, Wydawnictwo Akurat 2016, wypożyczone z miejscowej biblioteki

1. Dlaczego?
Sięgnięcie na regał z kryminałami w celu poszerzenia wiedzy na temat skandynawskich kryminałów – może odkryję coś ciekawego?

2. I jak? Co z tego mam?
Tajemnicza śmierć trochę szalonej Charlie / Camilli, historia jej nieszczęśliwej rodziny, śledztwo, którego sztokholmska policja próbuje uniknąć, tragiczna historia Argentyny i równie przerażająca współczesność Kolumbii. Dwie płaszczyzny czasowe, trzy miasta na B (Buenos Aires, Bogota i Berlin) i Sztokholm. Historia kryminalno-polityczna bardzo ładnie skonstruowana, z jednym bardzo mocnym zaskoczeniem i kilkoma delikatniejszymi. Dobrze się czyta, a przy okazji można się usprawiedliwiać z lektury kryminału tym, że poszerzamy naszą wiedzę na temat historii dalekiego państwa.
Sprawdza się to tez w warstwie społeczno-obyczajowej. Mamy dwie matki (Helene i Ing-Marie),każda z nich musi / może podjąć decyzje, które zaważą nie tylko na jej losie. Bo obie mają dzieci. I to jest ciekawe. Jak ułożyłoby się życie dzieci Helene i Ing-Marie, gdyby dokonały one innych wyborów? Do jakiego stopnia rodzice są odpowiedzialni za szczęście lub samotność swoich dzieci? Ile warto, ile trzeba, ile wypada poświęcić dla dzieci? I w dodatku bez żadnych gwarancji, że nasze decyzje poskutkują odniesieniem przez nie sukcesu w jakiejkolwiek dziedzinie życia. Czy ktoś pamięta książkę „Godziny” Michaela Cunninghama (i jej filmową adaptację z wstrząsającą rolą Julianne Moore)? Co matki winne są swoim dzieciom, co dzieci winne są swoim matkom…
Z historii Helene, ostrożnej matki i mężatki, można zrobić osobną opowieść. To osoba niezwykle wycofana, ukrywają problemy, próbująca ułożyć życie swojej rodziny tak, by nie było tam żadnego brudu, żadnych niejasności. Ciekawa jestem, jak po jej podróżach, odkryciu fragmentów przecież tylko historii swojej rodziny, śledczym (i psychologicznym? terapeutycznym?) eksperymentom z portalem randkowym ułoży się jej życie. Mam wrażenie, że nowa Helene będzie lepszym i ciekawszym człowiekiem. Na pewno zacznie nosić krótsze spódniczki. Taki znak obudzonej zmysłowości i bliskości z siostrą, z utraconą Charlie. I może bezpieczeństwo straci pierwsze miejsce na liście priorytetów.
I jeszcze jeden sprawnie poprowadzony wątek – wątek Rycerza, osoby pozbawionej domu, osoby, która dom utraciła. Jest tu rodzaj pojednania i akceptacji przez córkę tego, że „z tylu różnych dróg przez życie każdy ma prawo wybrać źle”.
A więcej o motywie protestujących matek z Buenos Aires tu: PLAZA DE MAYO - BIAŁO-CZARNI wśród kolorów świata (bialo-czarni.net)
Przyznam, że Tove Alsterdal nie wpiszę na listę moich najbardziej ulubionych twórców kryminałów w „stylu skandynawskim”, ale jeśli los i biblioteka nas znowu zetkną – z ciekawością przeczytam jej kolejną książkę.

3. Dokąd mnie to prowadzi?
Dalej na północ! Czas na „Migot”. (Faktycznie, jak na szwedzką powieść kryminalną bardzo tu było gorąco… i – Uffe Rainer, nie lubię cię, mogłeś to załatwić inaczej!)

„Weź mnie za rękę” Tove Alsterdal (lat mig ta din hand),tł. ze szwedzkiego Mariusz Kalinowski, Wydawnictwo Akurat 2016, wypożyczone z miejscowej biblioteki

1. Dlaczego?
Sięgnięcie na regał z kryminałami w celu poszerzenia wiedzy na temat skandynawskich kryminałów – może odkryję coś ciekawego?

2. I jak? Co z tego mam?
Tajemnicza śmierć trochę szalonej Charlie / Camilli,...

Jest to bardzo rozbudowana powieść. Po 100 stronach wciągnęła mnie książka, lecz akcja książki bardzo wolno się toczy. Mogłam przenieść się do Buenos Aires i Sztokholmu z 1978 i 2014 roku. Wątek jednej z bohaterek, która musiała się ukrywać w nieznanym kraju, uważać na to jak się zachowuje i szukać nieznanych osób, był bardzo rozbudowany. Szczerze mówiąc dla mnie nużący. Jednakże przeszłość Charlie jest bardzo interesująca.

Tajemniczość, porwania i niedomówienia sprawiały, że jeszcze mocniej pochłaniałam powieść. Ból jaki przeżywali bohaterowie jest nie do opisania. Odkrywanie prawdy przeobraża dotychczasową wiedzę i może stać się niebezpieczne.
Książka nie była zła, lecz porównując do innych szwedzkich kryminałów jakie czytałam ta wypadła nieco gorzej.

