Wszystko to, co wyjątkowe
- Kategoria:
- literatura młodzieżowa
- Wydawnictwo:
- HarperCollins Polska
- Data wydania:
- 2016-09-14
- Data 1. wyd. pol.:
- 2016-09-14
- Data 1. wydania:
- 2016-05-31
- Liczba stron:
- 256
- Czas czytania
- 4 godz. 16 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788327619952
- Tłumacz:
- Krzysztof Obłucki
Oto Nanette. Wzorowa uczennica, gwiazda szkolnej ligi piłkarskiej i posłuszna córka. Zawsze robi to, czego się od niej oczekuje.
Ale wszystko zmienia się w dniu, w którym dostaje podniszczony egzemplarz Kosiarza balonówki – tajemniczej, niewydawanej od lat kultowej powieści. Nanette czyta ją dziesiątki razy. Chce być taka jak główny bohater. Chce być buntowniczką.
Choć udaje wygadaną rebeliantkę, w środku to jednak ta sama Nanette, samotna introwertyczka, która usiłuje znaleźć swoje miejsce w nieprzyjaznym świecie. Zmuszona dokonać kilku trudnych wyborów nauczy się, że za bunt trzeba czasem zapłacić wysoką cenę.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Książka dla outsiderów
Matthew Quick zadebiutował „Poradnikiem pozytywnego myślenia” i z przytupem wkroczył do literackiego świata, jak i następnie – filmowego. Jego kolejna powieść opowiada o skomplikowanych i niezwykłych nastolatkach, którzy kochają literaturę, poezję Bukowskiego, są niezwykle inteligentni oraz posiadają mało spotykaną dojrzałość. Bohaterowie wykreowani przez pisarza szukają drugiego dna, nie boją się ukrytych znaczeń – wrażliwi, romantyczni i kompletnie niepasujący do współczesnej rzeczywistości. Cudowni.
Nanette jest pilną uczennicą, gwiazdą drużyny piłkarskiej i ułożoną córką. Do rąk dziewczyny trafia książka „Kosiarz balonówki” i wtedy jej życie zmienia się całkowicie – chce stać się buntowniczką, rebeliantką, która mówi, to, co myśli i nie obawia się konsekwencji. Nanette czyta powieść kilka razy, pragnie być niczym jej główny bohater, jednak w duszy cały czas pozostaje spokojną i samotną nastolatką. Szybko wciąga się w wir swojego nowego świata i równie szybko zdaje sobie sprawę, że bycie buntowniczką wcale nie jest takie proste.
Pierwsze słowa, które przychodzą mi na myśl, gdy chcę opisać najnowszą powieść Quicka, brzmią: to dosyć dziwna książka. Szalona, pogmatwana, filozoficzna oraz pełna egzystencjalnych refleksji. Dawno nie czytałam tak oryginalnej pozycji młodzieżowej – fabuła i jej bohaterowie wyróżniają się na tle innych książek z tego gatunku. Tytuł jest bardzo adekwatny do samej historii i bohaterów, to bardzo wyjątkowa powieść, napisana nie pod masy, ale pod indywidualnych czytelników, którzy docenią jej głębię oraz ukazaną wielotorowość sposobu myślenia, jak i studium tego, jak każdy odbiera swoje „ja”.
W tej pozycji znajdziecie dużo filozofii, ale też psychologii. Bohaterowie są młodzi, jednak czasami zachowują się jak mędrcy, ludzie doświadczenie przez los. Wydaje mi się, że Quick stworzył trochę przerysowanych bohaterów, jednak w pozytywnym sensie – z pewnością przyciągają uwagę, intrygują, ale również nadają książce charakter. To samo było w przypadku „Poradnika pozytywnego myślenia” – autor lubi pisać o tych, którzy odstają od społeczeństwa, są odstępstwem od normy, wyłamują się, mówią pas i zaczynają być sobą. A jak wiemy, bycie sobą w dobie masowości, dopasowywania się do aktualnej mody oraz stereotypów jest dosyć trudne i często niesie za sobą pewne konsekwencje. Ta książka pokazuje, że warto, naprawdę warto zrzucić maskę i zacząć żyć po swojemu. Uśmiechanie się, przytakiwanie, zgadzanie się na coś, bo tak wypada, bo ktoś czegoś od nas oczekuje, wykonywanie czynności, których się nienawidzi – na dłuższą metę takie działanie niszczy nas od środka. Quick w swojej powieści ukazuje inny punkt widzenia, wyzwalający, niesamowicie odważny i mimo wszystko trudny do realizowania we własnej rzeczywistości. Jednak można spróbować – przynajmniej na chwilę przystanąć i zastanowić się nad tą historią, jej sensem i przesłaniem.
