Ogólnie super zbiór. Jednak "Ku nieznanemu Kadath śniąca się wędrówka" to jedna z opowieści Lovecrafta, która mnie nie porywa a nawet zmusza do odłożenia książki. Nie mój klimat.

Ogólnie super zbiór. Jednak "Ku nieznanemu Kadath śniąca się wędrówka" to jedna z opowieści Lovecrafta, która mnie nie porywa a nawet zmusza do odłożenia książki. Nie mój klimat.

Lovecraft można kochać lub nienawidzić. Ja osobiście kocham.
Jeżeli ktoś zamierza sięgnąć po tę pozycję, to nie polecam czytać jej ciągiem. Jest to lektura którą raczej należy czytać stopniowo, w przerwach pomiędzy innymi lekturami. Dlaczego? Dlatego, że jak przeczyta się kolejno dwa, trzy albo cztery opowiadania, to dochodzimy do wniosku, że są one niezwykle podobne do siebie przez co odechciewa się czytać. Zaczynamy mieć wrażenie, że czytamy w kółko to samo, choć przedstawiane są inne postacie. Za to właśnie ujmuję dwie gwiazdki.

Lovecraft można kochać lub nienawidzić. Ja osobiście kocham.
Jeżeli ktoś zamierza sięgnąć po tę pozycję, to nie polecam czytać jej ciągiem. Jest to lektura którą raczej należy czytać stopniowo, w przerwach pomiędzy innymi lekturami. Dlaczego? Dlatego, że jak przeczyta się kolejno dwa, trzy albo cztery opowiadania, to dochodzimy do wniosku, że są one niezwykle podobne do...

Obszerny zbiór opowiadań Lovecraftowskich, może nie tyle przerażających, co dających upust bardzo bogatej oraz twórczej wyobraźni autora. Poleciłbym ten zbiór komuś już zaznajomionemu z twórczością Lovecrafta, pragnącemu poszerzyć wiedzę na temat świata Cthulhu aniżeli osobie dopiero zaczynającej przygodę z mistrzem grozy. Zdarzają się opowiadania pełne opisów, czego skutkiem może być „dłużenie się” pewnych tekstów, co może niepotrzebnie odrzucić osoby zaledwie raczkujące w tym świecie.

Obszerny zbiór opowiadań Lovecraftowskich, może nie tyle przerażających, co dających upust bardzo bogatej oraz twórczej wyobraźni autora. Poleciłbym ten zbiór komuś już zaznajomionemu z twórczością Lovecrafta, pragnącemu poszerzyć wiedzę na temat świata Cthulhu aniżeli osobie dopiero zaczynającej przygodę z mistrzem grozy. Zdarzają się opowiadania pełne opisów, czego...

Kolejny zbiór z twórczości Lovecrafta jaki przeczytałam. Tym razem mamy do czynienia z mniej znanymi opowiadaniami i jego twórczością sprzed wielkiego przełomu. Jedynym opowiadaniem wyłamującym się z tej konwencji jest "Coś na progu" w którym czuć grozę i trochę lepszy warsztat autora. Ogólnie ten zbiór podobał mi się mniej niż Zgroza w Dunwich. Większość tych opowiadań jest fantastycznych, nawiązujących do kosmosu, snu, czegoś nieuchwytnego. Takiej grozy jest zdecydowanie mniej jednak występuję ona w kilku opowiadaniach. Część opowiadań jest przeciągnięta i nudna, część jest wciągająca. Jednak czytając to uważam że warto robić sobie przerwy bo czytanie na raz nie jest najlepszym pomysłem. Niektórzy mogą się trochę znudzić powtarzającymi się koncepcjami. Również ciekawy jest końcowy esej Lovecrafta na temat grozy w literaturze a całość dopełnia posłowie tłumacza które zgrabnie podsumowuje ten zbiór. Literatura ciężka jednak uważam że warta przeczytania.
Oceny poszczególnych opowiadań:
•Grobowiec - Jervas Dudley to człowiek który wylądował w szpitalu psychiatrycznym poprzez swoją niezdrową fascynację grobowcami. Niedaleko jego miejsca zamieszkania znajduje się owy grobowiec koło którego była pewna rezydencja. Wieloletnia fascynacja doprowadza do fantastycznych zdarzeń jednak czy są one realne? - 7/10

