To autobiograficzna opowieść Aleksandra Hemona, amerykańskiego pisarza, urodzonego w 1964 w Sarajewie. Nostalgiczne i zarazem bolesne wspomnienia świadka końca świata Jugosławii, wojny bałkańskiej i rozdwojenia jaźni, tak charakterystycznego dla emigrantów.

To autobiograficzna opowieść Aleksandra Hemona, amerykańskiego pisarza, urodzonego w 1964 w Sarajewie. Nostalgiczne i zarazem bolesne wspomnienia świadka końca świata Jugosławii, wojny bałkańskiej i rozdwojenia jaźni, tak charakterystycznego dla emigrantów.

Czy można sobie wyobrazić, że poeta i profesor literatury doprowadzają swój kraj do wojny domowej niszcząc przy okazji cenny księgozbiór Biblioteki Narodowej, a zwykły piłkarz ryzykuje własne życie dla ratowania sąsiadów z bloku? Z trudem. Ale to właśnie wydarzyło się wiosną 1992 w Sarajewie. Saša Hemon do granic szczerze opisuje nastroje panujące w mieście w ostatnich miesiącach przed wojną. Strach mieszał się z euforią wywołaną zbliżającą się katastrofą. A gdy z okolicznych wzgórz padają pierwsze strzały każdy może liczyć już tylko na siebie. Książka Hemona to kolejne świadectwo bezsensu bałkańskiej wojny której nikt na świecie nie chciał powstrzymać. Fala emigracji wywołana przez wojnę rozlała się po całym świecie docierając również za Atlantyk, gdzie nie tylko młode, ale również ,,stare drzewa” musiały się na nowo zakorzenić.

Czy można sobie wyobrazić, że poeta i profesor literatury doprowadzają swój kraj do wojny domowej niszcząc przy okazji cenny księgozbiór Biblioteki Narodowej, a zwykły piłkarz ryzykuje własne życie dla ratowania sąsiadów z bloku? Z trudem. Ale to właśnie wydarzyło się wiosną 1992 w Sarajewie. Saša Hemon do granic szczerze opisuje nastroje panujące w mieście w ostatnich...

Trochę niepozorny cienki reportaż, opowieści o sarajewskiego świecie, który zabrała wojna i próbach ułożenia swojego świata już w Chicago. Ostatni rozdział wgniata w fotel, ponieważ krąg po raz kolejny został przerwany.

Trochę niepozorny cienki reportaż, opowieści o sarajewskiego świecie, który zabrała wojna i próbach ułożenia swojego świata już w Chicago. Ostatni rozdział wgniata w fotel, ponieważ krąg po raz kolejny został przerwany.

Opowieść o przymusowym wyjeździe z ojczyzny i szukaniu siebie na obczyźnie. Ciekawa lektura o życiu wśród zamieszek, o grze w szachy i piłkę nożną, o relacjach rodzinnych.

Opowieść o przymusowym wyjeździe z ojczyzny i szukaniu siebie na obczyźnie. Ciekawa lektura o życiu wśród zamieszek, o grze w szachy i piłkę nożną, o relacjach rodzinnych.

Z początku trochę nieprzystępna, być może przez mój brak porządnego rozeznania w szczegółowej historii Jugosławii i związanych z nią konfliktów.
Są w tej książce fragmenty i rozdziały, które mocno ujmują, ocierają się o poezję, podejmują tematy osobiste. Lubię przewijający się wątek nieprzetłumaczalności doświadczeń, to chyba najbardziej mnie urzekło w tej książce.

Z początku trochę nieprzystępna, być może przez mój brak porządnego rozeznania w szczegółowej historii Jugosławii i związanych z nią konfliktów.
Są w tej książce fragmenty i rozdziały, które mocno ujmują, ocierają się o poezję, podejmują tematy osobiste. Lubię przewijający się wątek nieprzetłumaczalności doświadczeń, to chyba najbardziej mnie urzekło w tej książce.