Ostatnio widziałam koszulkę z napisem: „Normalni ludzie mnie przerażają”. To prawda. Każdy ma swoje odstępstwa od normy. Quick, podobnie jak inny mój ulubiony pisarz, John Green ukazuje bohaterów, którzy wyróżniają się na tle zwykłych postaci. I do jednych będą oni trafiać, a dla innych mogą być trudni do zrozumienia, a przez to irytujący. Nie każdy przepada za taką stylistyką, popadającą miejscami w przeintelektualizowanych nastolatków, którzy wyrażają się niczym współcześni filozofowie życia. Dla mnie ta książka właśnie dzięki bohaterom nabrała charakteru, stała się fascynująca, czasem zabawna, smutna i nawet irytująca – przyznam, że niektóre momenty i postępowanie postaci wywoływało u mnie nerwicę, ale... to właśnie jest ich wyjątkowość, wkurzają, ale równocześnie trudno się z nimi rozstać.
Quick pisze lekko, trochę ekscentrycznie – całość jest zaskakująco stonowana i w punkt. Narrację mamy pierwszoosobową, ukazaną z perspektywy Nanette. Podczas czytania książki widzimy, jak wielką zmianę przeszła ta bohaterka. Autor ukazał zbuntowanych nastolatków – jednak nie w tradycyjnym wydaniu, gdzie zwykle tworzysz im alkohol i imprezy do białego rana – przedstawił młodych, inteligentnych ludzi, wciąż bardzo zagubionych i szukających własnej drogi.
Największą zaletą książki jest przede wszystkim pomysł na fabułę – Quick stworzył powieść w... powieści. Głównym wątkiem tej pozycji jest wymyślona książka „Kosiarz balonówki” – wprowadza ona w życie Nanette oraz innych postaci sporo zamieszania. Autor całkiem nieźle to sobie wykombinował.
To książka dla wszystkich fanów twórczości Quick’a, czytelników młodszych i starszych. Literatura młodzieżowa na wysokim poziomie, ze sporą dawką przemyśleń dla wszystkich zbuntowanych outsiderów, którzy szukają własnej drogi i być może pragną zmian. Do sięgnięcia po powieść zachęca przecudna okładka oraz sam tytuł – ta pozycja jest naprawdę wyjątkowa!
Gabriela Rutana
Oceny
Książka na półkach
- 713
- 615
- 223
- 59
- 12
- 10
- 9
- 8
- 7
- 7
OPINIE i DYSKUSJE
Nie cierpię tej książki. Największą jej wadą jest główna bohaterka. Irytująca jak nieszczęście, nie da się jej polubić. Obym nigdy nie spotkała takiego człowieka na swojej drodze. Najpierw odwala jakieś dziwne akcje i ogólnie nie jest zbytnio empatyczna czy moralną, a potem robi z siebie ofiarę losu. Obraża się dosłownie o nic. Wszyscy dookoła źli, mimo że nic jej nie zrobili. Nie polecam nikomu.
Nie cierpię tej książki. Największą jej wadą jest główna bohaterka. Irytująca jak nieszczęście, nie da się jej polubić. Obym nigdy nie spotkała takiego człowieka na swojej drodze. Najpierw odwala jakieś dziwne akcje i ogólnie nie jest zbytnio empatyczna czy moralną, a potem robi z siebie ofiarę losu. Obraża się dosłownie o nic. Wszyscy dookoła źli, mimo że nic jej nie...
więcej Pokaż mimo toWyjątkowa, skłania do refleksji, idealna do przeczytania przed/w trakcie klasy maturalnej, w momencie bycia na życiowym rozdrożu. Polecam!
Wyjątkowa, skłania do refleksji, idealna do przeczytania przed/w trakcie klasy maturalnej, w momencie bycia na życiowym rozdrożu. Polecam!
Pokaż mimo toJasność, lekkość, przestrzeń. Nie sądziłam, że moją opinię o książce otworzy kiedyś taki zestaw wyrazów.
A jednak to od światła, pierza i miejsca chciałabym zacząć. Właśnie te słowa cisną mi się na usta, gdy myślę o pozycji “Wszystko to, co wyjątkowe”. I choć określenia są dość paradoksalne, jeśli wziąć pod uwagę ciężar fabuły skupionej na poszukiwaniu prawdziwego “ja”, powieść Matthew Quicka zostawiła w mojej głowie taką mieszankę wrażeń.