•Polaris - narrator w swoich snach gdy Gwiazda Polarna jest zasłonięta przez chmury śni o mieście. Jest tam tylko obserwatorem jednak w pewnym momencie dostaje cielesną powłokę. Miasto zwie się Olathoë i jest zagrożone przez inne plemię. Narrator ze względu na swą wątłość nie może wziąć udziału w potyczkach jednak ma dobry wzrok i dzięki niemu ma pomóc na wysokiej wieży wypatrywać wrogów. Ciekawe opowiadanie, czy Gwiazda Polarna nie wysyła jakiejś zakodowanej wiadomości od kogoś innego do umysłu narratora by przeżywał jego wspomnienia? - 7/10

•Biały Statek - Basil Elton jest latarnikiem na Przylądku Północnym gdzie obserwuje ocean i statki przez niego przepływające. Pewnego razu zauważa Biały Statek i ujrzał on tam brodatego męża który zaprosił go na podkład i poniósł na nieznane lądy. Basil odwiedza fantastyczne krainy jednak na żadnej nie można postawić stopy. Jedyna ludzka kraina to Sona-Nyl gdzie czas nie ma znaczenia a sam ląd to raj. Jednak bohater po wielu eonach chce płynąć do krainy zwanej Cathurią. Nie kończy się ta podróż dobrze. Czyż to znowu był fantastyczny sen? - 8/10

•Przyszła na Sarnath zagłada - Opowiadanie tyczy się tytułowej zagłady na Sarnath. Miasto to powstało poprzez zniszczenie miasta Ib i zabiciu ich mieszkańców. Również usunięto wszelkie formy kultu tego miasta. Jednak został jeden zielony kamienny bożek który pewnej nocy został skradziony a kapłan miasta Sarnath zabity gdzie jednocześnie narysował na ołtarzu symbol zagłady. Miasto Sarnath rozwijało się przez całe tysiąclecie jednak to co dobre musiało się skończyć. - 6/10

•Zeznanie Randolpha Cartera - Randolph Carter zostaje przesłuchany w związku z zaginięciem Harleya Warrena. Carter w gorączkowych wyjaśnieniach próbuje omówić sytuację. Obaj panowie interesowali się sztukami zakazanymi gdzie studiowali tajemnicze księgi. Jedna z tych ksiąg powiodła ich na pobliski cmentarz gdzie odkopują mogiłę a Warren schodzi do niej gdzie są połączeni poprzez kabel telefoniczny. Nie kończy się to za dobrze. Motyw szaleństwa przewija się poprzez to opowiadanie. - 7/10

•Celephaïs - opowiadanie o śnie Kuranesa o mieście Celaphaïs. Jest to miasto wspaniałe i fantastyczne, wolne od trosk a czas tam nie istnieje. Opowiadanie o tym jak rzeczywistość jest niesprawiedliwa w stosunku do tego co mają sny. - 6/10

•Rycina w starym domu - pewien poszukiwacz przygód w drodze na szlaku trafia do zapyziałego domostwa. Robi to bo napotyka go burza i woli to gdzieś przeczekać. Nie chce tam być ale musi. Domostwo jest paskudne, odpychające, brudne. Poszukiwacz odkrywa tajemniczą książkę z rycinami gdzie w szczególności jedna jest odrażająca. Okazuje się że nie jest w domu sam bo dołącza do niego dziwny dziadek. Wdają się w rozmowę a rozmowa nie toczy się po myśli narratora. Przez tę gwarę jankeską nie mogłam się wczuć za bardzo w to opowiadanie XD - 7/10

•Bezimienne miasto - na arabskich pustyniach naukowiec poszukuje jakichkolwiek genealogicznych wartości. W trakcie poszukiwań nagle zrywa się dziwny wicher który krąży wokół opuszczonej świątyni. Świątynia ta jest opuszczonym, bezimiennym miastem. Narrator odkrywa że mieszkała tam starożytna rasa podobna do gadów a sam przybytek jest bardzo antyczny i niesamowity. Za dużo gadania o świątyniach. - 6/10

•Wędrówka Iranona - Iranon, młodzieniec muzyk który szuka miasta Aira. Ponoć był tam księciem którego wygnano a teraz próbuje odszukać to miejsce by poczuć się sobą. Odwiedza różne miasta gdzie w pewnym momencie w Teloth przyłącza się do niego chłopczyk Romnod. Oonai jest kolejnym przystankiem gdzie niby jest podobne do Aira jednak nie jest tym samym i Iranon więdnie w tym miejscu a Romnod umiera z powodu przepicia winem i starości. Gdy znów opuszcza miasto i trafia na szlak spotyka pewnego starca od którego dowiaduje się prawdy. - 7/10

