Za wzniesieniem dostrzegł ponure domiszcze. Niewiele się zmieniło od ostatniej wizyty. Ciągle wywierało na nim wrażenie niepokoju i zgrozy. Noc zbliżała się nieubłaganie, a okalające ponury budynek moczary sprawiały przerażające wrażenie. Instynktownie poczuł strach, ale czuł też, że nie może się ruszyć - tak jakby coś trzymało go w miejscu. Kiedy tak przyglądał się okolicy, w dali słychać było cichy chichot, a różnorakie cienie na moczarach nabierały dziwnych kształtów. Nie widział, kiedy stracił przytomność, ale budząc się następnego dnia, poczuł się tak dobrze jak nigdy dotąd. Nie zauważył od razu czarnego piętna na swojej skórze, zło miało dopiero nadejść, ale już odcisnęło na nim swój znak.

Howard Phillips Lovecraft był specyficznym pisarzem i z takiej samej specyficzności znana była jego twórczość. Samotnik z Providence w swojej prozie często zagłębiał się w ludzką psychikę, by ukazać pierwotny lęk. I dokładnie takie teksty, pełne lęku i zgrozy otrzymałem. Wszystkie zgromadzone tu nowele czy jak ktoś woli opowiadania cechują się niezwykłym i ciężkim klimatem. Atmosfera opowiadań grozy jest tu przytłaczająca i wypełniona strachem wobec tego co nieznane i niezbadane. Wszystkie teksty napisane są dawnym, ale i pięknym literacko językiem. Lovecraft potrafił doskonale budować napięcie samymi opisami i stwarzać aurę tajemniczości, o czym mogłem się dobrze przekonać, czytając ten zbiór. O ile opowieści grozy są perełkami, to o opowiadaniach fantastycznych już tego powiedzieć nie mogę. Owszem, nie wszystkie były słabe, ale nie oszukujmy się - Lovecraft znacznie lepiej sprawdzał się w grozie. Przykładem może być tu najdłuższa opowieść (niestety) pod tytułem: "Ku nieznanemu Kadath śniąca się wędrówka", która to niemiłosiernie mnie wymęczyła i sprawiła, że na długi czas chciałem odłożyć całą książkę na bok. Rzecz jasna cały tekst jest genialnie przetłumaczony i napisany, ale fabularnie jest za bardzo chaotyczny w przekazie.

Subiektywnie patrząc na całość, nie jestem w stu procentach zadowolony. Opowiastki grozy były naprawdę zajmujące i ciekawe, nie potrafiłbym się do nich jakkolwiek przyczepić. Fantastycznie Lovecraft, jak dla mnie, się nie sprawdził. Jednak obiektywizm wziął górę i mimo licznych mankamentów zdołałem docenić pióro mistrza opowieści weird-fiction. Literacka uczta jest w tym przypadku gwarantowana, czytając ten zbiór można śmiało delektować się stylem i słowem. Proza Lovecrafta niezmiennie już pozostanie klasykiem samym w sobie, co udowadnia głębokie zakorzenienie się w popkulturze sporej ilości nawiązań i wpływ jaki dalej wywiera na dzisiejszych twórcach tego rodzaju literatury. Pozostaje mi zaprosić was drodzy czytelnicy na wyprawę w głąb ludzkiego strachu, by poznać to co nieznane i skryte w czeluściach mroku, ale uważajcie, by na koniec nie trafić w szpony obłędu.

Za wzniesieniem dostrzegł ponure domiszcze. Niewiele się zmieniło od ostatniej wizyty. Ciągle wywierało na nim wrażenie niepokoju i zgrozy. Noc zbliżała się nieubłaganie, a okalające ponury budynek moczary sprawiały przerażające wrażenie. Instynktownie poczuł strach, ale czuł też, że nie może się ruszyć - tak jakby coś trzymało go w miejscu. Kiedy tak przyglądał się...