Początek zapowiadał się super, byłam bardzo ciekawa tego jak powstawało osiedle, jaki był zamysł, pomysły, byłam pod wrazeniem jak całościowo było to osiedle planowane. Potem budowa i PRL-owskie realia. A potem misz-masz. W pewnym momencie już nie byłam pewna o czym ta książka jest i co autorka chce przekazać czytelnikom. Od pewnego momentu wiele różnych historii, które dają pewien obraz osiedla z wielu perspektyw, ale te historie wydają się trochę niepowiązane ze sobą. Dlatego zgadzam się, że ta książka to trochę chaos. W pewnym momencie zaczyna się niemiłosiernie dłużyć i ma się ochotę tylko doczytać do końca, odłożyć i nie wrócić więcej. Początkowo chcialam dać ocenę 3, ale ta końcówka naprawdę mnie wymęczyła. Mimo wszystko, książka zawiera sporo ciekawostek i nie można odmówić autorce pracy jaka włożyła w jej powstanie. Mogłaby być jednak napisana trochę ciekawiej.

Początek zapowiadał się super, byłam bardzo ciekawa tego jak powstawało osiedle, jaki był zamysł, pomysły, byłam pod wrazeniem jak całościowo było to osiedle planowane. Potem budowa i PRL-owskie realia. A potem misz-masz. W pewnym momencie już nie byłam pewna o czym ta książka jest i co autorka chce przekazać czytelnikom. Od pewnego momentu wiele różnych historii, które...

Pomimo złych opinii przeczytałem i nie żałuję. W każdym chaosie da się znaleźć coś wartościowego, a książka nie była ani chaotyczna, ani nudna.

Pomimo złych opinii przeczytałem i nie żałuję. W każdym chaosie da się znaleźć coś wartościowego, a książka nie była ani chaotyczna, ani nudna.

Z tą xiążką jest jak z Ursynowem. Ciekawy pomysł, ambitny plan, zapaleni realizatorzy a wyszło jak wyszło...
Dopóki Pańków pisze o tym jak powstawało osiedle jest ciekawie i spójnie, ale gdy zaczyna pisać o ludziach z Ursynowa zaczyna się chaos i nuda. Zbyt wielu bohaterów, a każdy potraktowany pobieżnie.

Z tą xiążką jest jak z Ursynowem. Ciekawy pomysł, ambitny plan, zapaleni realizatorzy a wyszło jak wyszło...
Dopóki Pańków pisze o tym jak powstawało osiedle jest ciekawie i spójnie, ale gdy zaczyna pisać o ludziach z Ursynowa zaczyna się chaos i nuda. Zbyt wielu bohaterów, a każdy potraktowany pobieżnie.

Treść tej książki można określić jednym słowem: CHAOS. A swego czasu zastanawiałam się, czy "Bloki w słońcu" kupić, czy wypożyczyć. Na szczęście, zdecydowałam się na to drugie rozwiązanie. Mieszkałam na Ursynowie cztery lata, z czego niecałe dwa lata na Ursynowie Północnym. Bardzo lubię szwendać się, więc opisywane miejsca są mi znane. Studiowałam gospodarkę przestrzenną na politechnice, więc ani tematyka planowania przestrzeni ani architektury nie są mi obce, a temat projektu Ursynowa, autorów koncepcji osiedla, jest mi znany. Poznałam osobiście niektóre osoby wypowiadające się / opisywane w tej książce. Co mogło więc pójść nie tak? Chyba najbardziej doskwiera brak tematu przewodniego. Jest tylko zlepek różnych wspomnień, opisów zdjęć (niektóre w książce są zamieszczone, ale wielu opisanych nie ma i nie wiadomo, jak i gdzie można je odnaleźć). Fakty są nieuporządkowane, dużo skoków między latami, brak więc jakiejkolwiek chronologii. Nie ma też bibliografii ani przypisów. Początek zapowiadał się obiecująco, ale nie znalazło to odzwierciedlenia w dalszej lekturze. Widać, że autorka książki wykonała ogromną pracę. Odnosiłam często wrażenie, że była to praca zza biurka: sucho, technicznie, tu wkleję zdjęcie, a tu jakąś wypowiedź. Oczywiście, być może nie mam racji. Dla mnie jednak efekt końcowy pracy autorki - książka - to straszna nuda. Mimo, że temat jest mi znany, ugrzęzłam. Szkoda.

