Historia, która się wydarzyła jest autentyczna. Przytrafiła się autorowi, który bardzo emocjonalnie opisał tę opowieść. Wydarzyło się to w czasach, kiedy nie było jeszcze komputerów, gier, tabletów, czy smartfonów. Nawet telewizory czarno – białe były rarytasem. Pomyślicie pewno, że to muszą być straszne nudy, otóż mogę Was zapewnić, że dzieci w waszym wieku bez komputerów bawiły się znacznie lepiej niż dziś. Miały większą fantazję i poczucie humoru, po prostu dzieci bawiły się jak to autor ujął „w realu’. Bohaterem książki jest 7- letni Andrzej, chudy blondasek, trochę bardziej chorowity niż inne dzieci w jego wieku. Gdy więc złapał kolejny raz zapalenie płuc -trafił biedny do szpitala i bardzo się martwił bo musiał zostać sam. Lecz oczywiście nie był sam bo w tej samej sali leżała dziewczynka o imieniu Ania, która miała srebrny ząb i czarne włosy, dlatego Andrzejek pomyślał, że to piratka. Jak się później okazało wcale nie była piratką tylko dziewczynką z cyrku w którym pracowali jej rodzice. Ania opowiadała Andrzejkowi niesamowite historie, mrożące krew w żyłach i zapierające dech w piersiach, np. opowieść o treserze z odgryzioną głową, opowieść o złodziejach zębów, kim był Siwy i wiele innych przedziwnych historii. Tak bardzo Andrzejek polubił Anię i jej opowiadania, że stali się jak braciszek i siostra.

Autor zadedykował tę książkę wszystkim dzieciom które leżą w szpitalach. Książka pięknie wydana w twardej oprawie, zawiera nieco ponad 170 stron. Książeczka przenosi małego czytelnika w podróż do przeszłości, w której nasi dziadkowie byli jeszcze dziećmi, dlatego drogi czytelniku nie bój się! Ruszaj śmiało w głąb tej opowieści, horroru, thrillera i kryminału - czyli trzy dreszczowce w jednym, ale nie obawiaj się, bo przecież wszystkie książki dla dzieci dobrze się kończą.

Życzę Wam świetnej zabawy i dużo uśmiechu.

Moja ocena: 10/10
Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

Historia, która się wydarzyła jest autentyczna. Przytrafiła się autorowi, który bardzo emocjonalnie opisał tę opowieść. Wydarzyło się to w czasach, kiedy nie było jeszcze komputerów, gier, tabletów, czy smartfonów. Nawet telewizory czarno – białe były rarytasem. Pomyślicie pewno, że to muszą być straszne nudy, otóż mogę Was zapewnić, że dzieci w waszym wieku bez komputerów...