Uwielbiam pamiętniki, kocham poznawanie intymnych perspektyw, niezaprzeczalnie i od wieków cenię sobie bardziej nieobiektywne oceny wydarzeń, niż historyczną prawdę. Przypomniałam to sobie, czytając tę pozycję. Życiorysy postaci zostały przedstawione w dość powierzchowny, wręcz wybiórczy sposób, ale jak dla mnie to ujęcie jest wystarczające, żeby czytać lekturę z zapartym tchem. Trzeba dodać, że książka została napisana na podstawie 9-tomowego zbioru pamiętników młodego pokolenia lat 50 wydanego pod tytułem "Młode pokolenie wsi Polski Ludowej", co bardzo rozbujało moją ciekawość. Na pewno kryje się tam jeszcze więcej urzekających historii. Niestety nie wiem, czy będę miała szansę je poznać, dlatego cieszę się, że powstał taki reportaż.

Uwielbiam pamiętniki, kocham poznawanie intymnych perspektyw, niezaprzeczalnie i od wieków cenię sobie bardziej nieobiektywne oceny wydarzeń, niż historyczną prawdę. Przypomniałam to sobie, czytając tę pozycję. Życiorysy postaci zostały przedstawione w dość powierzchowny, wręcz wybiórczy sposób, ale jak dla mnie to ujęcie jest wystarczające, żeby czytać lekturę z zapartym...

Książkę kupiłam przypadkowo, trochę na fali mojego aktualnego zainteresowania się latami 50. i 60. na polskich wsiach. Iiii... trafiłam w punkt!

Książka opowiada o losach 4 bohaterów, którzy ze wsi wydostali się do miasta w różnych okolicznościach i układają sobie powoli życie. Dzieje bohaterów opisane są świetnie, nie tylko dowiadujemy się o nich, ale również o otaczającej ich rzeczywistości, która dla mnie jest szczególnie ciekawa, więc bardzo na plus. Niestety jedyne co mi się nie podobało, to szybkie przeskakiwanie z jednego bohatera na drugiego, przez co czasami myliło mi się, kto jest na jakim etapie życia itd.

Książkę kupiłam przypadkowo, trochę na fali mojego aktualnego zainteresowania się latami 50. i 60. na polskich wsiach. Iiii... trafiłam w punkt!

Książka opowiada o losach 4 bohaterów, którzy ze wsi wydostali się do miasta w różnych okolicznościach i układają sobie powoli życie. Dzieje bohaterów opisane są świetnie, nie tylko dowiadujemy się o nich, ale również o...

Historia Jana, Mariana, Reginy, Adeli, i wielu innych. Młodych ludzi, którzy zaczynają swoją dorosłość w Polsce socjalistycznej. Ujmujący reportaż. Wiele rzeczy mnie w nim dotknęło. Może najbardziej ten idealizm młodości, to pragnienie życia życiem socjalistycznych według czystych zasada, bo wtedy ludzie byliby szczęśliwi. Ale rzeczywistość jest zgoła inna, bo reguły są wpojone w system i przechodzą przez różne drabiny i instancje, a gdy dotrą do zwykłego człowieka pozostają wypaczone. Ten idealizm jest łatwowierny. To z dzisiejszej perspektywy, ale dla wielu młodych ludzi wcale nie był. Mocno to zrozumiałem i jeszcze mocnej zrozumiałem czym był komunizm dla wielu osób. Jak wielką nadzieję niósł, i większe jeszcze rozczarowanie gdy młodzi poznali jego ludzkie oblicze.

Historia Jana, Mariana, Reginy, Adeli, i wielu innych. Młodych ludzi, którzy zaczynają swoją dorosłość w Polsce socjalistycznej. Ujmujący reportaż. Wiele rzeczy mnie w nim dotknęło. Może najbardziej ten idealizm młodości, to pragnienie życia życiem socjalistycznych według czystych zasada, bo wtedy ludzie byliby szczęśliwi. Ale rzeczywistość jest zgoła inna, bo reguły są...

Świetny pomysł na reportaż o pokoleniu "naszych starych/dziadków, którzy kilometrami musieli chodzić boso do szkoły"... Ta książka pozwalać wyobrazić sobie, że jest coś z prawdy w tych historiach słyszanych od starszego pokolenia.

Świetny pomysł na reportaż o pokoleniu "naszych starych/dziadków, którzy kilometrami musieli chodzić boso do szkoły"... Ta książka pozwalać wyobrazić sobie, że jest coś z prawdy w tych historiach słyszanych od starszego pokolenia.

Reportaż o czterech młodych ludziach, którzy żyli w Polsce w latach 50, tuż po wojnie. Bardzo podoba mi się prostota, autentyczność i uniwersalizm tej książki.

Reportaż o czterech młodych ludziach, którzy żyli w Polsce w latach 50, tuż po wojnie. Bardzo podoba mi się prostota, autentyczność i uniwersalizm tej książki.

Polecam!
Dawno nie czytałam tak dobrej książki. Bardzo podoba mi się język pisarza.
Sięgnę na pewno po inne pozycje tego autora. W kolejce czeka "Jeremiasz".

Polecam!
Dawno nie czytałam tak dobrej książki. Bardzo podoba mi się język pisarza.
Sięgnę na pewno po inne pozycje tego autora. W kolejce czeka "Jeremiasz".

Opowieść, w głównych wątkach, opisująca pogoń za marzeniami i szczęściem, lub po po prostu za godziwym życiem, czwórki młodych ludzi (oraz ich przyjaciół, rodzin i bliskich),dorastających w początkowym okresie Polski Ludowej. Ich talenty, entuzjazm i ciężka praca czy zaangażowanie społeczne, postawione zostają w opozycji do zadawanej im indoktrynacji, braku środków materialnych i obowiązujących norm społecznych a także ludzkiej podłości i niegodziwości.