•Księżycowe moczary - Przyjaciel odwiedza Denysa Barry'ego który odkupił stary zamek na moczarach w Kilderry. Przez miejscową ludność okolica zamku jest uznawana za przeklętą i nikt nie chce pracować u Denysa. On zaś chce osuszyć całe torfowiska i je przeszukać. Narrator zaś bywa na zamku i przeżywa tam dziwne koszmary. Budząc się dostrzega groteskowe sceny gdzie wieśniacy tańczą do pisku fletów i idą w stronę torfowiska. Towarzyszą temu dziwne istoty a gdy dzień nadchodzi narrator nie wie czy to było rzeczywiście. Kulminacyjna noc sprowadza szaleństwo. - 8/10

•Inni bogowie - opowieść o innych bogach i ich odkrywcach. Atal i Barzai próbują odkryć Bogów Ziemi i wspinają się ku dachowi świata. Dokonują przerażającego odkrycia które kładzie się lękiem na różnych krainach. - 6/10

•Reanimator Herbert West - historia lekarza Herberta Westa i jego asystenta który pełni rolę narratora. West chciał przezwyciężyć śmierć i przywrócić funkcje życiowe zwłokom które przed chwilą zmarły. Posuwa się do różnych eksperymentów na zwierzętach lecz nieskutecznie. Przez to władze uczelnie zabraniają mu dalszego eksperymentowania a w tajemnicy West i asystent budują laboratorium daleko od ludzkich spojrzeń. Udaje im się pozyskać zwłoki które są w stanie idealnym i wstrzykują tajemnicze substancje w jego ciało. Eksperyment wymyka się spod kontroli podczas gdy lekarze zajmują się swoimi sprawami. Rozlega się krzyk tak upiorny że obaj mężczyźni uciekają z domu a potem się okazuje że cała chata spłonęła i nie wiadomo co się stało ze zwłokami. Od tego czasu Herbert West popada w coraz większy obłęd ożywienia człowieka. Bardzo dobre opowiadanie, czytało się naprawdę przyjemnie. - 8/10

•Ogar - St.John i narrator znudzeni rzeczywistością zaczynają się parać praktykami bluźnierczymi. Tworzą swoje prywatne muzeum z różnymi posągami, przedmiotami, malowidłami. Pewnego razu wybierają się na holenderski cmentarz w poszukiwaniu kolejnych łupów. Odkopują jeden grób i wyciągają z niego nefrytowy amulet. Od tamtej pory ciągle słyszą wycie ogara. - 6/10

•Pod piramidami - Harry Houdini w drodze na tournee do Australii wybiera się z żoną na wycieczkę do Egiptu by poznać jego starożytne sekrety. Mimo splendoru piramid pakuje się w zasadzkę dzięki której doświadcza najprawdziwszej grozy. Jednak czy to prawda czy tylko sen? - 5/10

•Opuszczony dom - historia domu przeklętego mieszczącego się na Benefit Street. Od samego początku gdy mieszkali w nim pierwotni właściciele nikt nie czuł się tam na siłach. Poronione ciąże, upadki na zdrowiu, utrata umysłu. Gdy pierwotny ród wymarł dom wynajmowano jednak nigdy nie było to na długo. Narrator wraz z wujem próbują pozbyć się dziwnej grozy z domu, czymkolwiek ona jest. - 6/10

•Zgroza w Red Hook - Thomas F. Malone przebywa na wypoczynku po wydarzeniach które odbyły się w Red Hook. Red Hook było miejscem gdzie sprowadzali się imigranci z różnych zakątków świata głównie Azji i Afryki. W sprawę zamieszany był Robert Suydama który nagle zaczął się interesować dziwnymi pogańskimi kultami i obrządkami. Policja i detektywi długo nie mogli nic zdziałać na poczynania Suydama jednak po jednej nocy miarka się przebrała. - 7/10

•On - Spotkanie tajemniczego mężczyzny i podążanie za nim w bezsennej upiornej nocy nie może dobrze się skończyć w opowieściach Lovecrafta. - 6/10

