Jest takie przysłowie które mówi że wszystko ma swój czas. Nie inaczej jest z książkami. Są takie pozycje do których musimy dojrzewać latami aby docienić ich głębie i przekaz i są też takie które największe wrażenia robią na czytelnikach stających na progu dorosłości.
Taką lekturą, moim zdaniem, jest "Zabić drozda". Nie chcę przez to powiedzieć że to książka naiwna i sentymentalna ale na pewno mocniej dotrze do młodych osób które są pewne że w dorosłym życiu będą w stanie zmienić otaczający ich świat na lepszy.
Niestety im więcej lat, doświadczeń i problemów które stawia przed nami życie tym trudniej nam w to wierzyć.
Uważam jednak że przywiejem młododości jest wierzyć w lepszą przyszłość: świat sprawiedliwy, tolerancyjny, świat równych szans. I chyba warto, bo przecież kropla drąży skałę. Podejrzewam że Nelle Harper Lee pisząc swoją powieść, która weszła do kanonu literatury światowej, nie przypuszczała że jej krajem w XXI wieku będzie rządził czarnoskóry prezydent.

Bo "Zabić drozda" to opowieść o Ameryce lat 30-tych, kiedy to Afroamerykanie byli traktowani jako ludzie drugiej kategorii a bratanie się z nimi białych uważano za co najmniej niestosowne i narażało na ostracyzm społeczny.
Jego ofiarą pada prawnik Atticus Finch który broni czarnoskórego oskarżonego o gwałt na białej kobiecie.
Narratorem tej opowieści jest jego córeczka zwana Skautem. To jej oczami obserwujemy tamten świat pełen agresji, przemocy wobec czarnoskórych i strachu. Skaut jest dzieckiem i widzi rzeczywistość wolną jeszcze od stereotypów, podziałów i barier.
Nie może zrozumieć dlaczego kolorowi są ludźmi drugiej kategorii i buntuje się przeciwko temu całą sobą.

To piękna opowieść którą na pewno podsunę kiedyś mojemu synowi. Jednak ja już nie potrafię patrzeć na życie tak jak Skaut. Przekonanie że świat jest z gruntu dobry a ludzie mądrzy i sprawiedliwi jest przywilejem młodych. To oni powinni czytać "Zabić drozda". Ja natknęłam się na tę książkę zdecydowanie za późno by się nią w pełni zachwycić.

Powieści wysłuchałam w interpretacji Joanny Koroniewskiej, które wbrew obawom bardzo przypadła mi do gustu.

Jest takie przysłowie które mówi że wszystko ma swój czas. Nie inaczej jest z książkami. Są takie pozycje do których musimy dojrzewać latami aby docienić ich głębie i przekaz i są też takie które największe wrażenia robią na czytelnikach stających na progu dorosłości.
Taką lekturą, moim zdaniem, jest "Zabić drozda". Nie chcę przez to powiedzieć że to książka naiwna i...