Chaotyczna niedopracowana, a autorka miała chyba 1000 pomysłów na raz

Chaotyczna niedopracowana, a autorka miała chyba 1000 pomysłów na raz

Czegoś mi brakowało w tym wszystkim. Początek okropnie nudny i prawię dałam sobie spokój. Cała ta otoczka okultyzmu, kryminału i to wszystko przeplatane z romansami jakoś mi nie podeszło. W niektórych momentach się gubiłam albo traciłam wątek. Ma swoje plusy owszem, np. postscriptum, uważam że fajny pomysł, chociaż tą wiadomość o Latte podejrzewałam już wcześniej. Jeśli trafi na odpowiednią osobę to może się naprawdę podobać ale no dla mnie takie słabe 5/10

Czegoś mi brakowało w tym wszystkim. Początek okropnie nudny i prawię dałam sobie spokój. Cała ta otoczka okultyzmu, kryminału i to wszystko przeplatane z romansami jakoś mi nie podeszło. W niektórych momentach się gubiłam albo traciłam wątek. Ma swoje plusy owszem, np. postscriptum, uważam że fajny pomysł, chociaż tą wiadomość o Latte podejrzewałam już wcześniej. Jeśli...

Czasami bywa tak, że oceniam książkę po okładce. To czy sięgnę po daną pozycję zależy od tego, jak bardzo podoba mi się ilustracja. W tym przypadku wiedziałam, że muszę kiedyś przeczytać "Ezotero. Córka wiatru", którą napisała Agnieszka Tomczyszyn.

Historia opowiada losy dziewczyny o imieniu Latte, która nie miała zbyt wielu przyjaciół. Jej życie towarzyskie ograniczało się do potajemnych rozmów z Jankiem, którego mama głównej bohaterki nie za bardzo lubiła.

Trzeba Wam tutaj nakreślić relację tych dwóch kobiet. Podczas czytania tej książki, czułam, że coś jest nie tak. Fi - bo tak głównie była nazywana matka Latte, ewidentnie ukrywała coś przed swoją córką. Co mnie bardzo irytowało, nie chciała nic powiedzieć dziewczynie. Traktowała ją trochę jak swoją własność, do której nikt nie miał prawa, zaś ona sama mogła robić co jej się żywnie podobało.

Coroczne wyjazdy kobiety pod koniec kwietnia i powroty na początku maja, dziwni mężczyźni, którzy jak tylko się zjawiali, Fi wypraszała Lattę z domu, lub wyganiała ją do innego pomieszczenia... To wszystko nie dawało głównej bohaterce spokoju i w końcu chciała dowiedzieć się, o co w tym wszystkim chodzi.

"- Skoro tak zdecydowałaś, dobrze. Tylko niech cię nie zdziwi, jeśli ja też będę mieć swoje tajemnice."
W książce "Ezotero. Córka wiatru", którą napisała Agnieszka Tomczyszyn, autorka pokazuje nam obraz kobiety, która pragnie za wszelką cenę uchronić swoje dziecko od wszelkich niebezpieczeństw, ale także zbacza trochę z tego toru, by pokazać życie Latte. Życie, które już niebawem miało się diametralnie zmienić.

Jak każdy człowiek, również i ona miała pewne granice swojej cierpliwości, która skończyła się wraz z kolejnym pojawieniem się tajemniczego mężczyzny, który prawdopodobnie zahipnotyzował Fi. Latte miała tego wszystkiego serdecznie dość, a dom Janka był jedynym miejscem, które przychodziło jej do głowy.

To był przełomowy moment w życiu głównej bohaterki ponieważ właśnie wtedy po raz pierwszy sprzeciwiła się woli swojej mamy. Od tego momentu Fi musiała zaakceptować, że jej córka ma przyjaciół, z którymi chce się spotykać i spędzać z nimi czas.

Zaczęły się pierwsze wypady po za dom, pierwsze podrygi miłości i Latte absolutnie nie zamierzała się z niczego tłumaczyć matce. Skoro ona nie była w stanie odpowiedzieć na jej kilka, prostych pytań, to ona również postanowiła nie mówić o wszystkim kobiecie.

KONTYNUACJA RECENZJI NA BLOGU:
https://oxfordka.blogspot.com/2022/03/agnieszka-tomczyszyn-ezotero-corka.html

Czasami bywa tak, że oceniam książkę po okładce. To czy sięgnę po daną pozycję zależy od tego, jak bardzo podoba mi się ilustracja. W tym przypadku wiedziałam, że muszę kiedyś przeczytać "Ezotero. Córka wiatru", którą napisała Agnieszka Tomczyszyn.

Historia opowiada losy dziewczyny o imieniu Latte, która nie miała zbyt wielu przyjaciół. Jej życie towarzyskie ograniczało...

Byłam sceptycznie nastawiona, ale historia jest bogata w piękne opisy dotyczące emocji, matczynej miłości, dziecinnej fantazji oraz w postaci o ciekawych charakterach. Brakuje mi takich ludzi w prawdziwym życiu, wierzących czym jest lojalność. Historia Latte jest ciepła i magiczna choć końcówka mnie zawiodła to jest to książka, którą dałabym dorastają ej córce do przeczytania. Sama dostałam ją od mamy. Miłość na wyciągnięcie ręki zawarta w książce.

Byłam sceptycznie nastawiona, ale historia jest bogata w piękne opisy dotyczące emocji, matczynej miłości, dziecinnej fantazji oraz w postaci o ciekawych charakterach. Brakuje mi takich ludzi w prawdziwym życiu, wierzących czym jest lojalność. Historia Latte jest ciepła i magiczna choć końcówka mnie zawiodła to jest to książka, którą dałabym dorastają ej córce do...

