Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dobra książka to nie tylko taka, od której nie można się oderwać, ale także taka, która pozostawia ślad, od którego również oderwać się nie można.
Dobra książka to także taka, z którą można być osobiście związanym.
A najlepsza jak zawiera wszystkie z powyższych.
Zaraz po wojnie rodzice mojej mamy, z dwójką małych dzieci (Henryk i Zosia) przenieśli się do małej wsi Dębowiec (dawne Eichau) w powiecie Ząbkowickim (dawne Fankenstein) Na miejscu kolejno urodziła się moja mama Maria, 3 lata później Ryszard. Z powodów, o których opowiada ta książka, wrócili po kilku latach z powrotem zaczynając niejako wszystko od nowa. Na miejscu została jednak siostra mojej babci ze swoją rodziną.
Co by było gdyby....
Odrzania to reportaż, który udanie łączy dużą i małą historię, politykę i prozę życia, dobre i złe uczynki, a to wyjatkowo rzadka rzecz, cenna na wagę złota. Historia jest zawiła i niejednoznaczna, chociaż zawsze próbuje się ją sprowadzić do zerojedynkowego schematu. No, ale nie w tej książce.
Jeśli komuś podobało się wielowariantowe Kajś tego autora, Odrzania rownież się spodoba.

Dobra książka to nie tylko taka, od której nie można się oderwać, ale także taka, która pozostawia ślad, od którego również oderwać się nie można.
Dobra książka to także taka, z którą można być osobiście związanym.
A najlepsza jak zawiera wszystkie z powyższych.
Zaraz po wojnie rodzice ...

Rozwiń

Zwiń

To najgorsza powieść Karpowicza, którą czytałem, a czytałem wszystkie. To taki literacki słoń udajacy kota. Teoretycznie pomysł na powieść był zacny, niby narracyjny chaos, ale uporządkowany. To się mogło spodobać. Zabrakło jednak języka, który by temu co tak powierzchownie opowiedziane dodało głębi, skłoniło do refleksji, opowiedziało coś co w środku duszy gra, a co też nie gra.
Tym bardziej, że temat był wdzięczny. Trochę inna miłość, śmierć, implikująca wszystko przeszłość.
Ta powierzchowność opowieści zbyt duże wymagania stawiała także przed odbiorcą, którego jednak nie zmusiła do dopowiedzenia sobie tego czego w powieści zabrakło, nie skloniła do refleksji. Wyszło jak recenzjowała książkę Polityka manierycznie.

To najgorsza powieść Karpowicza, którą czytałem, a czytałem wszystkie. To taki literacki słoń udajacy kota. Teoretycznie pomysł na powieść był zacny, niby narracyjny chaos, ale uporządkowany. To się mogło spodobać. Zabrakło jednak języka, który by temu co tak powierzchownie opowiedziane d...

Rozwiń

Zwiń

Początkowo powieść mnie do siebie nie przekonała i czytałem ją na tzw. rozpędzie, który bierze się z ogólnej sympatii do książek.
Mat szewski to określenie dla rozgrywki szachowej, która w czterech pierwszych  ruchach zabija króla przeciwnika.
Ta ksiażka jest właśnie tego rodzaju grą z czytelnikiem. Niepozorna pierwsza część powieści to wstęp do starannie opracowanej strategii, ktora w finale wygrywa podziw i uznanie czytającego, mnie zachwyciła.
Nagroda Pulitzera nie jest dla mnie jakąś szczególną zachętą, a to za sprawą preferowania w nagradzanych powieściach społecznego zaangażowania, często kosztem literatury. Blurb oraz recenzje podobnie skupione były wokół grozy ślepego kapitalizmu, co nie wiało optymizmem, ale powieść okazała się wyśmienita trafiajac w przysłowiową dziesiątkę.

Początkowo powieść mnie do siebie nie przekonała i czytałem ją na tzw. rozpędzie, który bierze się z ogólnej sympatii do książek.
Mat szewski to określenie dla rozgrywki szachowej, która w czterech pierwszych  ruchach zabija króla przeciwnika.
Ta ksiażka jest właśnie tego rodzaju grą z cz...

