3.5 ✰ // To była książka w stylu: tak, ale nie do końca. I teoretycznie można ją podzielić na dwie części - pierwszą, która jest totalnie magiczna, fascynująca i totalnie chcesz więcej i ta druga, czysto fantastyczna, która jednak nie do końca się udała. Trochę się pogubiłam, momentami nie do końca wiedziałam, co się dzieje, na zakończeniu już wiedziałam, że musze koniecznie przeczytać drugi tom. To świetny pomysł, nietuzinkowy, ale wykonanie go nie do końca wyszło i brakuje tego czegoś, co by sprawiło, że zapieję z zachwytu, ale na pewno zapamiętam na dłużej.

3.5 ✰ // To była książka w stylu: tak, ale nie do końca. I teoretycznie można ją podzielić na dwie części - pierwszą, która jest totalnie magiczna, fascynująca i totalnie chcesz więcej i ta druga, czysto fantastyczna, która jednak nie do końca się udała. Trochę się pogubiłam, momentami nie do końca wiedziałam, co się dzieje, na zakończeniu już wiedziałam, że musze...

Nie dotrwałam nawet do połowy, nudna, bez większego sensu, oklepany główny wątek

Nie dotrwałam nawet do połowy, nudna, bez większego sensu, oklepany główny wątek

Magonia to świat latających po niebie statków, pierzastych ludzi i ojczyzna niezwykłej Azy. Dziewczyna niedługo kończy 16 lat, a przez znaczną część życia boryka się z problemami z oddychaniem. Często nie może zaczerpnąć powietrza, a codziennie staje się obiektem ciekawskich spojrzeń. Jednak jeden dziwny dzień na zawsze odmienił jej życie i pozwolił poznać prawdę o jej przeszłości.
Uważam, że książka z pewnością przypadnie do gustu fanom fantastyki. Ja nim nie jestem, ale doceniam interesującą historię, pełną zwrotów akcji i tajemnic w tle.

Magonia to świat latających po niebie statków, pierzastych ludzi i ojczyzna niezwykłej Azy. Dziewczyna niedługo kończy 16 lat, a przez znaczną część życia boryka się z problemami z oddychaniem. Często nie może zaczerpnąć powietrza, a codziennie staje się obiektem ciekawskich spojrzeń. Jednak jeden dziwny dzień na zawsze odmienił jej życie i pozwolił poznać prawdę o jej...

Świetny pomysł na magiczny świat (naprawdę, jestem pod wrażeniem wyobraźni autorki),ale średnio zrealizowany.

- Bohaterowie przerysowani, postacie drugoplanowe do tego mocno papierowe. Główna bohaterką Aza zdobyła moją sympatię na samym początku, tylko po to, by tracić ją w kolejnych rozdziałach.
- Motyw Wybrańca, który przestał być fajny po Harrym Potterze.
- Magiczny świat, choć intrygujący i ciekawy, słabo nakreślony (ja naprawdę nie wiem, dlaczego Aza w pewnym momencie zaczęła mówić o Magonii i rządzących nią prawach, jakby żyła tam od zawsze... nikt jej niczego nie tłumaczył, a ona nagle zaczęła ubolewać nad "swoim ludem" i "prawami, które łamią"...)
- Pompatyczne, nienaturalne dialogi.
- Jakim cudem Jason robił te wszystkie rzeczy? Chłopak miał tylko 16 lat? Tłumaczenia typu "shakowałem to i tamto", czy "mam kolegów w dark webie" to po prostu tzw. Lazy writing.
- Na plus barwny język autorki i ciekawostki, które tworzyły świat przedstawiony.

Książkę średnio polecam. Raczej na pewno nie sięgnę po nią drugi raz i odradzałam czytanie jej mojej siostrze, także odradzam ją i Wam.

Świetny pomysł na magiczny świat (naprawdę, jestem pod wrażeniem wyobraźni autorki),ale średnio zrealizowany.

- Bohaterowie przerysowani, postacie drugoplanowe do tego mocno papierowe. Główna bohaterką Aza zdobyła moją sympatię na samym początku, tylko po to, by tracić ją w kolejnych rozdziałach.
- Motyw Wybrańca, który przestał być fajny po Harrym Potterze.
- Magiczny...

Uwielbiam zanurzać się w świat fantastyki. Uwielbiam przenosić się do nierealnych, magicznych krain i zakątków. Ale w Magonii ciężko mi było się odnaleźć..
O ile pierwsza- ziemska część- urzekła mnie niesamowicie, o tyle ta druga-powietrzna- kompletnie nie zachwyciła. Nie umiałam odnaleźć się na pokładzie powietrznego magońskiego statku razem z całą ptasią załogą, zespołem Rostów czy grupą szkwałowaleni. Zamknięte w klatce piersiowej ptaki, śpiew powodujący anomalia na ziemi.. to nie dla mnie. Czułam się tak samo zagubiona w tym wszystkim jak Aza Ray Quel.

