Forma ksiazki, e-maile wysylane przez bohaterów miedzy soba to zdecydowanie dobry zabieg, pozwala na wczucie sie w kazda postac z osobna, i dojrzenie roznych perspektyw sytuacji. Szybko się czyta, tresci konkretne bez przedluzania czy zbednych opisow. Swietny zarys psychologiczny postaci - ofiar i sprawców przemocy, warto przeczytać.

Forma ksiazki, e-maile wysylane przez bohaterów miedzy soba to zdecydowanie dobry zabieg, pozwala na wczucie sie w kazda postac z osobna, i dojrzenie roznych perspektyw sytuacji. Szybko się czyta, tresci konkretne bez przedluzania czy zbednych opisow. Swietny zarys psychologiczny postaci - ofiar i sprawców przemocy, warto przeczytać.

lubicie czytać książki duetów pisarskich? Jeśli tak to bardzo polecam książkę duetu David Levithan oraz Jennifer Niven - chociaż od razu uprzedzam… jest to smutna pozycja.
Krótko o treści: Ezra budzi się pewnego dnia i odkrywa, że jego starsza siostra – Bea – zniknęła. Bez pożegnania, bez słowa wyjaśnienia. Jak ma teraz przetrwać w domu z agresywnym ojczymem i ignorującą go matką? Odnajduje jednak adres mailowy Bei, rodzeństwo zaczyna wymieniać wiadomości. Razem, a jednocześnie osobno, muszą nauczyć się znów zaufać sobie, zanim uda im się znaleźć drogę powrotną do siebie.

Powieść ta napisana jest w formie mailowej, główni bohaterowie tak właśnie się ze sobą kontaktują. Bardzo ciekawy zabieg, przyjemnie się to czytało. Z każdym kolejnym mailem i z każdą kolejną sytuacją o której się dowiadujemy odsłaniamy oraz odczuwamy ogromne pokłady cierpienia, z którym mierzą się Ezra i Bea. Uważam, że nikt nie powinien przechodzić przez coś takiego, nikt nie powinien czuć się niechciany oraz niekochany we własnym domu…
Uważam, że ta powieść jest bardzo potrzebna - tak samo jak Ezra, Bea oraz każda osoba na tej planecie ❤️

lubicie czytać książki duetów pisarskich? Jeśli tak to bardzo polecam książkę duetu David Levithan oraz Jennifer Niven - chociaż od razu uprzedzam… jest to smutna pozycja.
Krótko o treści: Ezra budzi się pewnego dnia i odkrywa, że jego starsza siostra – Bea – zniknęła. Bez pożegnania, bez słowa wyjaśnienia. Jak ma teraz przetrwać w domu z agresywnym ojczymem i ignorującą go...

Książka ujęła mnie w niezwykle wyjątkowy sposób. Pisana epistolarnie powieść o pokrzywdzonym przez życie rodzeństwu, które postanawia zawalczyć o lepszą przyszłość w świecie pełnym niezrozumienia, przemocy i niesprawiedliwości jest bolesna, lecz równie piękna.
Jest to historia o przemocy domowej, ale także o odkrywaniu własnej tożsamości, własnego celu, własnego powołania i przede wszystkim - własnego miejsca na ziemi.
Narracja książki w formie wymiany wiadomości przez siostrę, która postanowiła uciec z domu i brata, który równie zagubiony od tego momentu zaczyna o siebie walczyć jest dla mnie bardzo ciekawa i udana - pochłonęła mnie od pierwszej strony.
Mimo bólu, który zadaje i ciężaru, którym obarcza, książka obdarza nas również nadzieją i siłą, by zmierzyć ku zrozumieniu samego siebie. Naucza, wzrusza i nie daje o sobie zapomnieć. I co najważniejsze - uświadamia i w sposób bezkompromisowy przybliża problem przemocy domowej, zarówno psychicznej jak i fizycznej.
Szalenie polecam każdemu, kto czuje się zagubiony we własnej historii pisanej przez inne osoby.
Niech "Zabierz mnie ze sobą" stanie się kompasem w podróży w głąb siebie, swoich potrzeb i wyzwoleniu wewnętrznej odwagi.

Książka ujęła mnie w niezwykle wyjątkowy sposób. Pisana epistolarnie powieść o pokrzywdzonym przez życie rodzeństwu, które postanawia zawalczyć o lepszą przyszłość w świecie pełnym niezrozumienia, przemocy i niesprawiedliwości jest bolesna, lecz równie piękna.
Jest to historia o przemocy domowej, ale także o odkrywaniu własnej tożsamości, własnego celu, własnego powołania i...

