Niestety, jak dla mnie, ta część jest gorsza od poprzedniej. I nie chodzi o styl autora. On bowiem jest tak miły, gawędziarski, aż przyjacielski, że książkę czyta się jednym tchem.
Z drugiej jednak strony ów styl miłego kolegi opowiadającego żarty na towarzyskim spotkaniu, nie do końca pasuje do krwawych opisów przemocy, którymi książka raczy czytelnika już od pierwszych stron.
Mamy bowiem Dextera, znanego już z poprzedniej części oswojonego potwora, który poluje na "tych złych" by chronić "tych dobrych" i do tego ma słabość do dzieci. Problem polega jednak na tym, że tym razem polować nie może, bo sam jest śledzony i ścigany przez podejrzliwego współpracownika.
Do akcji wkracza tajemniczy Doktor Danco, sukcesywnie wyłapujący swoich towarzyszy wojskowej niedoli sprzed lat. Na jego liście znajduje się kilku mieszkańców Miami, jeden z policjantów oraz agent federalny, który przybywa by rozwiązać sprawę i przy staje się miłością Debb (siostry Dextera).
Metody działania przestępcy są wyjątkowo okrutne: swoje ofiary przetrzymuje tygodniami, odcinając im kolejno wszystko, co tylko można. Sprawia to, że książka staje się przeładowana brutalnymi opisami, przemocą i... niezdrową fascynacją zbrodnią. Cóż bowiem robi Dexter, widząc na miejscu zbrodni to, co zostało z człowieka? Stwierdza, że zjadłby lunch i zupełnie nie rozumie czemu wszyscy rozczulają się nad "kupą wyjącego mięska", kiedy jeść trzeba...

Niestety, jak dla mnie, ta część jest gorsza od poprzedniej. I nie chodzi o styl autora. On bowiem jest tak miły, gawędziarski, aż przyjacielski, że książkę czyta się jednym tchem.
Z drugiej jednak strony ów styl miłego kolegi opowiadającego żarty na towarzyskim spotkaniu, nie do końca pasuje do krwawych opisów przemocy, którymi książka raczy czytelnika już od pierwszych...