Moje pierwsze spotkanie z Alicią Gimenez-Bartlett okazało się udane, choć na początku nie byłam tego pewna. Oczekiwałam czegoś stuprocentowo poważnego - być może sprawił to tytuł, który skojarzył mi się z „Pieskim popołudniem”, może ostatnio czytałam za dużo szwedzkich kryminałów:) Tymczasem nie jest to kryminał na serio, a w każdym razie nie do końca.
Śledztwo prowadzi dwoje policjantów: Petra Delicado i Fermin Garzon. Narratorką i główną bohaterką jest Petra. Ona to kobieta wykształcona, on trochę prostak, ale z tych dobrodusznych. Garzon to typ karykaturalny, bardzo literacki: jowialny, otyły pięćdziesięciolatek, wdowiec, który nagle odkrywa, że jest atrakcyjny dla płci przeciwnej. Petra również zaliczy gorący romans. A przy okazji bohaterowie odkryją zagadkę śmierci pewnego lumpa, który bardzo lubił psy.
Kryminał to dość powolny, pozbawiony fajerwerków, nagłych zwrotów akcji, kolejnych trupów, no i przede wszystkim mroku ludzkich dramatów. O jego atrakcyjności decyduje narracja - inteligentna, dowcipna, powiedziałabym - pełna wdzięku. Autorka (wykładała literaturę na uniwersytecie w Barcelonie) subtelnie wplata literackie aluzje. Jest także trzeźwą obserwatorką ludzkiej natury. Weźmy taki obrazek: wybranek Petry to weterynarz, który jeździ furgonetką z reklamą swojego zakładu. Jest superprzystojny, ale kiedy stoi przed swoim samochodem, Petra zdobywa się na refleksję: „wydał mi się jakby mniej atrakcyjny na tle swojej kondycji materialnej”. No, cudne.
Reasumując: polubiłam Petrę i Garzona, spodobała mi się wiarygodna intryga bez zadęcia i z pewnością będę szukać kolejnych kryminałów katalońskiej autorki.

Moje pierwsze spotkanie z Alicią Gimenez-Bartlett okazało się udane, choć na początku nie byłam tego pewna. Oczekiwałam czegoś stuprocentowo poważnego - być może sprawił to tytuł, który skojarzył mi się z „Pieskim popołudniem”, może ostatnio czytałam za dużo szwedzkich kryminałów:) Tymczasem nie jest to kryminał na serio, a w każdym razie nie do końca.
Śledztwo prowadzi...