Książka “Zabierz mnie ze sobą” duetu David Levithan i Jennifer Niven, opowiada o 15-letnim homoseksualnym chłopcu, który pewnego ranka odkrywa, że jego 18-letnia siostra Beatrix uciekła z domu. Zostawiając telefon, nie zostawiając słowa wyjaśnienia, żadnego znaku, nic poza adresem e-mail ukrytym w miejscu, w którym tylko on mógł go znaleźć. O ile jest w stanie zrozumieć motywy jej działania, o tyle nie potrafi zrozumieć, dlaczego akurat teraz, tak nagle i dlaczego bez niego? Ezra nie spodziewał się i absolutnie nie był gotowy zostać sam z agresywnym ojczymem i obojętną na cierpienie własnych dzieci matką, ani tym bardziej na to, że będzie zmuszony zmierzyć się z pokłosiem jej ucieczki. Postanawia napisać do siostry pełną pretensji wiadomość, od której zaczyna się wymiana e-maili między nimi.

Forma poczty elektronicznej zarezerwowana głównie do szybkiej komunikacji biznesowej i marketingowej, w tym wypadku została wykorzystana przez autorów w sposób rozwijający historię życia bohaterów, budując między rodzeństwem klimat bezpieczeństwa, dyskrecji, możliwości wyrażenia swych obaw oraz pozwalający stawić czoło przeszłym i obecnym problemom, a także odkrywanym rodzinnym tajemnicom. Pomimo wielu trudnych tematów wplecionych w ich historię, płynie się przez kolejne wiadomości, nieubłaganie docierając do zakończenia, jednocześnie kibicując Beii i Ezrze w pełnej zwrotów akcji ucieczce ku wolności, ku życiu, jakiego pragną i rozwijającej się w nich samoświadomości. Współodczuwając istniejącą między rodzeństwem więź, jak i towarzyszące im emocje.

Jestem mamą prawie równolatka Beatrix, dlatego bardzo cieszę się, że wśród literatury młodzieżowej można znaleźć książki tak mądre, wartościowe, trafiające w najczulsze struny, będące cenną lekcją życia!! Zwłaszcza, że nie zawsze młodzi ludzie chcą rozmawiać o trudnych tematach i trapiących ich problemach z rodzicami, albo w ogóle z kimkolwiek dorosłym.

Każdy z nas wie, iż dom to nie tylko mury oraz meble, lecz przede wszystkim ludzie, którzy go tworzą. Wiemy też, że nawet w “najlepszym domu” może zdarzyć się tak, że dziecko z niego ucieknie. Czasem przez jakiś modny chellenge, albo wyraz buntu i zaznaczenia swojej “dorosłości” i niezależności, ale najczęściej jest to ucieczka od tego, jaki ten dom jest, i jak się w nim czuje. Ten bratersko – siostrzany dramat pokazuje, że dzieci potrafią ukrywać niepoprawne funkcjonowanie swojej rodziny, ale muszą wiedzieć, że nie są same, mogą przetrwać i znaleźć dobre dusze, które je docenią, a nawet mogą się stać im bliższe niż rodzina. Ta książka porusza serce, stawia wiele pytań m.in. na temat rodziny, miłości, troski czy odpowiedzialności. Jest opowieścią zapraszającą do przejęcia kontroli nad własnym losem. Do odważnego poszukiwania rozwiązania każdego problemu stającego na drodze do szczęścia, zdrowia psychicznego, a także poproszenia o pomoc.

Poruszając współczesne, bardzo ważne dla nastolatków sprawy, również dzięki prostocie formy i języka, wątkom: LGBTQ, przemocy fizycznej i psychicznej, poszukiwania własnej tożsamości, nabiera autentyczności, co skłania mnie do stwierdzenia, iż powinna się znaleźć na półkach szkolnych bibliotek, a wychowawcom może ułatwić dialog na podjęte w niej tematy na godzinach wychowawczych. Matkom, które racjonalizują przemoc wobec własnych dzieci. Tak naprawdę powinien przeczytać ją każdy, abyśmy stali się wyczuleni na wszelkie symptomy, które mogłyby wskazywać, że dzieciom dzieje się krzywda. Naprawdę warto. Mnie ta historia porwała bez reszty, choć słuchałam audiobooka (coraz bardziej się do nich przekonuję).

Książka “Zabierz mnie ze sobą” duetu David Levithan i Jennifer Niven, opowiada o 15-letnim homoseksualnym chłopcu, który pewnego ranka odkrywa, że jego 18-letnia siostra Beatrix uciekła z domu. Zostawiając telefon, nie zostawiając słowa wyjaśnienia, żadnego znaku, nic poza adresem e-mail ukrytym w miejscu, w którym tylko on mógł go znaleźć. O ile jest w stanie zrozumieć...

