Poprzedni rok zacząłem od 24 tomu przygód Agathy, który był zarazem ostatnim wydanym w Polsce. Dziełem przypadku w ten rok również wszedłem z książką autorstwa M.C.Beaton. Muszę stwierdzić, że przygody chimerycznej pani detektyw już mi się przejadły. Z perspektywy 26 tomów widać, że książki pisane są na jeden kopyt, motywy się powielają, a sposób działania bohaterki nie ulega zmianie. Czyli ciągle jest bezdennie głupia - sama pcha się w ręce morderców i za każdym razem jest cudownie ocalona przez przyjaciół i policję. A z drugiej strony do ludzi z Carsely wraca się jak do starych znajomych. Ich przewidywalny sposób zachowania i znajomy tok myślenia czyni lekturę przyjemną. Reasumując, z jednej strony czuję się już trochę znużony serią o Agacie Raisin, a z drugiej strony odczuwam do niej ogromny sentyment. Końcówka 26 tomu zaskakująca i zachęcająca do sięgnięcia po kolejny tom, o ile będzie wydany. Ciekawi mnie też jak rozwinie się mała (hmmm...) przygoda pastorowej.

Poprzedni rok zacząłem od 24 tomu przygód Agathy, który był zarazem ostatnim wydanym w Polsce. Dziełem przypadku w ten rok również wszedłem z książką autorstwa M.C.Beaton. Muszę stwierdzić, że przygody chimerycznej pani detektyw już mi się przejadły. Z perspektywy 26 tomów widać, że książki pisane są na jeden kopyt, motywy się powielają, a sposób działania bohaterki nie...