Jest to wciągająca opowieść z pogranicza psychologii. Rozpoczyna się całkiem niewinne, wręcz zabawnie. Dorian, wiedzie szczęśliwe uporządkowane życie. Ma piękną, kochająca żonę, dziecko, dobrą pracę ( zarobkowo), własne cztery kąty i kredyt do spłacenia. Narratorem jest mężczyzna, który żywo, zabawnie opowiada o swoim życiu, choć nie jest ono jak sam zaznacza ekscytujące, czy nieprzewidywalne. W życie bohatera wplotła się rutyna. Dorian rano przed pracą leżał w łóżku, rozmyślając o życiu, następnie zamykał okno w sypiali i szedł do łazienki wykonywać jak każdego dnia poranną toaletę. A potem czekał aż żona zawoła go na śniadanie. Któregoś dnia wszystko zaczęło się zmieniać. Dorian zaczął doświadczać wizji, deja vi. Najpierw w domu, potem w pracy. Z coraz większą częstotliwością doświadczał tych zdarzeń, uznał, że doznaje ich na skutek przemęczenia w pracy, lub przyjmowania leków na ból głowy. Starał się je ignorować, wypocząć. Czarę przelała wizja śmierci jego żony w czerwonej sukience. To co zobaczył nie dawało mu spokoju. Chcąc chronić żonę, Dorian zaczął co raz bardziej popadać w obłęd. Obłęd czerwonej sukienki w której zostaje zamordowana jego żona.
Im bardziej zagłębiałam się w historię Doriana, to sama już nie wiedziałam co jest prawdą, a co fikcją, urojeniem bohatera. Wydarzenia z głównym bohaterem, i to jak zakończy się sprawa czerwonej sukienki wciągnęła mnie do reszty. Mężczyzna skupiony na chęci chronienia żony, ukochanej osoby, zatraca się w swym obłędzie, nie do końca wiedząc co robi. Jak postąpić właściwie. Co zrobić aby straszna wizja się nie zakończyła się tak tragicznie ? Czy wystarczy poprosić żonę aby wyrzuciła czerwoną sukienkę ? Czy potrzebne są bardziej doraźne środki, śledzenie napastnika walka wręcz ? O ile jest z kim ?
Sugerując się tytułem i okładką, zakładałam, że powieść, będzie gorącym romansem, jednak mamy tu do czynienia z innym obłędem, z ciekawą, nietuzinkową historią. Jedynym minusem są przekleństwa. Trochę ich za dużo. Ogólne to nie lubię wulgaryzmów w książkach, na okazyjne przymykam oko.

Jest to wciągająca opowieść z pogranicza psychologii. Rozpoczyna się całkiem niewinne, wręcz zabawnie. Dorian, wiedzie szczęśliwe uporządkowane życie. Ma piękną, kochająca żonę, dziecko, dobrą pracę ( zarobkowo), własne cztery kąty i kredyt do spłacenia. Narratorem jest mężczyzna, który żywo, zabawnie opowiada o swoim życiu, choć nie jest ono jak sam zaznacza ekscytujące,...