Nawet mi się podobało, choć po autorach spodziewałam się czegoś więcej, jakiegoś bum na koniec. Podobał mi się zapis historii w postaci maili. Warte przeczytania ze względu na trudne tematy poruszane w książce. Daje do myślenia i zostawia ważny przekaz - trzeba mówić głośno o tym, że w domu dzieją się złe rzeczy. Jednak nie poczułam więzi z żadnym z bohaterów, nie jest to też do końca historia, jaką bym się zachwyciła czy zachłystnęła. Na pewno najwięcej emocji wzbudza postać matki bohaterów, ich ojczym, choć autorzy mogli by się bardziej skupić na tym, co takiego działo się w ich domu. Wątek z ojcem też wolałabym, gdyby był inaczej poprowadzony. No i zakończenie, zupełnie nijakie, owszem - dające nadzieję, ale liczyłam na to, że będzie baredziej z przytupem. Obawiam się, że szybko o tej historii zapomnę. Aczkolwiek polecam.

Nawet mi się podobało, choć po autorach spodziewałam się czegoś więcej, jakiegoś bum na koniec. Podobał mi się zapis historii w postaci maili. Warte przeczytania ze względu na trudne tematy poruszane w książce. Daje do myślenia i zostawia ważny przekaz - trzeba mówić głośno o tym, że w domu dzieją się złe rzeczy. Jednak nie poczułam więzi z żadnym z bohaterów, nie jest to...

🏡🌄

,,To niesamowite, czego się można o dobie dowiedzieć, kiedy się oddalisz od wątpiących".

(fragment książki)

°

Pewnego dnia po przebudzeniu Ezra odkrywa, że jego starsza siostra Bea uciekła z domu. Trudno jej się dziwić - niejedna nastolatka nie wytrzymałaby w domu z przemocowym ojczymem i zobojętniałą na cierpienie własnych dzieci matką. Bea zostawia jednak bratu nowy adres mailowy, by mógł się z nią skontaktować. Rodzeństwo rozpoczyna korespondencję, w której informuje się wzajemnie o swojej codzienności, problemach, wspomnieniach i nadziejach na przyszłość.

💔🩹

,,Zabierz mnie ze sobą" to powieść epistolarna, w której z każdym kolejnym mailem przed czytelnikiem odsłaniany zostaje ogrom cierpienia, z jakim mierzą się głowni bohaterowie. Aż trudno mi wyobrazić sobie, że są na tym świecie ludzie, którzy nie mogą liczyć na nawet najdrobniejszy okruch miłości ze strony swoich opiekunów. W tej historii autorzy oddali głos właśnie takim młodym, głęboko zranionym osobom.

Za sprawą formy epistolarnej i lekkiego języka używanego przez bohaterów, książkę czyta się niezwykle szybko. Warto jednak na chwilę się przy niej zatrzymać, ponieważ nie jest to luźna historia, mająca zapewnić nam rozrywkę, a głęboko poruszająca powieść o wielkim cierpieniu.

Myślę, że dla osób dzielących doświadczenia z bohaterami będzie to jeszcze bardziej przejmująca lektura.

👫🏼💬

🏡🌄

,,To niesamowite, czego się można o dobie dowiedzieć, kiedy się oddalisz od wątpiących".

(fragment książki)

°

Pewnego dnia po przebudzeniu Ezra odkrywa, że jego starsza siostra Bea uciekła z domu. Trudno jej się dziwić - niejedna nastolatka nie wytrzymałaby w domu z przemocowym ojczymem i zobojętniałą na cierpienie własnych dzieci matką. Bea zostawia jednak bratu...

Myślałam, że to typowa młodzieżówka, ale ta książka niesie za soba taki ładunek emocjonalny...
Książka napisana jest w formie e-maili, w większości pomiędzy głównymi bohaterami - rodzeństwem Beą i Ezrą.

Ciekawa forma, pierwszy raz spotkałam się z tak napisaną powieścią. E-maile zawierają opisy całych sytuacji, w jakich znajdują się bohaterowie, łącznie z dialogami, także historia nie jest taka 'sucha'. Bardzo dobrze i szybko się to czyta. Wciąga niesamowicie..
Akcja dzieje się właściwie na przestrzeni miesiąca, ale ile się w tym czasie działo! Obserwujemy drogę, jaką Bea i Ezra musieli przejść, żeby odnaleźć i zawalczyć o siebie.

Piękna, rozdzierająca historia (ich matkę bym.. gołymi rękoma!).
Na końcówce popłakałam się. Nikt nie powinien przechodzić przez takie piekło bycia niechcianym we własnym domu, niechcianym przez własną matkę.. Jeszcze tragiczniejsze jest to, że takie historie dzieją się na porządku dziennym i nie zawsze znajdują happy end.