Tak. Lektura ta od samego początku była urzekającym doświadczeniem.
W powieść wślizgnęłam się jak nóż w miękkie, roztopione masło. Losy głównej bohaterki zaczęły interesować mnie ot tak, z marszu, całkowicie naturalnie, jakbym właśnie słyszała o dawnej dobrej znajomej i odkryła, że jej losy wciąż mnie interesują. Roli nie grał wiek bohaterki, a i nawet jej przekonania czy czyny. Nanette po prostu tam była, cierpliwie czekając, bym przyjrzała się baczniej paru incydentom z jej życia.
Tak, jak natychmiastowo polubiłam Nanette, tak i błyskawicznie zrozumiałam, że pisarz postawił mnie w roli detektywa i - co więcej - że będzie ze mną pogrywał. Objawiło się to już w drugim rozdziale, gdy, zamiast snuć opisowy wykład o tym, co protagonistka lubi, a od czego stroni, zapoznał mnie z opowieścią, z którą Nanette się utożsamia. Było to proste, a zarazem genialne posunięcie. Przez całą książkę usiłowałam odgadnąć, dlaczego bohaterka akurat w tej historii dostrzegła własne odbicie. Cały czas pilnie zbierałam więc poszlaki i łączyłam kropki, co dodatkowo wzmagało zaangażowanie i zachęcało, by śledzić treść bardzo uważnie.
Podążanie za fabułą okazało się i niezwykle proste i przyjemne. Zakumplowałam się z nią równie bezproblemowo, co z protagonistką, zupełnie jakbym jednym płynnym ruchem wkroczyła do przedstawionego świata. I choć trafiłam w gruncie rzeczy do nastoletniego emocjonalnego kotła, nie chciałam, by ktokolwiek mnie stamtąd wyławiał, dopóki nie dowiem się, co dokładniej tkwiło tam razem ze mną i Nanette.
Do eksploracji zachęcał przede wszystkim lekki język autora. To właśnie syl okazał się jednym z głównych składników maślanej, łatwostrawnej konsystencji powieści. Czytając, sunęłam po wydarzeniach jak nożyk z warstewką tłuszczu po świeżutkim chlebku. Język Matthew Quicka jest prosty, ale i niezwykle obrazowy. Autorowi wystarcza parę zdań i pozornie niewiele znaczących opisów, by przekazać więcej, niż oferuje niejeden obszerny, lejący się akapit.
Pod zwiewnym językiem na dnie kociołka leżała i gęstsza treść. Chodzi o pełną wątpliwości głowę Nanette i jej zagubienie związane z niemożnością rozeznania w swych pragnieniach i celach. Matthew Quick dołożył starań, by czytelnik na własnej skórze poczuł niepewność, którą obdarzył protagonistkę. Uczynił to między innymi za pomocą postaci pobocznych ochoczo oceniających stan duszy bohaterki podczas prowadzonych z nią rozmów. W rezultacie momentami nie byłam pewna, czy nastolatka ma rację, tłumacząc i broniąc swe postępowanie, czy raczej, podobnie jak ona, dałam się zmanipulować.
W moim odczuciu to małe wodzenie za nos pięknie zgrało się z jednym z głównych przesłań wybrzmiewających z kart powieści. “Bądź po prostu sobą”, zachęca pisarz, wiedząc, że ostatecznie to zaglądanie w głąb samego siebie, a niekoniecznie kolekcjonowanie cudzych opinii, zbliża do uzyskania odpowiedzi na pytania dotyczące własnej tożsamości.
W powieści natknęłam się także na pewien potencjalnie problematyczny punkt. Trudno było nie odnieść wrażenia, że tekst Matthew Quicka stanowi pochwałę tego, co “inne”, w pewien sposób "dziwne", odbiegające od normy, a przez to "wyjątkowe", co podkreśla tytuł. Jednocześnie momentami wybrzmiewa w nim dość zdecydowana krytyka tego, co autor określa “normalnym” życiem. Nie jest to dla mnie osobiście powód, by się na Matthew Quicka obrażać, jednak sądzę, że w niektórych fragmentach mógłby zachować większą obiektywność. Postacie wiodące “normalne” życie nie otrzymały bowiem zbyt wiele przestrzeni na obronę, czy nawet wyjaśnienie swych racji.