•Zimno - Narrator nie przepada za zimnem, przeciągami czy choćby lodowatym powiewen wiatru. W trakcie swojej tułaczki od mieszkania do mieszkania napotyka jeden pensjonat gdzie cena i warunki wydają się przyzwoite. Jednak mieszkanie wyżej mieszka pewien doktor który wychładza swój pokój aż do niemożliwości. Co się stanie gdy zrobi się choć trochę cieplej? - 8/10

•Model Pickmana - Ach, Pickman. Przeklęty Richard Upton Pickman. Nikt tak jak on nie umiał namalować strachu w sposób wiarygodny. Anatomia, fizjologia, kreska, proporcje. Wszystko to sprawiało że oglądając obrazy Pickmana czuło się nie wysłowioną odrazę. Skąd wychodzą takie fantazje? Czy takie fantazje to rzeczywistość czy koszmar? Domyślam się że jednak rzeczywistość. - 8/10

•Dziwny dom wysoko wśród mgieł - prastary dom wysoko na klifach. Tak wysoko że gdy mgła unosi się nad Kingsport to go nie widać. Nikt tam nie zagląda ze względu na strach. Jedynym śmiałkiem jest filozof Thomas Olney, który po wędrówce na klify wraca odmieniony. - 6/10

•Ku nieznanemu Kadath śniąca się wędrówka - Wędrówka Randolpha Cartera w trakcie snu poprzez cudne krainy. Jej cel to Kadath, miasto gdzie mieszkają ukryci bogowie snów w zamku Wielkich Bytów. Podróż ciągnie się poprzez przeróżne krainy, cudne i fantastyczne, przez kosmos i księżyc. Mija wiele eonów, wiele zatargów a najbliższymi towarzyszami Cartera są ultharskie koty. Czy podróż się uda i co spotka na jej końcu? - 6/10

•Srebrny klucz - kolejne opowiadanie z Randolphem Carterem w roli głównej. Zagubienie srebrnego klucza odcina Cartera od krainy snów. Doświadcza on że rzeczywistość jest prozaiczna i nieistotna w przeciwieństwie do monumentalnej i fantastycznej krainy snów. Carter chce odszukać ten klucz co w końcu mu się udaje dzięki kilku osobom z pogranicza snu. - 7/10

•Coś na progu - Edward Derby był przyjacielem narratora, znał go niemal od dzieciństwa. Już wtedy miłował literaturę i pisał wiersze choć były to rzeczy bluźniercze. Interesował się również okultyzmem. Od zawsze miał inteligentny, wyćwiczony umysł choć był wątłego zdrowia i jego rodzice byli nadopiekuńczy. Do 30 roku życia kręcił się wokół towarzystwa studenckiego gdzie poznał swoją wybrankę Asenath jednak była to dziwna kobieta bo wywodząca się z okrytego tajemnicą miasta Innsmouth. Ten związek przynosi samą grozę dla Edwarda. - 8/10

Kolejny zbiór z twórczości Lovecrafta jaki przeczytałam. Tym razem mamy do czynienia z mniej znanymi opowiadaniami i jego twórczością sprzed wielkiego przełomu. Jedynym opowiadaniem wyłamującym się z tej konwencji jest "Coś na progu" w którym czuć grozę i trochę lepszy warsztat autora. Ogólnie ten zbiór podobał mi się mniej niż Zgroza w Dunwich. Większość tych opowiadań...

Bardzo lubię Lovecrafta i jego mitologię Cthulhu, ale to ten mniej kanoniczny zbiór podszedł mi zdecydowanie bardziej. Oprócz fajnych, typowych dla HPLa utworów w stylu weird fiction trafiają się tu prawdziwe, poetyckie wręcz, perełki (np. "Polaris"),znakomite jest apokaliptyczne opowiadanie tytułowe, bardzo też podobała mi się piękna fantastyczna "Ku nieznanemu Kadath śniąca się wędrówka”. I last but not least - mamy tu "Nadprzyrodzoną grozę w literaturze", świetnie napisany esej, który pozwala nie tylko zrozumieć inspiracje HPLa, ale sam inspiruje do dalszych lektur.

A już na sam koniec trzeba koniecznie przywołać postać tłumacza. Maciej Płaza, który nie tylko zajmuje się pracą nad przekładami, ale też sam jest pisarzem, odpowiada także za poprzedni vesperowy zbiorek Lovecrafta ("Zgroza w Dunwich i inne opowieści"),po raz kolejny wykonał tu ogrom literackiej roboty, a dzięki jego absolutnie doskonałemu słuchowi językowemu czyta się to wszystko wspaniale. Z niecierpliwością wypatruję jego nowych przekładów (Dunsany, Faulkner) i pewnie wkrótce skuszę się także na jego autorską prozę.