Jest to bardzo rozbudowana powieść. Po 100 stronach wciągnęła mnie książka, lecz akcja książki bardzo wolno się toczy. Mogłam przenieść się do Buenos Aires i Sztokholmu z 1978 i 2014 roku. Wątek jednej z bohaterek, która musiała się ukrywać w nieznanym kraju, uważać na to jak się zachowuje i szukać nieznanych osób, był bardzo rozbudowany. Szczerze mówiąc dla mnie nużący....

ksiazka ciekawa, czytalo sie szybko i przyjemnie, wiec zaskakujace jest dla mnie to, ze niektorzy pisza, ze dluzyla im sie ta lektura, ale wiadomo co osoba to gust. bardzo podobalo mi sie wplecienie watku historycznego z Argentyny, nieznanej mi czesci historii nowozytnej tego kraju, co bylo niewatpliwie poruszajace i nadawalo historii glebi i wielowymiarowosci. natomiast niektore zachowania postaci wg mnie bardzo nielogiczne.
SPOILER dlaczego Ramon masowo wypuszczal te corki Ing-Marie? Ok, mogl byc nawiny przy pierwszej, ale wrocila do kraju, nic nie zalatwiajac, wierzyl, ze nagle z ta druga sie uda? zreszta dzieki niej wpadl de facto, bo namierzyli go po jej komorce. bylo to kompletnie nielogicznym zachowaniem, ze wierzyl, ze przekonaja one jego arcy wroga do zeznan na jego korzysc, a sad to wszystko "lyknie"?!

ksiazka ciekawa, czytalo sie szybko i przyjemnie, wiec zaskakujace jest dla mnie to, ze niektorzy pisza, ze dluzyla im sie ta lektura, ale wiadomo co osoba to gust. bardzo podobalo mi sie wplecienie watku historycznego z Argentyny, nieznanej mi czesci historii nowozytnej tego kraju, co bylo niewatpliwie poruszajace i nadawalo historii glebi i wielowymiarowosci. natomiast...

Bardzo dobry kryminał z historią w tle. Książka intrygująca, której akcja rozgrywa się współcześnie i w latach argentyńskiej "brudnej wojny". Polecam.

Bardzo dobry kryminał z historią w tle. Książka intrygująca, której akcja rozgrywa się współcześnie i w latach argentyńskiej "brudnej wojny". Polecam.

Książka bardzo dobra. Z początku trudno mi było zrozumieć nieznany mi temat wojny domowej w Argentynie i Kolumbii. Fabuła ciekawa, może trochę rozwleczone poznawanie każdej postaci, ale nie mam za dużego doświadczenia w kryminałach, postacie rzeczywiste, nie przerysowane, nie krystaliczne, każdy ma coś za uszami, jak w życiu. Podobało mi się prowadzenie akcji w dwóch czasach lata 70 - te i współcześnie. Zakończenie może nie zaskakujące, ale dla mnie przerażające.

Książka bardzo dobra. Z początku trudno mi było zrozumieć nieznany mi temat wojny domowej w Argentynie i Kolumbii. Fabuła ciekawa, może trochę rozwleczone poznawanie każdej postaci, ale nie mam za dużego doświadczenia w kryminałach, postacie rzeczywiste, nie przerysowane, nie krystaliczne, każdy ma coś za uszami, jak w życiu. Podobało mi się prowadzenie akcji w dwóch...

Książka nie jest z tych kryminałów, które się często czyta. Ale jak dla mnie to bardzo dobra lektura. Pani Alsterdal podobnie jak mój ulubiony pisarz Grange była dziennikarką. Nie takiego zakończenia książki oczekiwałam ale nie jestem zawiedziona. Osoby odpowiedzialne za różnego rodzaju ludobójstwa zawsze się tłumaczą, że wykonywały rozkazy. Ale jak to w życiu bywa za wybory, których dokonujemy musimy wziąć odpowiedzialność. A jeśli jest to osoba znana zostanie zapisana w historii. Film "Jak mam na imię" widziałam. Mam ochotę jeszcze obejrzeć: "Historię pewnej ucieczki" i "Kamczatkę"-na podstawie książki też bardzo dobrej. Mam zamiar przeczytać też inne książki tej autorki bo coś czuję że warto.

Książka nie jest z tych kryminałów, które się często czyta. Ale jak dla mnie to bardzo dobra lektura. Pani Alsterdal podobnie jak mój ulubiony pisarz Grange była dziennikarką. Nie takiego zakończenia książki oczekiwałam ale nie jestem zawiedziona. Osoby odpowiedzialne za różnego rodzaju ludobójstwa zawsze się tłumaczą, że wykonywały rozkazy. Ale jak to w życiu bywa za...

Książka nie zrobiła na mnie jakiegoś specjalnego wrażenia. Z jednej strony jest ciekawa, wątki zaskakujące, ale nie mogłam się doczekać , kiedy wreszcie się skończy...

Książka nie zrobiła na mnie jakiegoś specjalnego wrażenia. Z jednej strony jest ciekawa, wątki zaskakujące, ale nie mogłam się doczekać , kiedy wreszcie się skończy...

Ciekawa książka o rozbudowanej fabule, jednak momentami ciągnie się i nudzi. Gdyby skrócić ją o 100-150 niepotrzebnych stron, czytałoby się dużo lepiej.

Ciekawa książka o rozbudowanej fabule, jednak momentami ciągnie się i nudzi. Gdyby skrócić ją o 100-150 niepotrzebnych stron, czytałoby się dużo lepiej.

Poległam pod koniec: zaklinanie węży z rewolucją w tle.

Poległam pod koniec: zaklinanie węży z rewolucją w tle.

Całkiem niezła, niezobowiązująca lektura. Napisana według mnie trochę bez polotu, ale za to porusza kwestie historyczne i można się z niej sporo dowiedzieć.

Całkiem niezła, niezobowiązująca lektura. Napisana według mnie trochę bez polotu, ale za to porusza kwestie historyczne i można się z niej sporo dowiedzieć.