Mimo wszystko pozostaję pod wrażeniem literackiego dzieła i uważam, że tym, co emanuje z niego najsilniej, jest pochwała bycia po prostu sobą. Była to na tyle udana próba podjęcia tematu, że z chęcią sięgnę po kolejny tekst autora. Wiem, że do tego czasu będzie mi w osobliwy sposób brakowało i tej książki, i Nanette, i sposobu, w jaki dałam się wplątać w ten nastoletni kocioł. Ale tak ma być. Czasem nie można mieć i wiedzieć wszystkiego. O tym przekonywał mnie przecież przez ponad 250 stron lektury sam autor. Z sukcesem.
Jasność, lekkość, przestrzeń. Nie sądziłam, że moją opinię o książce otworzy kiedyś taki zestaw wyrazów.
więcej Pokaż mimo toA jednak to od światła, pierza i miejsca chciałabym zacząć. Właśnie te słowa cisną mi się na usta, gdy myślę o pozycji “Wszystko to, co wyjątkowe”. I choć określenia są dość paradoksalne, jeśli wziąć pod uwagę ciężar fabuły skupionej na poszukiwaniu prawdziwego “ja”,...
Cudowna książka. Czuję się trochę jak główna bohaterka bo jestem w jej wieku i też będę musiała niedługo podjąć ważne dla mnie decyzje. Bardzo podobały mi się postacie. Według mnie wszystko idealnie się komponowało. Na początku historia wydawała mi się zwyczajna ale później naprawdę się wyciągnęłam.
Cudowna książka. Czuję się trochę jak główna bohaterka bo jestem w jej wieku i też będę musiała niedługo podjąć ważne dla mnie decyzje. Bardzo podobały mi się postacie. Według mnie wszystko idealnie się komponowało. Na początku historia wydawała mi się zwyczajna ale później naprawdę się wyciągnęłam.
Pokaż mimo toPodoba mi się nawiązanie do otwartego zakończenia w tej książce. Po przeczytaniu Wybacz mi Leonardzie byłam zawiedziona, że nie wiem co stało się z głównym bohaterem, więc niniejszą książkę traktuję jako odpowiedź, czemu autor wybrał otwarte zakończenie a nie inne. Książka wciąga i ukazuje problemy młodego człowieka
Podoba mi się nawiązanie do otwartego zakończenia w tej książce. Po przeczytaniu Wybacz mi Leonardzie byłam zawiedziona, że nie wiem co stało się z głównym bohaterem, więc niniejszą książkę traktuję jako odpowiedź, czemu autor wybrał otwarte zakończenie a nie inne. Książka wciąga i ukazuje problemy młodego człowieka
Pokaż mimo toMatthew Quick, autor Poradnika pozytywnego myślenia, w wydanej w 2016 roku powieści Wszystko to, co wyjątkowe opowiada historię wrażliwych nastolatków zakochanych w pewnej powieści. Snuje tę historię ze swadą, nie szczędząc bohaterom problemów, a nam literackiej magii. W efekcie bohaterów się lubi, a w książkach można się wręcz zakochać…
Nanette jest dobrą uczennicą i gwiazdą licealnej drużyny piłkarskiej, w dodatku lubi książki. Pewnego dnia jej ulubiony nauczyciel dale jej w prezencie wyjątkową książkę, Kosiarza balonówki. Powieść mienia życie dziewczynki. Zachęca ją do myślenia, do buntu, do mówienia tego, co naprawdę myśli. W dodatku jej autor mieszka stosunkowo niedaleko i okazuje się sympatycznym starszym panem. Ma tylko jedną wadę. Z jakichś powodów nie chce rozmawiać o swojej powieści…
Wszystko to, co wyjątkowe nie jest trudną lekturą. Książkę napisano z humorem, okraszając ją sporą ilością dialogów. Płynie się przez nie z łatwością, mimo że bohaterowie lekko nie mają. Nanette czeka bowiem to, co wielu nastolatków. Pierwsza miłość, problemy rodzinne, konieczność zadecydowania o swoim dalszym życiu. Żółw. Wspomniany bunt i potrzeba oderwania się od dawnych znajomych. W końcu przecież każdy w pewnym momencie dryfuje w inną stronę. Fajni okazują się niefajni, a niefajni – fajni.
