Zrobiło się poważniej. Podstawowe problemy biednego, pozbawionego silnego wojska i wielu innych elementów królestwa rozwijają się, a Kelsea musi stawić im czoła. Wiele rzeczy się zmienia. Mija czas, a królowa uczy się, na czym polega bycie władczynią. Uczy się na własnych błędach, uczy się też na błędach swoich poprzedników. Wątek spoglądania w przeszłość jest mocną stroną tej książki. Johansen udowadnia, że potrafi pisać nie tylko osadzoną w rzeczywistości przypominającej wieki średnie fantasy, ale też pełne napięcia sci-fi w czasach określonych tu jako świat "przed Przeprawą". Przejście jest zaskakujące, wciskające w fotel i niesamowicie zgrabne. W tym tomie historia świata, na który składają się m.in. Tearling i Mort zostaje pogłębiona. Wiele kwestii zostaje wyjaśnionych, a naturalną konsekwencją jest pojawienie się kilku nowych, teraz bardziej złożonych pytań. Tak jak rośnie świadomość Kelsea dotycząca świata, który ją otacza i rzeczy, o których milczą księgi dotyczące historii, tak jak rośnie też jej samoświadomość jako kobiety i władczyni, tak rosła moja świadomość jako czytelniczki i aktywnej odbiorczyni tej historii. W jakiś sposób Inwazja na Tearling funkcjonuje jako interesujące odbicie realnych problemów, które dotykają prawdziwego świata, naszego świata. Fantastyka ma moc niedosłownego stanowienia o rzeczywistości, w której żyje autor i Johansen z tego prawa korzysta. Dla mnie cykl dotyczący Tearlingu przestał być tylko opowieścią o zmyślonym konflikcie. To już coś więcej niż książka, która ma pełnić funkcję czysto rozrywkową. Szczególną uwagę zwróciłam na to, że Erika Johansen pisze o kobietach - traktuje je z perspektywy pojedynczych historii, historii znaczących, historii, które mają wpływ na całe narody. Johansen udowadnia, że można napisać powieść, w której jednocześnie temat płci jest istotny, ale każdy z bohaterów mówi sam za siebie i jest traktowany z równą uwagą - niezależnie od swojej płci, orientacji i pochodzenia jest obiektem interesującym i wielowymiarowym, bohaterem lubianym lub nie. Zwracam na to uwagę, bo szukam w fantastyce mocnych, interesujących i nieprzekłamanych kobiet - i tu je znalazłam. Brakuje w tej powieści łatwych odpowiedzi, prostych motywacji i lekkich rozwiązań. W sensie warsztatowym - kawał dobrej roboty. W odbiorze - przyjemność od pierwszej do ostatniej strony. Nie mam tej książce nic do zarzucenia.

Pełna opinia: http://pannakac-pisze.blogspot.com/2016/04/inwazja-na-tearling-erika-johansen.html

Zrobiło się poważniej. Podstawowe problemy biednego, pozbawionego silnego wojska i wielu innych elementów królestwa rozwijają się, a Kelsea musi stawić im czoła. Wiele rzeczy się zmienia. Mija czas, a królowa uczy się, na czym polega bycie władczynią. Uczy się na własnych błędach, uczy się też na błędach swoich poprzedników. Wątek spoglądania w przeszłość jest mocną stroną...