Rozwiń

Zwiń

Chyba nie ma osoby, która nie byłaby narzędziem własnego lub ofiarą cudzego gniewu. Gniew jest nam dobrze znany, ale w tym przypadku możemy być zaskoczeni, gdyż rzecz dotyczy gniewu w polityce.
Zaskoczeni tym bardziej, gdyż jak twierdzi autor, ów gniew jest aktualnie, jeśli nie jedyną, to z całą pewnością główną siłą napędzającą naszą, jak i zagraniczną politykę.
I to właśnie o permamantnym wpływie gniewu na politykę będzie się można z tej książki dowiedzieć. O gniewie, który może być konstruktywną przesłanką inicjującą pożądane zmiany i gniewie destruktywnym, takim który nigdzie nie prowadzi, a jeśli już to na manowce.
W roli głównej występują dwie centroprawicowe partie PiS i PO, które z gniewu, poprzez i dla niego organizują nasze życie.
Bolesną konstatacją tej książki jest świadomość, że nie ma już możliwości ucieczki od polityki, że wszystko co nas otacza, z/w czym przychodzi nam żyć jest jej treścią.
Okazuje się również, że szczęście jednostki jest teraz bardziej niż kiedykolwiek przedtem uzależnione od mądrych lub szczęśliwych decyzji przy wyborze politycznych reprezentantów. A te dezycje aktualnie są niefortunne, bo podejmowane w gniewie lub dla zaspkojenia gniewu.
Lektura na jeden wieczór czytania i kilka dni główkowania.
Z wieloma rzeczami trudno się zgodzić, w sprawie podatków degresywnych sprawa jest nieaktualna, w mocy jednak pozostaje wiele innych intrygujących spraw.

Chyba nie ma osoby, która nie byłaby narzędziem własnego lub ofiarą cudzego gniewu. Gniew jest nam dobrze znany, ale w tym przypadku możemy być zaskoczeni, gdyż rzecz dotyczy gniewu w polityce.
Zaskoczeni tym bardziej, gdyż jak twierdzi autor, ów gniew jest aktualnie, jeśli nie jedyną, to...

Rozwiń

Zwiń

a ksiażka odpowiada właściwie tylko na jedno pytanie: dlaczego na różnych kontynentach, w różnych miejscach powstały cywilizacje tak zasadniczo różniące sie od siebie poziomem rozwoju. Ale jak odpowiada.
Na wstępie odrzuca wszelakie teorie rasistowskie, a na późniejszym etapie dowodzi dlaczego.
Potem jesteśmy zasypywani niezliczonymi argumentami, l wynikami badań ukazujących wpływ warunków geograficznych i środowiskowych na powstanie i rozwój poszczególnych cywilizacji.
To robi wrażenie.
Trudno jest znaleźć pytanie, na które autor nie odpowiada i trudno jest znaleźć niewygodne zagadnienie, które pomija.
Nie jest to książka do poduszki i być może łatwiej się z prezentowanymi ideami zapoznać za pośrednictwem chociażby Harariego.
Nie chcę w ten sposób powiedzieć, że książka w jakimś stopniu jest ciężka w odbiorze. Po prostu wałkuje pewne tematy z tego rodzaju skrupulatnością, że może się wydać nadmiernie szczegółowa. Nie mniej jednak zachwyca spojrzeniem na naszą przeszłość i wyjaśnia wiele z tego, co się obecnie dzieje i będzie się działo.

a ksiażka odpowiada właściwie tylko na jedno pytanie: dlaczego na różnych kontynentach, w różnych miejscach powstały cywilizacje tak zasadniczo różniące sie od siebie poziomem rozwoju. Ale jak odpowiada.
Na wstępie odrzuca wszelakie teorie rasistowskie, a na późniejszym etapie dowodzi dlac...

Rozwiń

Zwiń