NazwisKo autorki było dla mnie wystarczającą zachętą do lektury. Lubię jej książki - nie tylko za to, że często jest w nich Rzym, ale za pokazywanie losów tak zwanych zwykłych ludzi, szarości życia i wydobywanie z nich czegoś cennego. Na pewno nie jest to książka dla wszystkich - nie ma akcji, nie ma wartkich dialogów. Na pewno jednak wiele osób odnajdzie w niej "wielkie piękno" (też nawiązując do słynnego włoskiego filmu) :)

NazwisKo autorki było dla mnie wystarczającą zachętą do lektury. Lubię jej książki - nie tylko za to, że często jest w nich Rzym, ale za pokazywanie losów tak zwanych zwykłych ludzi, szarości życia i wydobywanie z nich czegoś cennego. Na pewno nie jest to książka dla wszystkich - nie ma akcji, nie ma wartkich dialogów. Na pewno jednak wiele osób odnajdzie w niej...

Udalo mi sie przeczytac jakies 16% ksiazki (ma ponad 500 stron). Przez czas ktory wydawal sie cala wiecznoscia. Zajzalam tu zeby upewnic sie czy jestem sama w mojej opini na temat tej ksiazki i widac jestem. nie moge juz tego kontynuowac ,bo jest to pozycja napisana chaotycznie i ciagnie nuda. Ponadto historie wojskowe w ogole mnie nie interesuja, wiec to jeden moze z powodow dlaktorych nie przebrne.

Udalo mi sie przeczytac jakies 16% ksiazki (ma ponad 500 stron). Przez czas ktory wydawal sie cala wiecznoscia. Zajzalam tu zeby upewnic sie czy jestem sama w mojej opini na temat tej ksiazki i widac jestem. nie moge juz tego kontynuowac ,bo jest to pozycja napisana chaotycznie i ciagnie nuda. Ponadto historie wojskowe w ogole mnie nie interesuja, wiec to jeden moze z...

" Limbo" to historia Manueli - młodej sierżant dywizji strzelców Alpejskich, która wraca z wojny w Afganistanie do rodzinnego Ladispoli, by odbyć rekonwalescencję po zamachu terrorystycznym, w którym straciła przyjaciół, zdrowie i spokój.
Mieszkańcy miasteczka witają ją jak bohaterkę, rodzina urządza, huczną powitalną fetę choć finalnie nie bardzo potrafi odnaleźć się w sytuacji po jej powrocie. Ona, ogromnie zagubiona i poturbowana usiłuje nauczyć się istnieć w rzeczywistości, w której nie ma wojny ale okazuje się to szalenie trudne, bo nawet zwyczajny strzał korka od szampana przywołuje fale okrutnych wspomnień, nad którymi nie potrafi zapanować.
Podczas jednej z samotnych wypraw po plaży, Manuela poznaje mężczyznę. Milczącego, tajemniczego faceta bez przeszłości. Zwyczajna znajomość przeradza się w intrygujące uczucie ale ... pewnego dnia on znika a ona otrzymuje wiadomość, która jeszcze bardziej zaburzy jej względny spokój.
Jak to się skończy ?
Za podpowiedź niech posłuży fakt, że inspiracją tej historii była gra komputerowa Limbo ( z łać. " otchłań, krawędź "),w stylu noir, w której główny bohater pokonuje szereg niebezpieczeństw w poszukiwaniu zaginionej siostry, która co chwilę pojawia się i znika, a gra wcale nie kończy się w momencie ich spotkania.


P.S. Książka podzielona jest na dwie części - Live, w której jesteśmy świadkami bieżących wydarzeń oraz Homework - czyli powrót do przeszłości i próba rozliczenia się z demonami wojny. I o ile pierwszą czyta się świetnie, o tyle druga była dla mnie nie do przebrnięcia.
Choć generalnie to jedna z lepszych pozycji ... ostatnio...
Świetnie " napisani" bohaterowie.
Świetna ogólna koncepcja.
Świetna historia, ciekawa, wciągająca, mocna ... choć tylko w połowie :)

" Limbo" to historia Manueli - młodej sierżant dywizji strzelców Alpejskich, która wraca z wojny w Afganistanie do rodzinnego Ladispoli, by odbyć rekonwalescencję po zamachu terrorystycznym, w którym straciła przyjaciół, zdrowie i spokój.
Mieszkańcy miasteczka witają ją jak bohaterkę, rodzina urządza, huczną powitalną fetę choć finalnie nie bardzo potrafi odnaleźć się w...

Czytając miałam przeczucie, że będzie z tego film, przewertowałam internet i okazało się, że Włosi coś tam nakręcili, bo to bardzo dobry materiał na scenariusz. Osobiści nie jestem zwolenniczką tego typu powieści, ale przeczytałam, bo dość gładko szło:)

Czytając miałam przeczucie, że będzie z tego film, przewertowałam internet i okazało się, że Włosi coś tam nakręcili, bo to bardzo dobry materiał na scenariusz. Osobiści nie jestem zwolenniczką tego typu powieści, ale przeczytałam, bo dość gładko szło:)