Uwielbiam zanurzać się w świat fantastyki. Uwielbiam przenosić się do nierealnych, magicznych krain i zakątków. Ale w Magonii ciężko mi było się odnaleźć..
O ile pierwsza- ziemska część- urzekła mnie niesamowicie, o tyle ta druga-powietrzna- kompletnie nie zachwyciła. Nie umiałam odnaleźć się na pokładzie powietrznego magońskiego statku razem z całą ptasią załogą, zespołem...

Dość rzadko sięgam po książki młodzieżowe, z obawy przed kiczowatym romansem i tandetnym światem fantastycznym. Być może to jednak błąd i po takie książki powinnam sięgać częściej. Książka o dźwięcznym tytule Magonia, oraz jej druga część, Gniazdo trafiły w mojej ręce w osiedlowej Biedronce. Uwagę przyciągnęły ładnie skomponowane okładki oraz dość ciekawy opis z tyłu książki, mówiący o dziewczynie chorej na tajemniczą chorobę oraz o pewnych halucynacjach, które zaczynają pojawiać się jej na niebie. Lubię klimaty fantastyczne, więc stwierdziłam, że spróbuje i kupiłam od razu dwie części.

I zdecydowanie nie żałuje. Pierwsza część wciągnęła mnie dość niebanalnym światem przedstawionym, dość szybko polubiłam główną bohaterkę oraz jej przyjaciela, którzy pomimo widma śmierci cały czas ciążącego nad dziewczyną żyli pełnią życia i wspólnie odkrywali sekrety i tajemnice świata. Byli w sumie normalnymi nastolatkami zakochanymi w sobie, którzy nie bardzo chcieli się przed sobą do tego przyznać. Wszystko zmienia jednak gwałtowna śmierć Azy na ziemi, oraz późniejsze dziwne zjawiska pogodowe, jak i obrazy statków na niebie, które po śmierci dziewczyny zaczyna dostrzegać Jason. Powoduje to, że chłopak chce odzyskać swoją dziewczynę, która istotnie, znajdując się w obcym i nieznanym jej świecie, mimo wszystko tęskni za swoim poprzednim domem.

Aza poznaje Magonię i zakochuje się w tym świecie. Dowiaduje się również o swoich niezwykłych mocach i pieśni, którą może zmieniać świat. I tutaj pojawia się jej prawdziwa matka, która chce wykorzystać dziewczynę do niecnych celów, pragnie zniszczyć świat ziemian i zemścić się na nich za doznane krzywdy. Córka swojej matki ma jednak inne poglądy i wraca do swojego ziemskiego świata, aby spędzić na nowo czas z ludźmi, których kocha. Życie na ziemi jednak nie może trwać nieprzerwanie i dziewczyna znowu zostaje wciągnięta w wydarzenia dziejące się na niebie. Tym razem całemu światu grozi wojna, którą ona może powstrzymać. I tak zaczyna się magiczna walka w przestworzach.

Bardzo spodobał mi się świat Magonii przedstawiony w książce. Jest on pełen magii i cudownych stworzeń, o których przeciętny człowiek nigdy by nie pomyślał. Ciekawym aspektem w powieściach jest również śpiew, przedstawiony jako moc, która może zmieniać świat, uzdrawiać ludzi i nieść zarówno zagładę, jak i szczęście. W książkach tych Aza zmierza się z samą sobą, dowiaduje się o tym, jakie są cele jej życia i czego tak naprawdę pragnie. Dojrzewa również do swojej prawdziwej miłości i zaczyna naprawdę doceniać życie. Jej chłopak Jason natomiast, również dowiaduje się wiele o sobie, a swoim zachowaniem udowadnia, jak wiele jest w stanie zrobić dla miłości i dla osób, które są dla niego ważne.

Seria Marii Dahvany Headley to opowieść niezwykła. Przyciąga uwagę zawartą w niej magią i fascynuje światem przedstawionym. Autorka bardzo trafnie opisuje także uczucia głównych bohaterów, a co równie istotne pokazuje nam proces, z jakim oboje się mierzą, jednocześnie dorastając i dojrzewając. To powieść o miłości i o wiecznej walce dobra ze złem. Momentami można poczuć delikatne wzruszenie i mówię to jako osoba, która nienawidzi książek o miłości. Mimo tego nie żałuję, że po tę książkę sięgnęłam i na pewno zrobiłabym to raz jeszcze. To naprawdę dobra i mądra pozycja, niekoniecznie tylko dla nastolatków.