Bardzo lubię Lovecrafta i jego mitologię Cthulhu, ale to ten mniej kanoniczny zbiór podszedł mi zdecydowanie bardziej. Oprócz fajnych, typowych dla HPLa utworów w stylu weird fiction trafiają się tu prawdziwe, poetyckie wręcz, perełki (np. "Polaris"),znakomite jest apokaliptyczne opowiadanie tytułowe, bardzo też podobała mi się piękna fantastyczna "Ku nieznanemu Kadath...

Świetny zbiór opowiadań Samotnika z Providence, chyba w najlepszym możliwym przekładzie w Polsce, bo rewelacyjnego Macieja Płazy. Uwielbiam Lovecrafta i ten tomik idealnie trafia w moje gusta. Mam cichą nadzieję, że po równie udanej Zgrozie w Dunwich, pojawią się kolejne tomy z niepublikowanymi wcześniej opowiadaniami.

Świetny zbiór opowiadań Samotnika z Providence, chyba w najlepszym możliwym przekładzie w Polsce, bo rewelacyjnego Macieja Płazy. Uwielbiam Lovecrafta i ten tomik idealnie trafia w moje gusta. Mam cichą nadzieję, że po równie udanej Zgrozie w Dunwich, pojawią się kolejne tomy z niepublikowanymi wcześniej opowiadaniami.

Uwielbiam Lovecrafta, ale ten zbiór wyjątkowo słaby. Dałbym niższą ocenę, ale ostatnie opowiadanie trochę poprawiło wrażenie, bo było naprawdę kozackie. Za to reszta wyjątkowo przeciętna...

Uwielbiam Lovecrafta, ale ten zbiór wyjątkowo słaby. Dałbym niższą ocenę, ale ostatnie opowiadanie trochę poprawiło wrażenie, bo było naprawdę kozackie. Za to reszta wyjątkowo przeciętna...

Niesamowite opisy i ogrom fantastycznych zdarzeń czasem wręcz przytłacza, a czasami ciągnie się jak flaki. Dobry lecz nie najlepszy zbiór opowiadań.

Niesamowite opisy i ogrom fantastycznych zdarzeń czasem wręcz przytłacza, a czasami ciągnie się jak flaki. Dobry lecz nie najlepszy zbiór opowiadań.

Opowiadania w tym zbiorze stoją na bardzo przeciętnym poziomie. Dałbym nawet niższą ocenę, niż pięć, ale ostatnie opowiadanie, czyli "Coś na progu" uratowało ten zbiór. Tylko w nim poczułem ten specyficzny styl Lovecrafta. A szkoda, bo zbiór o tytule "Zgroza w Dunwich i inne opowieści" wciągnął mnie porządnie.

Nie przeczytałem tej książki naraz, bo się po prostu nie da. Człowiek by się zanudził. Lepiej czytać po trochu, żeby kompletnie się nie odbić.

Opowiadania w tym zbiorze stoją na bardzo przeciętnym poziomie. Dałbym nawet niższą ocenę, niż pięć, ale ostatnie opowiadanie, czyli "Coś na progu" uratowało ten zbiór. Tylko w nim poczułem ten specyficzny styl Lovecrafta. A szkoda, bo zbiór o tytule "Zgroza w Dunwich i inne opowieści" wciągnął mnie porządnie.

Nie przeczytałem tej książki naraz, bo się po prostu nie da....

Uratowałeś mi samotne wieczory w jesienne dni 2020 roku. Byłeś tragicznym człowiekiem, obrzydliwym rasistą i skrajnym wrogiem chrześcijaństwa, a do tego czerpałeś garściami z białego kolonializmu i orientalizmu. Ale twoje historie Howardzie do tej pory rezonują z duszą, uderzają mrokiem i wywołują autentyczny niepokój.

Uratowałeś mi samotne wieczory w jesienne dni 2020 roku. Byłeś tragicznym człowiekiem, obrzydliwym rasistą i skrajnym wrogiem chrześcijaństwa, a do tego czerpałeś garściami z białego kolonializmu i orientalizmu. Ale twoje historie Howardzie do tej pory rezonują z duszą, uderzają mrokiem i wywołują autentyczny niepokój.