Kobieta żołnierz. Wojna w Afganistanie. Trauma związana z zamachem. Samotność i miłość. Melania ma wyjątkową umiejętność prowadzenia niespiesznie postępującej fabuły, odkrywającej kolejne niuanse, informację, otwierającej przed nami swoich bohaterów. Owa umiejętność daje nam sposobność nie tylko właściwego ich poznania, ale także umożliwia projektowanie ich dalszych losów nie objętych już ramami powieści. I co chyba najważniejsze dla czytelnika, przedstawione jest to w ciekawy i zajmujący sposób. To jednak nie wszystko. Temat wojny, traumy żołnierzy i przede wszystkim traumy jakiej doświadczają ci najmniej przygotowani na wojnę, czyli cywile jest popularny. W przypadku Limbo temat ten w finale książki otrzymuje nowe znaczenie. Mazzucco przewartościowuje pojęcie wojny, definiuje je w innym niż dotychczas sposób. Podstawą tego zabiegu jest umieszczenie tego, co z wojna kojarzone w trzech obszarach względem, których toczy się historia. Pierwszy to wojna par excellance, czyli znany wszystkim konflikt w Afganistanie. Drugi to wojna jaka odbywa się w nas samych (żołnierzach i nie tylko żołnierzach). Walka, która jak się okazuje w podstawowym zobrazowaniu charakteryzuje się tożsamymi cechami co wojna w Afganistanie. Trzeci, spinający pozostałe odnosi się do zakamuflowanego dostatnim życiem Europejczyka konfliktu rozgrywającego się na naszych ulicach. Konfliktu, z którego istnienia nie zdajemy sobie sprawy. To właśnie ten trzeci obszar czyni różnicę.

Kobieta żołnierz. Wojna w Afganistanie. Trauma związana z zamachem. Samotność i miłość. Melania ma wyjątkową umiejętność prowadzenia niespiesznie postępującej fabuły, odkrywającej kolejne niuanse, informację, otwierającej przed nami swoich bohaterów. Owa umiejętność daje nam sposobność nie tylko właściwego ich poznania, ale także umożliwia projektowanie ich dalszych losów...

Wahałam się między oceną dobrą a bardzo dobrą. Ale jednak to drugie. Nietypowy temat - raz, że powrót z misji w Afganistanie, dwa, że tym wojskowym jest kobieta. Więc ciekawie się czyta, bo punkt widzenia bardzo oryginalny. Wątek Manueli jako rannego żołnierza dochodzącej po utracie pamięci do wspomnień z wypadku jest rewelacyjny. Mniej ciekawy okazał się wątek jej wcześniejszej przeszłości przed zaciągnięciem się do wojska, w dodatku trochę niekonsekwentny, gdyż raz bohaterka lubiła czytać, raz "łobuzowała", ale zawsze marzyła o wojsku - to się nie składa raczej w spójną osobowość. Wątek romansu z Mattią też jakby doklejony, ale zakładam, że chodziło o zrównoważenie wspomnień wojennych. To wszystko naraz (plus jeszcze wątek spojrzenia siostry Manueli) sprawiło, że książka jest długa (ponad 500 stron) i przez to trochę nużyła. Chętnie przeczytałabym po prostu sam wątek wspomnień kobiety w wojsku na misji w Afganistanie - za tę część opowieści te wszystkie gwiazdki w ocenie.

Wahałam się między oceną dobrą a bardzo dobrą. Ale jednak to drugie. Nietypowy temat - raz, że powrót z misji w Afganistanie, dwa, że tym wojskowym jest kobieta. Więc ciekawie się czyta, bo punkt widzenia bardzo oryginalny. Wątek Manueli jako rannego żołnierza dochodzącej po utracie pamięci do wspomnień z wypadku jest rewelacyjny. Mniej ciekawy okazał się wątek jej...

Powieści Mazzucco nigdy nie są łatwe, ale zostają w pamięci. Z tą jest nie inaczej.

Powieści Mazzucco nigdy nie są łatwe, ale zostają w pamięci. Z tą jest nie inaczej.

Kolejna książka, która sprawia, że nie potrafię wymienić lepszej pisarki współczesnej niż Mazzucco. Piękna, pozbawiona pretensjonalności i przesłodzenia opowieść o dwójce ludzi na życiowym zakręcie.

Kolejna książka, która sprawia, że nie potrafię wymienić lepszej pisarki współczesnej niż Mazzucco. Piękna, pozbawiona pretensjonalności i przesłodzenia opowieść o dwójce ludzi na życiowym zakręcie.

Inna niż wszystkie
W tej książce nie ma jednego, normalnego dialogu. Początkowo bardzo to przeszkadza, później już się nad tym nie zastanawiałam. Ciekawa opowieść, świetnie napisana, wielowątkowa, co jet jej największą zaletą.
Polecam!

Inna niż wszystkie
W tej książce nie ma jednego, normalnego dialogu. Początkowo bardzo to przeszkadza, później już się nad tym nie zastanawiałam. Ciekawa opowieść, świetnie napisana, wielowątkowa, co jet jej największą zaletą.
Polecam!

Książka była dla mnie średnio emocjonująca, a to dlatego, że spojler znajduje się na okładce. Także czytając nie zastanawiałam się jak się to wszystko skończy. Styl pisarki jest jednak ciekawy i chętnie sprawdzę inne pozycje.

Książka była dla mnie średnio emocjonująca, a to dlatego, że spojler znajduje się na okładce. Także czytając nie zastanawiałam się jak się to wszystko skończy. Styl pisarki jest jednak ciekawy i chętnie sprawdzę inne pozycje.