Dość rzadko sięgam po książki młodzieżowe, z obawy przed kiczowatym romansem i tandetnym światem fantastycznym. Być może to jednak błąd i po takie książki powinnam sięgać częściej. Książka o dźwięcznym tytule Magonia, oraz jej druga część, Gniazdo trafiły w mojej ręce w osiedlowej Biedronce. Uwagę przyciągnęły ładnie skomponowane okładki oraz dość ciekawy opis z tyłu...

Książkę przeczytałam kilka lat temu i bardzo nie podobała mi się - stracone pieniądze (a pech chciał, że uległam promocji i kupiłam od razu obie części). Absurdalny wątek ptaka mieszkającego w płucu bohaterki (kanwra, płucopiewcy),oraz durne wspólne śpiewy całej załogi podniebnego statku - strasznie mnie irytowały. Dobrnęłam do końca, ale w międzyczasie przeczytałam trzy inne książki.

Książkę przeczytałam kilka lat temu i bardzo nie podobała mi się - stracone pieniądze (a pech chciał, że uległam promocji i kupiłam od razu obie części). Absurdalny wątek ptaka mieszkającego w płucu bohaterki (kanwra, płucopiewcy),oraz durne wspólne śpiewy całej załogi podniebnego statku - strasznie mnie irytowały. Dobrnęłam do końca, ale w międzyczasie przeczytałam trzy...

Aza Ray Boyle topi się w powietrzu. Od dzieciństwa cierpi na tajemniczą chorobę płuc, przez którą ciężko jest oddychać, mówić – w ogóle żyć. Kiedy więc Aza zauważa statek na niebie, jej rodzina przypisuje to skutkom ubocznym zażywania leków. Ona jednak nie wierzy, by była to halucynacja. Słyszy ze statku głos wzywający ją po imieniu.
Tylko jej przyjaciel, Jason, słucha. Jason, na którego zawsze może liczyć. Jason, do którego chyba coś czuje. Ale zanim Aza ma okazję poważniej się nad tym zastanowić, dzieje się coś strasznego. Dziewczyna odchodzi z naszego świata, by znaleźć się w innym.
W Magonii.
Ponad chmurami, w krainie statków, Aza nie jest już tą słabą, umierającą istotą, którą była wcześniej. W Magonii po raz pierwszy swobodnie oddycha. Co więcej, ma potężną moc. Jednak gdy już zaczyna panować nad swoim życiem, odkrywa, że zbliża się wojna między Magonią a Ziemią. W jej rękach spoczywa los całej ludzkości i chłopaka, który ją kocha. Po której stronie opowie się Aza?

Życie piętnastolatki Azy Ray Boyle kręci się głównie wokół szpitali, lekarzy i leków, które musi zażywać. Cierpi na chorobę płuc przez, którą nie może oddychać- zaś dla lekarzy jest ona ogromną zagadką i nikt nie potrafi jej zdiagnozować. Dziewczyna ma halucynacje- widzi latające statki i słyszy głosy, które wywołują jej imię. Próbuję tłumaczyć to sobie chorobą i lekami. Pewnego dnia Aza zauważa mnóstwo ptaków na podwórku przed swoim domem, które mówią oraz śpiewają. Jeden z nich, gdy Aza kaszle wlatuje do jej pokoju przez otwarte okno po to, aby następnie wlecieć do jej buzi i ulokować się w płucu dziewczyny. Następnie Aza pośród chmur widzi rozpięte na masztach żagle, ciemne postaci na pokładzie, aż w końcu traci przytomność.
Aza budzi się w karetce jednakże jej stan jest bardzo ciężki. Eli mówi Azie, że w jej pokoju było dużo ptaków. Jason dodaje, że była cała sina i nie oddychała. Nagle karetka wpada w poślizg- ratownik wzywa helikopter. Sytuacja wygląda coraz to gorzej. Sanitariusz rozcina Azę; wezwany helikopter zbliżył się do chmury burzowej wiszącej nad karetką i nastąpił huk...
Aza budzi się na pokładzie Aminy Pennarum, tak żyje.
Dowiaduje się, że jest córką Kapitan Zal Quel i, że została porwana. Magonia jest niesamowitą powietrzną krainą, po której żegluje mnóstwo okrętów. Jest to świat w, którym ogromną rolę odgrywa śpiew- ma on bowiem ogromną moc. Dzięki niemu Magończycy są w stanie przemienić skały w wodę, piach w ogień, przywołać burze, wiatr, grad i inne warunki atmosferyczne, jednakże ich umiejętności są znacznie większe o czym się przekonacie czytając książkę :)

