Jacyś faceci biegają po Hali Stulecia, jakieś duchy tam straszą, ale to wszystko kupy się nie trzyma, odłożyłem ebooka bardzo szybko; Orbitowskiego wypadek przy pracy.

Jacyś faceci biegają po Hali Stulecia, jakieś duchy tam straszą, ale to wszystko kupy się nie trzyma, odłożyłem ebooka bardzo szybko; Orbitowskiego wypadek przy pracy.

Czytam, czytam i coś mi zgrzyta...przeczytałem wasze opinie i dałem sobie spokój. Szkoda czasu...jest tyle książek do przeczytania...

Czytam, czytam i coś mi zgrzyta...przeczytałem wasze opinie i dałem sobie spokój. Szkoda czasu...jest tyle książek do przeczytania...

Szału nie ma, ale da się przeczytać. Od Orbitowskiego można oczekiwać znacznie więcej i tym razem spisał się na maksymalnie 6 gwiazdek, a i to z lekkim naddatkiem. Historia owszem, oryginalna i widać, że autor pomysły ma, aczkolwiek niedopracowane. "Tylko maks" sprawia wrażenie opowiadania pisanego na kolanie w przerwie pomiędzy pracą nad znacznie lepszymi książkami. Po przeczytaniu całości dalej nie do końca wiem na czym polegało całe zło działań podejmowanych przez "tych złych i niedobrych". Sporo wątków można by rozwinąć, a na pewno wszystkie wymagają dopracowania. Nie mogę pozbyć się wrażenia, że Orbitowski porzucił pracę nad tym opowiadaniem uznając, że brak w nim potencjału i postanowił opublikować to co akurat miał już napisane. A szkoda, bo potencjał był.

Szału nie ma, ale da się przeczytać. Od Orbitowskiego można oczekiwać znacznie więcej i tym razem spisał się na maksymalnie 6 gwiazdek, a i to z lekkim naddatkiem. Historia owszem, oryginalna i widać, że autor pomysły ma, aczkolwiek niedopracowane. "Tylko maks" sprawia wrażenie opowiadania pisanego na kolanie w przerwie pomiędzy pracą nad znacznie lepszymi książkami. Po...

Ibuk darmowy, więc wzięłam na zasadnie "jak dają, to bierz". Jak na darmową pozycję - niezły, jak na prozę Orbitowskiego - słaby. Czyli warto przeczytać ale na zachwyt nie ma co liczyć.

Ibuk darmowy, więc wzięłam na zasadnie "jak dają, to bierz". Jak na darmową pozycję - niezły, jak na prozę Orbitowskiego - słaby. Czyli warto przeczytać ale na zachwyt nie ma co liczyć.

Pomysł może i niezły, wykonanie niestety amatorskie. Zmogłam 80% i dałam sobie spokój.

Pomysł może i niezły, wykonanie niestety amatorskie. Zmogłam 80% i dałam sobie spokój.

Kryminał architektoniczny Orbitowskiego jest niedługi, ale toporny. Młody bohater z dramatyczną przeszłością zostaje wmieszany w porachunki nawiedzonych wyznawców Hali Stulecia, która również jest nawiedzona, dosłownie. Już ze streszczenia widać, że sensu w tym nie za dużo, a i zakończenie niewiele pomaga. Tylko przeszłość głównego bohatera oraz opisy architektury przypadły mi do gustu.

Kryminał architektoniczny Orbitowskiego jest niedługi, ale toporny. Młody bohater z dramatyczną przeszłością zostaje wmieszany w porachunki nawiedzonych wyznawców Hali Stulecia, która również jest nawiedzona, dosłownie. Już ze streszczenia widać, że sensu w tym nie za dużo, a i zakończenie niewiele pomaga. Tylko przeszłość głównego bohatera oraz opisy architektury...

Przyznam, iż w trakcie lektury poczytałam sobie komentarze, które nie były zbyt chlubne. Nie mogłam zrozumieć dlaczego, wszak powieść zaczęła się całkiem dobrze. Zwłaszcza, iż pochodzę z Wrocławia a odwiedzane i opisywane miejsca swoim klimatem wspaniale odpowiadały tym prawdziwym. Jednak dalej zaczęło mi się wydawać, iż niby kryminalne tło jest tylko jakiś pretekstem do odwiedzenia różnych części Wrocławia. Na samym końcu zaś, kiedy pojawiło się, ni gruszki, nie z pietruszki, jakieś fantasy, i zepsuło wszystko. Cuda z Oławy trochę przekręcone, widać, że autor nie przyłożył się do faktów, ale może to nie grało większej roli. Ale za to przyszło mi do głowy, że w innych też trochę poprzekręcał. No dobrze, to jednak nie powieść historyczna, można wybaczyć. Ale te fantasy na koniec, jakieś odjechane i niezrozumiałe, zrobiło swoje. Srednie.
447

Przyznam, iż w trakcie lektury poczytałam sobie komentarze, które nie były zbyt chlubne. Nie mogłam zrozumieć dlaczego, wszak powieść zaczęła się całkiem dobrze. Zwłaszcza, iż pochodzę z Wrocławia a odwiedzane i opisywane miejsca swoim klimatem wspaniale odpowiadały tym prawdziwym. Jednak dalej zaczęło mi się wydawać, iż niby kryminalne tło jest tylko jakiś pretekstem do...

Dość przeciętna powieść Orbitowskiego. Owszem styl autora jak zwykle na dobrym poziomie ale zbyt krótka forma nie pozwoliła zbytnio Panu Łukaszowi się rozwinąć. Całość traktuje bardziej jako ciekawostkę. Myślę, że fani Orbitowskiego powinni przeczytać. Nie jest to bowiem zła literatura.

Dość przeciętna powieść Orbitowskiego. Owszem styl autora jak zwykle na dobrym poziomie ale zbyt krótka forma nie pozwoliła zbytnio Panu Łukaszowi się rozwinąć. Całość traktuje bardziej jako ciekawostkę. Myślę, że fani Orbitowskiego powinni przeczytać. Nie jest to bowiem zła literatura.

Gniot i beznadzieja. Dlatego był darmowy e-book. Nie czytajcie tego, szkoda czasu.

Gniot i beznadzieja. Dlatego był darmowy e-book. Nie czytajcie tego, szkoda czasu.

łatwe, krótkie, delikatnie fantastyczne opowiadania
szału nie ma, ale na dwa leniwe wieczory może być

łatwe, krótkie, delikatnie fantastyczne opowiadania
szału nie ma, ale na dwa leniwe wieczory może być