Z tego, co słyszałem i co czytam w internetach, Wszystko to, co wyjątkowe bardziej trafia do ludzi dorosłych niż samych nastolatków. Być może przez pokłady nostalgii, tęsknotę za młodością, szwędaniem się, czasem na rozmyślanie o życiu. A może po prostu dlatego, że to książka niegłupia, dająca do myślenia. A który młody człowiek chce myśleć w dobie Instagrama?
Więcej recencji:
https://zdalaodpolityki.pl/category/ksiazka/
Zapraszam do współpracy autorów i wydawców!
Matthew Quick, autor Poradnika pozytywnego myślenia, w wydanej w 2016 roku powieści Wszystko to, co wyjątkowe opowiada historię wrażliwych nastolatków zakochanych w pewnej powieści. Snuje tę historię ze swadą, nie szczędząc bohaterom problemów, a nam literackiej magii. W efekcie bohaterów się lubi, a w książkach można się wręcz zakochać…
więcej Pokaż mimo toNanette jest dobrą uczennicą i...
Chyba nie zrozumiałam tej książki. Dla mnie bardzo dziwna.
Chyba nie zrozumiałam tej książki. Dla mnie bardzo dziwna.
Pokaż mimo to7,5-8/10
w sumie nie wiem co mogę powiedzieć. kiedyś tej książki zwyczajnie nie lubiłam, a teraz po kilku latach lubię ją.
szybko się czyta, historia jest interesująca, ma w sobie coś innego od innych, choć na pierwszy rzut oka może się wydawać inaczej, przynajmniej jak dla mnie.
można polubić bohaterów, za to nie można ich nie lubić. choćbym w wielu momentach chciała znielubić Nanette czy Alexa to nie potrafiłam. myślę też, że ogromnym + tej historii jest wątek miłosny, jego przebieg i zakończenie, zdecydowanie coś świeżego.
można też znaleźć sporo ładnych cytatów, więc to też fajna sprawa.
7,5-8/10
więcej Pokaż mimo tow sumie nie wiem co mogę powiedzieć. kiedyś tej książki zwyczajnie nie lubiłam, a teraz po kilku latach lubię ją.
szybko się czyta, historia jest interesująca, ma w sobie coś innego od innych, choć na pierwszy rzut oka może się wydawać inaczej, przynajmniej jak dla mnie.
można polubić bohaterów, za to nie można ich nie lubić. choćbym w wielu momentach chciała...
Przez cały czas czytania tej książki miałam mieszane uczucia i nawet teraz nie jestem pewna czy ta ocena jest odpowiednia. Ta historia jest inna niż wszystkie jakie dotychczas poznałam, ale jednocześnie mam bardzo wiele pytań. "Dziwna" to najlepsze określenie. Przeczytałam ją w dobrym momencie swojego życia dzięki czemu poza pytaniami, nauczyła mnie a może raczej pokazała kilka rzeczy. To nie jest książka dla każdego, ale dobrze rozumiem że ma swoich fanów.
Przez cały czas czytania tej książki miałam mieszane uczucia i nawet teraz nie jestem pewna czy ta ocena jest odpowiednia. Ta historia jest inna niż wszystkie jakie dotychczas poznałam, ale jednocześnie mam bardzo wiele pytań. "Dziwna" to najlepsze określenie. Przeczytałam ją w dobrym momencie swojego życia dzięki czemu poza pytaniami, nauczyła mnie a może raczej pokazała...
więcej Pokaż mimo toCAWPILE rating: 7.43/10*
Czytałam 4 książki Quick'a. Dwie należą do moich ulubieńców, a dwie były średnie. Ta książka to dla mnie taka próba, w którą stronę przechyli się szala wagi!
I chyba lądujemy pośrodku tych dwóch grup.
Ciężko mi opisać, jaka była dla mnie ta książka. Po części była o mnie. Z pewnością to dostrzegam. Jednak nie daje ona wielu odpowiedzi. Jest jak życie — lekko niezrozumiała, momentami radosna, innym razem smutna, a ostatecznie z tlącą się nadzieją na przyszłość. Tak myślę.
Warto też wspomnieć, że nie mogłam się od niej oderwać.
CAWPILE rating: 7.43/10*
więcej Pokaż mimo toCzytałam 4 książki Quick'a. Dwie należą do moich ulubieńców, a dwie były średnie. Ta książka to dla mnie taka próba, w którą stronę przechyli się szala wagi!
I chyba lądujemy pośrodku tych dwóch grup.
Ciężko mi opisać, jaka była dla mnie ta książka. Po części była o mnie. Z pewnością to dostrzegam. Jednak nie daje ona wielu odpowiedzi. Jest jak...