Znakomity, wzruszający reportaż, który zabierze Was w czasie i przestrzeni do lat, w których Wasi rodzice i / lub dziadkowie, wchodzili w dorosłe, w porównaniu z dzisiejszymi czasami wręcz potwornie trudne, życie. Polecam!

Opowieść, w głównych wątkach, opisująca pogoń za marzeniami i szczęściem, lub po po prostu za godziwym życiem, czwórki młodych ludzi (oraz ich przyjaciół, rodzin i bliskich),dorastających w początkowym okresie Polski Ludowej. Ich talenty, entuzjazm i ciężka praca czy zaangażowanie społeczne, postawione zostają w opozycji do zadawanej im indoktrynacji, braku środków...

Naprawdę bardzo dobry reportaż. Opowieść o młodych ludziach, urodzonych przed lub w trakcie II wojny, którzy dorastają w Polsce Ludowej. Są to "nowi ludzie" socjalistycznego państwa, pełni ideałów i wiary w system. Im dalej w las - bliżej lat 60 - tych tym więcej w nich rozterek, a mniej miłości do komunizmu. W całą opowieść wplecione zostały historie zawodowe, miłosne, rodzinne. Przecież nie ważne, czy to Polska Ludowa, III czy IV RP - każdy młody człowiek kocha i chce być kochanym. Nie zawsze jednak jest mu to dane.

Naprawdę bardzo dobry reportaż. Opowieść o młodych ludziach, urodzonych przed lub w trakcie II wojny, którzy dorastają w Polsce Ludowej. Są to "nowi ludzie" socjalistycznego państwa, pełni ideałów i wiary w system. Im dalej w las - bliżej lat 60 - tych tym więcej w nich rozterek, a mniej miłości do komunizmu. W całą opowieść wplecione zostały historie zawodowe, miłosne,...

Piotr Nesterowicz „Każdy został człowiekiem”

Wspomnienia i pamiętniki są jednymi z częściej uwypuklanych świadectw minionych czasów. Podobnie poczynił Piotr Nestorowicz, opierając swój reportaż „Każdy został człowiekiem”. To moje kolejne zetknięcie z reportażem z wydawnictwa Czarne. Kolejny, jakże nieznany obraz dawnej Polski i podróż jej śladami dzięki niosącemu się echu wspomnień. Echo wspomnień Polski Ludowej. Kontekst polityczny nie jest tu bez powodu, gdyż Nestorowicz napisał swój reportaż w oparciu o pamiętniki młodzieży wiejskiej „Młode pokolenie wsi Polskiej Ludowej”, stąd też można domyślać się, jaki będzie wydźwięk narracji.

Głos Reginy, Adeli, Jana i Mariana – każdy jakże cenny z faktu historyczne i jakże potrzebny z faktu emocjonalnego. Ich oś wydarzeń, to odbicie wielu ludzi tamtych czasów, pokolenia naszych dziadków i rodziców. Mieli oni tworzyć nową klasę społeczną w „lepszym świecie”, jakim miało być miasto. Zamknięcie za sobą wiejskiej przeszłości miało być tylko formalnością. W praktyce bywało różnie. Retoryka wspomnień w większości jakże pozytywna, z nostalgią wspominane dawne dzieje – lubimy w końcu wracać do tego co było. Ich historie wzajemnie się przeplatają, autor meandruje między nimi, uwypuklając ramy czasowe – a co za tym idzie – zmieniający się światopogląd. Obraz ludzi, którym system „pomógł” wypchnąć na wyżyny, ale i wielu głęboko rozczarował i odebrał wszystkie możliwości. Słodko-gorzki misz-masz oczekiwań, wyborów, awansów zawodowych, a także pierwszych miłości. Nestorowicz starannie oddał klimat PRL-owskiej Polski, co powoduje iż to świadectwo możemy uznać za naprawdę rzetelne źródło.

Ten reportaż pokazuje w pigułce Polskę przemian, oczekiwań i wiary w lepsze jutro, a głosy bohaterów i ich świadectwa są tego namacalnym dowodem. Nestorowicz oddaje głos swoim bohaterom, pokazuje ich obraz – nie zawsze nieskazitelny, ale pełen złych wyborów, braku pewne świadomości czy też zwykłej naiwności i przekonania w słuszność swoich wyborów. Autentyczna narracja i nienachalny styl Nestorowicza pozwala dobrze przyjrzeć się tym losom, i ukazać realia PRL tak bardzo różne dla wielu ludzi.

Jestem przekonana, że powinno powstawać więcej takich reportaży, by poszerzać naszą wiedzę o epoce minionej, o czasach naszych dziadków i rodziców, bo zachowując tą pamięć – pozwolimy im przetrwać w naszej świadomości.

Polecam 7/10

Piotr Nesterowicz „Każdy został człowiekiem”

Wspomnienia i pamiętniki są jednymi z częściej uwypuklanych świadectw minionych czasów. Podobnie poczynił Piotr Nestorowicz, opierając swój reportaż „Każdy został człowiekiem”. To moje kolejne zetknięcie z reportażem z wydawnictwa Czarne. Kolejny, jakże nieznany obraz dawnej Polski i podróż jej śladami dzięki niosącemu się echu...

Reportaże o ludziach w czasach wczesno-powojennych. Trochę zbyt gładkie, ale taki wtedy był klimat

Reportaże o ludziach w czasach wczesno-powojennych. Trochę zbyt gładkie, ale taki wtedy był klimat