Treść tej książki można określić jednym słowem: CHAOS. A swego czasu zastanawiałam się, czy "Bloki w słońcu" kupić, czy wypożyczyć. Na szczęście, zdecydowałam się na to drugie rozwiązanie. Mieszkałam na Ursynowie cztery lata, z czego niecałe dwa lata na Ursynowie Północnym. Bardzo lubię szwendać się, więc opisywane miejsca są mi znane. Studiowałam gospodarkę przestrzenną na...

Książka wyraźnie skierowana do osób pasjonujących się współczesną architekturą i w związku z tym raczej zawiedzie tych - podobnych mi - którzy oczekiwali raczej opowieści skupionej bardziej na socjologiczno-historycznych, społecznych i kulturowych wątkach związanych z powstaniem i historią Ursynowa.

Tak więc dominującą częścią "Bloków w słońcu..." jest opis wyzwań, idei i komplikacji związanych z projektowaniem osiedla (pełen specjalistycznego żargonu),gdzie skupia się głównie na sylwetkach i losach decydentów, twórców i architektów, by dopiero w końcowej części, najbardziej interesującej, poświęcić nieco czasu jego słynnym i całkiem zwyczajnym mieszkańcom, życiu codziennemu oraz obecności Ursynowa we współczesnych kulturze i sztuce.

To chyba pierwszy taki zawód, jeśli chodzi o reportaże z Czarnego, ale też książka generalnie daleko spoza spektrum moich zainteresowań.

Książka wyraźnie skierowana do osób pasjonujących się współczesną architekturą i w związku z tym raczej zawiedzie tych - podobnych mi - którzy oczekiwali raczej opowieści skupionej bardziej na socjologiczno-historycznych, społecznych i kulturowych wątkach związanych z powstaniem i historią Ursynowa.

Tak więc dominującą częścią "Bloków w słońcu..." jest opis wyzwań, idei...

Ciekawa, ale momentami męcząca i nudna. Sprawnie nawiązuje do WSM czy też Hansena, ale niestety nic wyjątkowego w niej nie ma. Szkoda, bo potencjał do opowiadania o budowie ogromnego osiedla jest. Niestety jest niewykorzystany. Mnóstwo łamiących i niespójnych momentów, przeskoków lat, osób, które się wypowiadają. Coś poszło nie tak.

Ciekawa, ale momentami męcząca i nudna. Sprawnie nawiązuje do WSM czy też Hansena, ale niestety nic wyjątkowego w niej nie ma. Szkoda, bo potencjał do opowiadania o budowie ogromnego osiedla jest. Niestety jest niewykorzystany. Mnóstwo łamiących i niespójnych momentów, przeskoków lat, osób, które się wypowiadają. Coś poszło nie tak.

Dla takich pozycji, powinna powstać osobna kategoria - "książka niezmiernie męcząca". Trudno kogoś, kto nie jest z Warszawy, bądź kiedyś przez moment tam mieszkał, zainteresować książką napisaną tak chaotycznie. Skakanie miedzy latami w rysie historycznym. We wspomnieniach i historiach - jedne ciągną się niemiłosiernie, drugie ma się wrażenie, że zostały urwane, a chętnie przeczytałbym o dalszych losach (ludzi, miejsc). No i droga autorko, i drogie wydawnictwo - gdzie przypisy i bibliografia? Drugi najgorszy reportaż od Czarnego, jaki przeczytałem.

Dla takich pozycji, powinna powstać osobna kategoria - "książka niezmiernie męcząca". Trudno kogoś, kto nie jest z Warszawy, bądź kiedyś przez moment tam mieszkał, zainteresować książką napisaną tak chaotycznie. Skakanie miedzy latami w rysie historycznym. We wspomnieniach i historiach - jedne ciągną się niemiłosiernie, drugie ma się wrażenie, że zostały urwane, a chętnie...

Kawał historii. Nie tylko blokowiska i nie tylko dla warszawiaków.

Kawał historii. Nie tylko blokowiska i nie tylko dla warszawiaków.

Ogrom pracy i ciekawego materiału, za co autorkę zdecydowanie należy docenić. Niestety książka miejscami bardzo się dłuży i czytelnik grzęźnie. Raczej dla koneserów.

Ogrom pracy i ciekawego materiału, za co autorkę zdecydowanie należy docenić. Niestety książka miejscami bardzo się dłuży i czytelnik grzęźnie. Raczej dla koneserów.

Dowiedziałem się kilku ciekawostek, poznałem lepiej historię powstawania Ursynowa, ale w wielu miejscach historie przynudzały i się straszliwie dłużyły.

Dowiedziałem się kilku ciekawostek, poznałem lepiej historię powstawania Ursynowa, ale w wielu miejscach historie przynudzały i się straszliwie dłużyły.