Myślałam, że to typowa młodzieżówka, ale ta książka niesie za soba taki ładunek emocjonalny...
Książka napisana jest w formie e-maili, w większości pomiędzy głównymi bohaterami - rodzeństwem Beą i Ezrą.

Ciekawa forma, pierwszy raz spotkałam się z tak napisaną powieścią. E-maile zawierają opisy całych sytuacji, w jakich znajdują się bohaterowie, łącznie z dialogami, także...

Zaczęło się tak niepozornie.
Od maila wysłanego do siostry.
Trochę byłeś rozczarowany. Trochę zawiedziony. Smutny i opuszczony.
Zostałeś sam. W domu, który już od dawna nie był Twoim domem.

Odeszłaś bez słowa. Nie wyjaśniając nikomu swoich powodów. W zasadzie można to nazwać ucieczką. W końcu „niczego lepszego nie można się było po Tobie spodziewać”.
Nie potrafiłaś jednak zostawić jego. Swojego brata. Czułaś, że jesteś winna mu wyjaśnienia.

I tak zaczęła sie korespondencja pomiędzy rodzeństwem. A z każdym mailem coraz więcej wiedziałam. Coraz więcej rozumiałam. I coraz bardziej pękało mi serce.

Bo to nie była łatwa rozmowa. To nie było łatwe życie. To nie były łatwe relacje.

Te słowa, które między sobą wymieniali były tak żywe. Tak pełne emocji… Tak bardzo poruszające!

„Zabierz mnie ze sobą” - to książka, przy której popłynęły mi łzy. Tak bardzo na mnie oddziaływała. Tak bardzo mnie poruszała.
Być może ta intymna forma. Być może ta dosadność wyrażanych emocji. Być może dziecięca krzywda i słowa, które nie tylko bohaterów raniły. Być może ta płonna nadzieja.. spowodowała, że ta książka zostanie we mnie na długo.

Tak bardzo Wam ją polecam!

Zaczęło się tak niepozornie.
Od maila wysłanego do siostry.
Trochę byłeś rozczarowany. Trochę zawiedziony. Smutny i opuszczony.
Zostałeś sam. W domu, który już od dawna nie był Twoim domem.

Odeszłaś bez słowa. Nie wyjaśniając nikomu swoich powodów. W zasadzie można to nazwać ucieczką. W końcu „niczego lepszego nie można się było po Tobie spodziewać”.
Nie potrafiłaś jednak...

"Zabierz mnie ze sobą" to niezwykle wartościowa, dobrze napisana książka. Pokazuje obraz rodziny takiej, jaka jest w środku, bez koloryzowania po to, aby z zewnątrz inni widzieli tylko idealny obrazek.
Powieść pełna jest bardzo dobrych wątków i cytatów, które w krótki sposób podsumowują całe cierpienie dzieci. Momentami wręcz rozrywa serce i ma się ochotę płakać. Podkreśla także, że często dzieci i nastolatkowie, którzy wydają się "trudni i problematyczni" wcale nie są tacy tylko ze względu na wyrahowanie. Za każdym dzieckiem bądź nastolatkiem, który sprawia jakiekolwiek problemy, stoją lata traktowania go w sposób, którego nigdy nie powinni doświadczyć od swoich rodziców - głównych opiekunów i przewodników w życiu.

"Zabierz mnie ze sobą" to niezwykle wartościowa, dobrze napisana książka. Pokazuje obraz rodziny takiej, jaka jest w środku, bez koloryzowania po to, aby z zewnątrz inni widzieli tylko idealny obrazek.
Powieść pełna jest bardzo dobrych wątków i cytatów, które w krótki sposób podsumowują całe cierpienie dzieci. Momentami wręcz rozrywa serce i ma się ochotę płakać. Podkreśla...

Ta książka była bardzo dobra. Przez formę w jakiej jest napisana dawała mi pewnego rodzaju uczucie intymności. Nie czułam jakbym czytała książkę tylko prywatny pamiętnik bohaterów lub jak gdyby siedzieli obok mnie i opowiadali mi historię swojego życia. Jestem też z nich dumna, że potrafili się postawić i zacząć własną podróż w poszukiwaniu nie tylko własnego, bezpiecznego zakątka na ziemi, ale samych siebie.

Ta książka była bardzo dobra. Przez formę w jakiej jest napisana dawała mi pewnego rodzaju uczucie intymności. Nie czułam jakbym czytała książkę tylko prywatny pamiętnik bohaterów lub jak gdyby siedzieli obok mnie i opowiadali mi historię swojego życia. Jestem też z nich dumna, że potrafili się postawić i zacząć własną podróż w poszukiwaniu nie tylko własnego, bezpiecznego...