"-Skąd wiedziałaś, że to ja?
-Po twoim spojrzeniu. Nikt inny nie mógł na mnie patrzeć w ten sposób."

O "Każdego dnia" usłyszałam za sprawą ekranizacji filmu - a i to też jakoś tak po nitce do kłębka, bo zaczęło się tak naprawdę od reklamy "Adrift", no i zaczęłam szukać opinii o filmie, a znalazłam info, że jest książka. Odstawiłam Filmweba i dorwałam książkę. Od razu mnie porwała. David Levithan skomponował naprawdę genialne osoby, do których trafiał głowny bohater i to jak BARDZO może się różnić czyjeś życie za sprawą kilku czynników jest porażające i daje do myślenia. Z każdym kolejnym dniem widziałam jak bardzo beznadziejna jest sytuacja w której jest A i Rhiannon i szczerze nie widziałam dobrego rozwiązania dla tej dwójki, więc kiedy przeczytałam zakończenie - mimo iż po części wypadło idealnie, to w środu czuję bunt. Bo to nie może być koniec... nie tak... obecnie jestem rozbita emocjonalnie i nie umiem się otrząsnąć. Tym bardziej cieszy mnie perspektywa ciągu dalszego, pod tytułem "Someday", który będzie miał premierę w październiku tego roku i wiążę z nią ogromne nadzieje. Tomu drugiego nie mam zamiaru czytać, bo nie toleruję powielanych dialogów. Piękna książka... choć inni mogą twierdzić, ze nie ma w niej nic wyjątkoweo, że jest zbyt bajkowa, a dla mnie... dla mnie, jest niezapomniana. Gorąco polecam - bo choć nie przepadam za YA - ta, jest zdecydowanie jedną z lepszych jakie w ostatnim czasie czytałam.

"-Skąd wiedziałaś, że to ja?
-Po twoim spojrzeniu. Nikt inny nie mógł na mnie patrzeć w ten sposób."

O "Każdego dnia" usłyszałam za sprawą ekranizacji filmu - a i to też jakoś tak po nitce do kłębka, bo zaczęło się tak naprawdę od reklamy "Adrift", no i zaczęłam szukać opinii o filmie, a znalazłam info, że jest książka. Odstawiłam Filmweba i dorwałam książkę. Od razu mnie...