Paskudna historia

pokręcona, przekombinowana historia. Ciekawość jednak zwycięża, książka jest tak napisana, że nie sposób odłożyć lektury.

pokręcona, przekombinowana historia. Ciekawość jednak zwycięża, książka jest tak napisana, że nie sposób odłożyć lektury.

Bernard Minier w "Paskudnej historii" zabrał mnie w niebywałą podróż, wprost na samotne wysepki na granicy stanu Waszyngton z Kanadą by śledzić losy chłopaka zamieszanego w morderstwo swojej dziewczyny. I cóż, z chęcią bym powiedział "ja chcę jeszcze raz".

Od pierwszych stron książki w oczy rzuca się język używany przez autora, obrazowy, dokładny ale kwiecisty. Używany z niezwykłą płynnością, nie będący przewlekle nudny. Wyobraźnia szaleje na każdej stronie, od samego początku, gdy autor rzuca nas orkom na pożarcie, po samą końcówkę naznaczoną zdobytym luksusem ale i utratą. Dawno nie czytałem nic, tak po prostu, pięknie napisanego.

Dzięki niesamowitej elokwencji Miniera tła nakreślonych w książce wydarzeń są rzeczywiste, każda lokacja, każdy budynek należycie opisany, tak by dało się wyobrazić to miejsce. Nie inaczej rzecz ma się z bohaterami, nie znajdziemy tu osób opisanych naprędce, na szybko. Każdy ma wystarczająco dużo miejsca na kartach powieści by w niej zaistnieć i dać jej swój unikalny ślad. To naprawdę wielka zaleta.

Obok dobrego określenia przestrzeni, miejsca akcji oraz jego bohaterów, kluczową dla tytułu z gatunku thrillera sensacyjnego jest fabuła. Tutaj jednak też nie mam się do czego przyczepić, książka wywołuje sporo dreszczyku, podnosi adrenalinę, daje multum emocji. Jednocześnie jest bardzo dokładna, bez dziur, od a do z poprowadzona. I z świetnym zwrotem akcji pod koniec.

Bardzo mocno książkę polecam, fanom thrillerów, ale nie tylko, bo to naprawdę świetny tytuł. Dobrze napisany, z niebanalną fabułą z ciekawym zakończeniem.

Bernard Minier w "Paskudnej historii" zabrał mnie w niebywałą podróż, wprost na samotne wysepki na granicy stanu Waszyngton z Kanadą by śledzić losy chłopaka zamieszanego w morderstwo swojej dziewczyny. I cóż, z chęcią bym powiedział "ja chcę jeszcze raz".

Od pierwszych stron książki w oczy rzuca się język używany przez autora, obrazowy, dokładny ale kwiecisty. Używany z...

Zaskakująca i przewrotna, a do tego autentycznie trzyma a napięciu. Polecam

Zaskakująca i przewrotna, a do tego autentycznie trzyma a napięciu. Polecam

Dlaczego oznaczyłem "Paskudną historię" Bernarda Miniera aż dziewięcioma gwiazdkami? Bo w swojej klasie, powieści kryminalnych, w ktorej liczą się dwa główne aspekty: zawiłość intrygi i zaskoczenie czytelnika oraz język, sprawność opowiedzenia historii to książka rzeczywiście wybitna.

Dla uzyskania efektu pełnego zaskoczenia czytelnika Minier wykorzystał tę przewagę, którą daje literatura jako sztuka opowiadania. Jakąkolwiek by historię autor nie opowiadał, wkłada ją w usta narratora. Dowiadujemy się o biegu zdarzeń, przemyśleniach i rozterkach bohaterów od kogoś, od Narratora. I przyjmujemy jego perspektywę, patrzymy na wydarzenia jego oczami.

Przez dziewięćdziesiąt procent tekstu prowadzi nas główny bohater, 16-letni Henry. Przyjęliśmy jego punkt widzenia, jego narrację, wydaje się nam, że sprawca czy ściślej - sprawczyni zbrodni (morderstwa Naomi, przyjaciółki Henry'ego) jest wykryty, zagadka wyjasniona. I wówczas następuje diamatralny zwrot akcji, dokonany przez zmianę tegoż punktu widzenia. Rzekomy poszkodowany okazuje się być mordercą.

Oczywiście, trochę przesadził Minier ze zdolnościami Henry'ego-mordercy i jego psychopatycznymi skłonnościami. NIemniej w sztuce powiesci kryminalnej to rzecz zrozumiała i wybaczalna.

Druga silna strona powieści - język. To nie tylko sprawnie opowiedzana historia. Jest opowiedziana językiem literackim, pełnym, z użyciem wszystkich środków artystycznych jak w literaturze tzw. wysokiej. Niektore zwroty i zdania są po prostu piękne, reminiscencje bohatera użyte zasadnie, opisy miejsc i scen - uwodzące kunsztem literackim.

