Bernard Minier postanowił wziąć chwilowy rozwód z komendantem Servazem, jednak stworzona przez niego historia poziomem zagmatwania przypomina te z Martinem. Oczywiście ja, zamiast cieszyć się nieszablonową fabułą, kolejny raz zastanawiałam się, czy coś takiego mogłoby się wydarzyć w rzeczywistości i nadal trudno jest mi odpowiedzieć na to pytanie jednoznacznie. Poziom skomplikowania jest bardzo wysoki, momentami wręcz nieprawdopodobny, ale przecież już wiele lat temu stwierdzono, że są rzeczy na niebie i na ziemi, o których się nie śniło filozofom.

Jeżeli w końcu przyjmiemy, że podobna historia mogłaby wydarzyć się naprawdę, to mamy przed sobą naprawdę niezły thriller, z wieloma zaskakującymi motywami i zwrotami akcji. Początek był toporny i ciężko było mi się wczytać, a jak doszliśmy do naprawdę mało przemyślanego pomysłu grupki nastolatków, którzy postanowili zabawić się w detektywa Blomkvista, to opadły mi czułki. Jak mnie irytują takie duperele w książkach, to chyba nikogo tak nie irytują.

Jednak gdy przebrnęłam przez te głupoty, akcja zaczęła się zagęszczać, a pozostała część książki została przeze mnie wręcz pochłonięta. Gdzieś tam podejrzewałam część rozwiązania, ale nie udało mi się rozgryźć wszystkiego i końcówka mnie zaskoczyła. Historia jest paskudna, ale tak bez szaleństw, wrażliwcy też mogą czytać.

Bernard Minier postanowił wziąć chwilowy rozwód z komendantem Servazem, jednak stworzona przez niego historia poziomem zagmatwania przypomina te z Martinem. Oczywiście ja, zamiast cieszyć się nieszablonową fabułą, kolejny raz zastanawiałam się, czy coś takiego mogłoby się wydarzyć w rzeczywistości i nadal trudno jest mi odpowiedzieć na to pytanie jednoznacznie. Poziom...