Od pierwszych rozdziałów „Imperium burz” czułam, że Sarah J. Maas złamie mi serce. I się nie pomyliłam!

To co ta kobieta wyprawia z czytelnikami powinno być karalne. Nie kończy się książki w takim momencie, no po prostu się tego nie robi!
Zaczynając 5 tom „Szklanego tronu” wiedziałam, że będzie równie świetny albo jeszcze lepszy niż poprzednie części. Sarah jeszcze nigdy mnie nie zawiodła, więc darzę ją ogromnym zaufaniem jeśli chodzi o jej książki. Nie będę zdradzała fabuły, bo to nie ma sensu. Myślę, że im mniej znacie szczegółów, tym większą frajdę przyniesie wam czytanie tej lektury.

Jednak wypowiem się krótko na temat bohaterów. Wszyscy są absolutnie fantastyczni! Uwielbiam sposób, w jaki Sarah kreuje swoje postacie ze względu na ich różnorodność. Tutaj nie wszystko jest tylko białe albo czarne, nie ma podziału bohaterów na stricte złych i dobrych. Często występuje taka sytuacja, że postać, którą zakwalifikowaliśmy do grupy np. czarnych charakterów postępuje w taki sposób, że jesteśmy w stanie tę nielubianą postać obdarzyć ogromną sympatią. W tej części nie brakuje takich osóbek, o których zmieniłam zdanie i liczę na dużo dużo więcej ich obecności w następnej części. Podziwiam również autorkę za dokładne zaplanowanie zachowań bohaterów i ogólnie całości wydarzeń. Odnoszę wrażenie, że w książkach Maas nie ma miejsca na żadne przypadki, wszystko jest absolutnie konieczne dla przyszłej akcji. Widać to doskonale na przykładzie Aelin, która obmyśla wszystko od A do Z, planuje dokładnie każdy swój ruch i jest zawsze kilka kroków przed innymi. Jeśli to możliwe to w tej części jeszcze bardziej ją polubiłam.

Co do wątków romantycznych – w tej części shipuję tyle par, że już teraz nie mogę się doczekać kolejnego tomu, żeby wiedzieć, czy wszystko potoczy się po mojej myśli. Dodatkowo ta część uświadomiła mi, że jestem jednak #teamrowan. Wcześniej z całego serca kibicowałam Chaolowi, później gdy na horyzoncie pojawił się Rowan to niby zaczęłam go lubić, akceptować jego związek z główną bohaterką, ale to nie było TO. Jednak w tej części Rowan przekonał mnie do siebie w 100% i od teraz jestem jego wielką fanką. <Chaola nie przestałam lubić, to tak na marginesie ;)>

Zakończenie – jak to Sarah ma w zwyczaju, wbija czytelnika w fotel. Ja nie wiedziałam czy mam się śmiać, czy płakać. Powtórzę: nie kończy się książki w takim momencie!
Na koniec oczywiście polecę wam tę książkę, bo jest GENIALNA.

Od pierwszych rozdziałów „Imperium burz” czułam, że Sarah J. Maas złamie mi serce. I się nie pomyliłam!

To co ta kobieta wyprawia z czytelnikami powinno być karalne. Nie kończy się książki w takim momencie, no po prostu się tego nie robi!
Zaczynając 5 tom „Szklanego tronu” wiedziałam, że będzie równie świetny albo jeszcze lepszy niż poprzednie części. Sarah jeszcze nigdy...