Bernard Miniter umiejscowił akcję powieści u wybrzeża Stanów Zjednoczonych, lecz ta powieść niewiele ma z amerykańskiej masowej produkcji kryminalnej. To produkt francuski, z polotem i błyskiem. To się czyta!

Dlaczego oznaczyłem "Paskudną historię" Bernarda Miniera aż dziewięcioma gwiazdkami? Bo w swojej klasie, powieści kryminalnych, w ktorej liczą się dwa główne aspekty: zawiłość intrygi i zaskoczenie czytelnika oraz język, sprawność opowiedzenia historii to książka rzeczywiście wybitna.

Dla uzyskania efektu pełnego zaskoczenia czytelnika Minier wykorzystał tę przewagę,...

Dobry francuski kryminał.
O tym, że karma wraca.
Było mocno.
Polecam!

Dobry francuski kryminał.
O tym, że karma wraca.
Było mocno.
Polecam!

Rzeczywiście, zgodnie z tytułem, jest to paskudna historia. Pomysł na fabułę nie jest jednak nowatorski, już w przeszłości się z takim pomysłem na pewno się spotkałam. Genialne, miłe dziecko ale złe do szpiku kości. Powoli dorasta, zmienia się, manipuluje innymi. Wydaje mu się, że jest mądrzejsze od wszystkich. Ale popełnia błąd, za który będzie płacić przez resztę życia. Początek i całe wprowadzenie bardzo mi się dłużyło. Miałam wrażenie, że to książka dla młodego pokolenia. Ale przecież to Minier. Lubię jego pióro, czytałam więc dalej. I nawet dla samej końcówki warto było.

Rzeczywiście, zgodnie z tytułem, jest to paskudna historia. Pomysł na fabułę nie jest jednak nowatorski, już w przeszłości się z takim pomysłem na pewno się spotkałam. Genialne, miłe dziecko ale złe do szpiku kości. Powoli dorasta, zmienia się, manipuluje innymi. Wydaje mu się, że jest mądrzejsze od wszystkich. Ale popełnia błąd, za który będzie płacić przez resztę życia....

Morderstwo Naomi , ... dziwna sprawa , zostaje podejrzany o nie chlopak dziewczyny adoptowany przez 2 kobiety , potem jednak sprawy potoczyly się inaczej wiele ludzi stara się rozwiązać zagadki .Chlopak dowiaduje się od matek ze jego matka umarła na raka, a ktoś na wyspie szantażuje ludzi.
W sprawie uczestniczy policja ,rodzina zbirów z wyspy i detektyw wynajęty przez Granda Augustina który szuka jego syna. Synem ma okazać się syn lesbijek ale czy to naprawdę on???
Jay najlepszy przyjaciel Granta poznaje prawdę.... a jest to naprawdę paskudna historia.

Morderstwo Naomi , ... dziwna sprawa , zostaje podejrzany o nie chlopak dziewczyny adoptowany przez 2 kobiety , potem jednak sprawy potoczyly się inaczej wiele ludzi stara się rozwiązać zagadki .Chlopak dowiaduje się od matek ze jego matka umarła na raka, a ktoś na wyspie szantażuje ludzi.
W sprawie uczestniczy policja ,rodzina zbirów z wyspy i detektyw wynajęty przez...

niezła, ale seria z Serva jest lepsza

niezła, ale seria z Serva jest lepsza

Paskudna historia w hołdzie amerykańskich kryminałów.
Kolejne podejście po rewelacyjnym "Na krawędzi otchłani" historia owszem inna też mamy do czynienia z kryminałem technologicznym.

Paskudna historia w hołdzie amerykańskich kryminałów.
Kolejne podejście po rewelacyjnym "Na krawędzi otchłani" historia owszem inna też mamy do czynienia z kryminałem technologicznym.

Bardzo dobry thriller z wciągającym klimatem. Środek książki trochę mi się dłużył, jednak końcówka zdecydowanie nadrabia wszelkie, wcześniejsze niedociągnięcia. Intryga goni intrygę i na całe szczęście, autor w dobrym stylu zakończył wszystkie rozpoczęte wątki.

Końcówka zmusza do rozmyślań, co nieczęsto się zdarza w tym gatunku literackim.

Bardzo dobry thriller z wciągającym klimatem. Środek książki trochę mi się dłużył, jednak końcówka zdecydowanie nadrabia wszelkie, wcześniejsze niedociągnięcia. Intryga goni intrygę i na całe szczęście, autor w dobrym stylu zakończył wszystkie rozpoczęte wątki.

Końcówka zmusza do rozmyślań, co nieczęsto się zdarza w tym gatunku literackim.