To druga powieść stworzona przez duet poczytnych autorów książek młodzieżowych. Na początku roku czytałam "Księgę wyzwań Dasha i Lily" i wpadłam po uszy... Pokochałam tamtą historię oraz sposób konstruowania świata obojga autorów. Dlatego też rzuciłam się na kolejny tytuł, który ukazał się w Polsce. I cóż mogę powiedzieć? O ile w "Księdze wyzwań..." zakochałam się od pierwszego zdania do "Nick i Norah" sprawili, że wpadłam po uszy już po zerknięciu na okładkę i przeczytaniu opisu! Intensywna, bogata w doznania, pulsująca punkrockową muzyką historia, której akcja toczy się przez zaledwie kilkanaście godzin. Tak, naprawdę. To opowieść o jednej z nocy. Bardzo nietypowej, pełnej tańczenia pod sceną oraz przełamywania własnych barier.

Ta historia dudni. I to nie tylko dlatego, że tytułowy bohater jest basistą pewnej mało znanej kapeli. To także nie jest zasługą wizyt w kilku nocnych klubach. To zasługa fali emocji jaką odczuwają bohaterowie. Podobnie jak w "Księdze..." narracja prowadzona jest naprzemiennie. Jeden rozdział siedzimy w głowie Nicka, w kolejnym rozdziale zaglądamy do myśli Nory. I podobnie jak w pierwszej książce fragmentami Nory zajęła się Cohn, a autorem myśli Nicka jest Levithan. Przyznaję, bardzo zgrabnie to wychodzi. Taki damsko-męski świat, widziany z obu stron i pisany także przez damsko-męski duet wypada bardzo realistycznie i wiarygodnie. A to duża zaleta każdej książki. Zwłaszcza takiej, która opisuje szaloną noc dwojga nastoletnich dzieciaków włóczących się po lokalach na Manhattanie w pewną, wiosenną sobotę.

Dalszy ciąg moich zachwytów: http://morderczynimarzen.blogspot.com/2016/02/nick-i-norah-playlista-dla-dwojga.html

To druga powieść stworzona przez duet poczytnych autorów książek młodzieżowych. Na początku roku czytałam "Księgę wyzwań Dasha i Lily" i wpadłam po uszy... Pokochałam tamtą historię oraz sposób konstruowania świata obojga autorów. Dlatego też rzuciłam się na kolejny tytuł, który ukazał się w Polsce. I cóż mogę powiedzieć? O ile w "Księdze wyzwań..." zakochałam się od...