"Jestem sentymentalna, zakochałam się w domu."

Muszę przyznać, że książka bardzo mnie zaskoczyła, chyba jeszcze nie czytałam opowieści podanej w taki sposób, fantastyka jako tło i urozmaicenie, zaś historie i refleksje jako główny nurt obyczajowy. Mimo, że publikacja liczy sto trzydzieści stron, to jednak bardzo wciągnęła mnie w swój klimat, mogłam cieszyć się jej ciekawym odbiorem i wielowątkowymi przekazami. Akcja rozwija się w dość dynamiczny sposób, poruszamy się w teraźniejszości przypadającej na 2050 rok, ale płynnie odnosimy się do niezwykłych historii kilku kobiet z przeszłości. Pół wieku temu miały miejsce ważne wydarzenia i istotne wybory dokonywane przez Joannę, Małgorzatę i Hannę, które oczywiście w znaczący sposób zdeterminowały losy przyszłych pokoleń, jednak przede wszystkim stanowią one dowód na ciągłość ludzkich marzeń i pragnień, obaw i dylematów, nadziei i wiary. Towarzyszą one człowiekowi niezależnie od czasów, w których żyje, a także okoliczności społeczne, gospodarcze czy polityczne. Miłość, radość, nienawiść i zdrada, bez względu na epokę, zawsze smakują podobnie i w ten sam sposób wywołują silne ludzkie emocje, napięcia i wzruszenia. Współczesne i przeszłe losy kobiet zostały opowiedziane zajmująco i interesująco. Fabuła przemyślana, w konsekwentnej formie przekazywana czytelnikowi, nakłaniająca do refleksji. Świat kontroluje Wielki Brat, panuje dyktatura, reality show staje się oficjalnie nadrzędną wartością społeczną, która kategorycznie domaga się podporządkowania i posłuszeństwa. A odnalezione sprzed dziesiątków lat pamiętniki dalekich krewnych niosą w sobie wiedzę, której ujawnienie byłoby niebezpieczne. Czy wspomnienia wskażą i wyjaśnią głównej bohaterce, fragmenty historii życia jej rodziny? W jaki sposób wpłyną na bieżące decyzje Xymeny? Dlaczego stare zapiski wydają się mieć tak szczególny i znaczący wpływ na postrzeganie obecnego świata?

bookendorfina.blogspot.com

"Jestem sentymentalna, zakochałam się w domu."

Muszę przyznać, że książka bardzo mnie zaskoczyła, chyba jeszcze nie czytałam opowieści podanej w taki sposób, fantastyka jako tło i urozmaicenie, zaś historie i refleksje jako główny nurt obyczajowy. Mimo, że publikacja liczy sto trzydzieści stron, to jednak bardzo wciągnęła mnie w swój klimat, mogłam cieszyć się jej ciekawym...