Twórczość Petera Jamesa znam z serii kryminałów o detektywie Roy’u Grace; serii którą bardzo lubię i cenię. Tym razem Autor ten postanowił uraczyć Czytelników horrorem. Gotyckim – jak dumnie głosi wiadomość na tylnej części okładki. Książka przeczytana, i najpierw muszę wylać z siebie trochę goryczy. Przede wszystkim brakuje mi w niej jednego, ale chyba najważniejszego w gatunku horror. Strachu. Nie chodzi mi o strach, który udziela się bohaterom tej powieści; chodzi mi o taki wewnętrzny strach, który dosięga Czytelnika w trakcie lektury. Pamiętam doskonale, jak lat temu –naście czytałem horrory Kinga czy Mastertona – działo się w nich tyle, że momentami bałem się odwrócić za siebie – a nuż będzie tam stał jakiś niematerialny byt…? Tutaj mi tego zabrakło. Na dobrą sprawę pierwszą, w miarę mocną rzeczą była akcja z łóżkiem, przyśrubowanym do podłoża, a to już było w połowie książki! I nie oznacza też, że się odczułem strach – po prostu tu wreszcie nastąpiła jakaś literacko ‘namacalna’ paranormalna aktywność. Druga rzecz, która nie spodobała mi się zupełnie – jak wspomniałem wyżej, w zamierzeniu miał to być horror gotycki, a tymczasem duchy komunikują się z ludźmi sms-ami i wiadomościami na laptopie??? Z całym szacunkiem dla Autora, ale to już jest gruba przesada! Trzecia, chyba najbardziej denerwująca rzecz – postępowanie głównych bohaterów – im bardziej duchy dawały im popalić, tym bardziej tłumaczyli to sobie zbiegami okoliczności. Strasznie to irytujące, żeby nie powiedzieć – głupie. Ale tyle negatywnych spraw, teraz promień światełka.
Przede wszystkim książka, pomimo wyżej wspomnianych wad – nie nudzi. Czyta się ją szybciutko, rozpoznawalny styl Jamesa i tutaj dominuje, przez co na pewno podnosi wartość powieści. I właśnie za to, oraz za sentyment do Autora, ocenię ją mimo wszystko jako ‘dobrą’, na sześć gwiazdek. Bardzo mocno naciągane, ale jednak…

Twórczość Petera Jamesa znam z serii kryminałów o detektywie Roy’u Grace; serii którą bardzo lubię i cenię. Tym razem Autor ten postanowił uraczyć Czytelników horrorem. Gotyckim – jak dumnie głosi wiadomość na tylnej części okładki. Książka przeczytana, i najpierw muszę wylać z siebie trochę goryczy. Przede wszystkim brakuje mi w niej jednego, ale chyba najważniejszego w...