Mało jest takich książek-wspomnień, które napisane są w sposób tak osobisty, intymny, i głęboki, czasem zabawny, a czasem tak dotkliwy, że ma się wrażenie być obok i przeżywać emocje razem z autorem... Aleksandar urodził się i wychował w Sarajewie w latach, o których współcześnie niewiele się już mówi, bo wojna zmieniła wizerunek tego miasta tak bardzo, że czasem trudno jest wyobrazić sobie jak się żyło przedtem. A przedtem żyło się jak na dany wiek życia przystało - grało z kumplami w piłkę, brało udział w sąsiedzkich bójkach, oglądało pornograficzne czasopisma, a na studiach zakładało kluby kulturalne, do których zapraszano ważnych ludzi i omawiano ważne problemy literatury ("One Friday, there was a panel discussion on alcoholism and literature with all the panelist drunk, and the moderator the drunkest of all".).
Wojna zastała Aleksandra na delegacji w USA i niemożności powrotu do ojczyzny przez najbliższe 5 lat. Dramatyczne historie jego szkolnych przyjaciół, którzy zostali w Bośni, wywoływały w nim poczucie winy, strach i ulgę, a powrót do Sarajewa półtora roku po zakończeniu oblężenia miasta - konsternację, że jego Dom tak bardzo się zmienił i tak samo się nie zmienił jednocześnie.
Ostatnie strony książki chwytają za serce tak mocno, że nie można po tej lekturze po prostu wrócić do codzienności...

Mało jest takich książek-wspomnień, które napisane są w sposób tak osobisty, intymny, i głęboki, czasem zabawny, a czasem tak dotkliwy, że ma się wrażenie być obok i przeżywać emocje razem z autorem... Aleksandar urodził się i wychował w Sarajewie w latach, o których współcześnie niewiele się już mówi, bo wojna zmieniła wizerunek tego miasta tak bardzo, że czasem trudno...

Krótka, aczkolwiek treściwa książka. Momentami bardziej poruszająca, chwilami nieciekawa. Nie rozumiem trochę idei nazywania tej książki reportażem, gdy autor sam napisał o sobie. Wydaje mi się to plusem i minusem jednocześnie. Z jednej strony dowiadujemy się wszystkiego z pierwszej ręki, z drugiej brakuje trochę szerszego kontekstu.

Mi zabrakło jeszcze tego wszystkiego, co znajdowało się w opisie, a nie do końca w treści. Mało bowiem wątków rzeczywiście poruszające motyw języka, tożsamości..

Wciąż, warto przeczytać i poznać historie nie tylko autora, ale także jego najbliższych znajomych czy rodziny.

Krótka, aczkolwiek treściwa książka. Momentami bardziej poruszająca, chwilami nieciekawa. Nie rozumiem trochę idei nazywania tej książki reportażem, gdy autor sam napisał o sobie. Wydaje mi się to plusem i minusem jednocześnie. Z jednej strony dowiadujemy się wszystkiego z pierwszej ręki, z drugiej brakuje trochę szerszego kontekstu.

Mi zabrakło jeszcze tego wszystkiego,...

Książka Aleksandra Hemona Dwa razy życie to zbiór wspomnień bośniackiego pisarza, który w przeddzień wojny w Bośni i Hercegowinie znalazł się w Chicago i tam, zmuszony sytuacją w swoim kraju, pozostał. Pełny tekst na https://nonienotak.wordpress.com/2018/07/11/aleksandra-hemona-zycie-tu-i-zycie-tam/

Książka Aleksandra Hemona Dwa razy życie to zbiór wspomnień bośniackiego pisarza, który w przeddzień wojny w Bośni i Hercegowinie znalazł się w Chicago i tam, zmuszony sytuacją w swoim kraju, pozostał. Pełny tekst na https://nonienotak.wordpress.com/2018/07/11/aleksandra-hemona-zycie-tu-i-zycie-tam/

świetna książka, w której wspomnienia o wojnie grają pierwszych skrzypiec, a nawet wzmianki o przypadkowych ludziach spotkanych przez Hemona na drodze życia wciągają i skłaniają do refleksji. Wiele lekcji płynie ze stron tej książki.

świetna książka, w której wspomnienia o wojnie grają pierwszych skrzypiec, a nawet wzmianki o przypadkowych ludziach spotkanych przez Hemona na drodze życia wciągają i skłaniają do refleksji. Wiele lekcji płynie ze stron tej książki.

Uuuh, słodko-gorzka książka o niełatwym "zwyczajnym życiu" ulokowanym gdzieś pomiędzy byłą Jugosławią a Kanadą. Pomimo błyskotliwości i humoru Hemona są momenty, w których rzuca na glebę. I dociska butem. Mocna, ale takim książkom warto poświęcać czas.

Uuuh, słodko-gorzka książka o niełatwym "zwyczajnym życiu" ulokowanym gdzieś pomiędzy byłą Jugosławią a Kanadą. Pomimo błyskotliwości i humoru Hemona są momenty, w których rzuca na glebę. I dociska butem. Mocna, ale takim książkom warto poświęcać czas.