Przebieg akcji możemy obserwować z dwóch perspektyw: Azy oraz jej przyjaciela Jasona. Jest to bardzo przydatny zabieg, ponieważ dzięki niemu możemy obserwować co się dzieję u upierzonych istot, ale i widzimy jak toczy się życie na ziemi. Muszę przyznać, że pomysł na książkę jest oryginalny. Ogromne wrażenie zrobiły na mnie chociażby sercoptaki i ich rola. Jednakże książka mnie nie zwaliła z nóg. W pewnym momencie wiedziałam, że czytam na siłę (nigdy nie odkładam na półkę książek, których nie dokończyłam),prawdę mówiąc spodziewałam się efektu wow, wbicia w fotel i nieprzespanej nocy, a tutaj poniekąd rozczarowanie. Książka ma formę raczej młodzieżową, a narrację pierwszoosobową.
Zabieram się za drugi tom być może moje rozczarowanie przemieni się w zachwyt.
Ocena 6/10

Aza Ray Boyle topi się w powietrzu. Od dzieciństwa cierpi na tajemniczą chorobę płuc, przez którą ciężko jest oddychać, mówić – w ogóle żyć. Kiedy więc Aza zauważa statek na niebie, jej rodzina przypisuje to skutkom ubocznym zażywania leków. Ona jednak nie wierzy, by była to halucynacja. Słyszy ze statku głos wzywający ją po imieniu.
Tylko jej przyjaciel, Jason, słucha....

Pomysł dosyć oryginalny jako statki w powietrzu i nie ukrywam - nastawiałem się na coś lepszego. Moim zdaniem potencjał tej książki został zatracony. Za bardzo młodzieżowe, nie "z górnej półki" teksty, humor stwarzający pozory dobrego, oraz beznadziejne opisy walk. Jednak fabuła sama z siebie jest okay. Niektórzy mogą się wciągnąć w tę książkę, jednak mnie osobiście nie urzekła, przez co mam mieszane odczucia do niej.

Pomysł dosyć oryginalny jako statki w powietrzu i nie ukrywam - nastawiałem się na coś lepszego. Moim zdaniem potencjał tej książki został zatracony. Za bardzo młodzieżowe, nie "z górnej półki" teksty, humor stwarzający pozory dobrego, oraz beznadziejne opisy walk. Jednak fabuła sama z siebie jest okay. Niektórzy mogą się wciągnąć w tę książkę, jednak mnie osobiście nie...

Aza Ray (nie Boyle co ważne, lecz nie oczywiste szczególnie na początku) to bohaterka, którą naprawdę łatwo polubić (specyficzny światopogląd i humor, a mimo to przyciąga uwielbienie). Jason to taki przerysowany współczesny Romeo (trudniejszy do polubienia, jednak łatwy do zniesienia). Pierwsze mniej-więcej 100 stron ziemskiego życia mija tak błyskawicznie, że aż za szybko, jednak ciężko czytać je wolniej (jedynie chciałoby się przyśpieszyć),niestety potem robi się trudniej. Magonia wydaje się bardzo interesującym, pięknym światem przesiąkniętym magią, jednak początkowo może się zdać przytłaczająco nieludzka (kontrast jest ogromny zarówno w przypadku świata jak i możliwości bohaterki). Barwny świat podniebnej fantastyki poznajemy jedynie poprzez niewielką cząstkę na tle rozległego nieba. Trochę mało, ale to początek serii, więc zabieg ma sens (bo chce się jeszcze). Akcja toczy się szybko, pochłania bez reszty, pędzi ku nieuniknionej katastrofie niczym Titanic, który po zderzeniu mógł już tylko zatonąć. Miłość to wątek nad którym nie będę się rozwodzić. Prawdziwa Aza Ray Boyle (kto przeczyta ten zrozumie) to bohaterka wykuta w gniewie i szkoda, że nie poświęcono jej więcej czasu (mam nadzieję, że ta postać dostanie jeszcze więcej niż marne pięć minut). Czyta się dobrze, szybko i z barwną przyjemnością, dlatego POLECAM.

Aza Ray (nie Boyle co ważne, lecz nie oczywiste szczególnie na początku) to bohaterka, którą naprawdę łatwo polubić (specyficzny światopogląd i humor, a mimo to przyciąga uwielbienie). Jason to taki przerysowany współczesny Romeo (trudniejszy do polubienia, jednak łatwy do zniesienia). Pierwsze mniej-więcej 100 stron ziemskiego życia mija tak błyskawicznie, że aż za szybko,...