Wybrane kobiety posiadają niezwykłą i jednocześnie niebezpieczną dla nich i bliskich moc: są czarownicami, ale nie takimi, jakie znamy z legend i baśni. Piękne, eleganckie kobiety działające społecznie, szukające poklasku, bogactwa i miłości otaczają się aurą tajemniczości, a w chwilach potrzeby potrafią wykorzystać swoje moce. Wydawałoby się, że mus być ich niewiele. Okazuje się jednak, że świat jest przepełniony tymi kobiecymi mocami, a mężczyźni mogą być jedynie egzorcystami pomagającymi im w kontaktach z duchami.
Latte żyje w świecie tajemnic i izolacji. Jej matka, Fi, stara się chronić córkę przed przeznaczeniem. Wierzy, że jest to możliwe. Los jednak bywa nieuchronny. Tylko nieliczni mogą na niego wpływać i zmieniać bieg historii. Młoda stanowcza kobieta samotnie wychowuje córkę w pewnym średniej wielkości mieście, z którego musi uciekać z córką na prowincję, z której rozżalonej córce przy pomocy przyjaciół udaje się wyrwać, ale to przyczynia się do wielu zmian w życiu, których punktem zwrotnym jest śmierć matki, pragnącej zabrać swoją największą tajemnicę ze sobą.
Niewinna Latte zostaje rzucona w nieznany jej świat. Dzięki wieloletniemu hartowaniu ducha jest osobą niezwykle silną, dzięki czemu może wiele zmienić w życiu innych lub swoim i może przerwać rodzinną klątwę.
„Ezotero. Córka wiatru” to wciągająca powieść o świecie, który wiele osób fascynuje. Nie zabraknie tu wizji, wróżenia, czarów, kształtowania umiejętności. Piękna historia o życiu i tym, co może być poza nim wciąga od pierwszych stron. Powieść z pogranicza fantasy, kryminału porusza ważne kwestie filozoficzne i zmusza do zastanowienia się nad sensem naszych codziennych działań. Może ona być traktowana jako literatura z pogranicza moralizmu i poradnika wskazującego drogi duchowego rozwoju: nasza sfera cielesna i fizyczna muszą współgrać, aby w naszym życiu była harmonia. Powieść szczególnie polecam kobietom wierzącym we własne moce i tym czekającym na ich odkrycie. Uważam, że jest to udany debiut i na pewno sięgnę po kolejne książki Agnieszki Tomczyszyn.

Wybrane kobiety posiadają niezwykłą i jednocześnie niebezpieczną dla nich i bliskich moc: są czarownicami, ale nie takimi, jakie znamy z legend i baśni. Piękne, eleganckie kobiety działające społecznie, szukające poklasku, bogactwa i miłości otaczają się aurą tajemniczości, a w chwilach potrzeby potrafią wykorzystać swoje moce. Wydawałoby się, że mus być ich niewiele....

"Ezotero. Córka wiatru" to książka idealna na leniwy wieczór, dla osób, które chcą zaznać schematyczności i nieco wybujałej fantazji. Ja po przeczytaniu książki mam mieszane uczucia. Z jednej strony była to lekka lektura, a z drugiej czytałam ją, bo tak. Nie wywarła na mnie żadnych emocji. Po prostu brnęłam do przodu i tyle. Przeczytać i zapomnieć.
Niemniej jednak zachęcam do jej poznania, może akurat spodoba się.

Więcej na: http://www.bookparadise.pl/2017/05/ezotero-corka-wiatru-agnieszka.html

"Ezotero. Córka wiatru" to książka idealna na leniwy wieczór, dla osób, które chcą zaznać schematyczności i nieco wybujałej fantazji. Ja po przeczytaniu książki mam mieszane uczucia. Z jednej strony była to lekka lektura, a z drugiej czytałam ją, bo tak. Nie wywarła na mnie żadnych emocji. Po prostu brnęłam do przodu i tyle. Przeczytać i zapomnieć.
Niemniej jednak zachęcam...

Książkę o Latte przeczytałam, gdyż znalazła się w moim posiadaniu jako prezent, ślubny, od nastoletniej siostry mojego męża. Muszę przyznać że nie szukałam informacji, recenzji czy warto czytać czy nie. Wolnego popołudnia usiadłam i przeczytałam - wypadało moim zdaniem - w końcu to prezent. Tematyka okazała się nieobca memu sercu. Losy Latte i jej przyjaciół poprzetykane odrobiną magii i tajemmych mocy, zagadki, spiski, sekrety... jako nastolatka zaczytywałam się w tego rodzaju historiach. Wszystko dzieje się w normalnym małym miasteczku, wsi. W około normalni mieszkańcy... a w rzeczywistości nigdy nie wiadomo kto jaką skrywa tajemnicę. Miłej lektury dla odrobiny odmienności od problemów dnia codziennego.

Książkę o Latte przeczytałam, gdyż znalazła się w moim posiadaniu jako prezent, ślubny, od nastoletniej siostry mojego męża. Muszę przyznać że nie szukałam informacji, recenzji czy warto czytać czy nie. Wolnego popołudnia usiadłam i przeczytałam - wypadało moim zdaniem - w końcu to prezent. Tematyka okazała się nieobca memu sercu. Losy Latte i jej przyjaciół poprzetykane...

Z panią Agnieszką Tomczyszyn miałam już do czynienia, podczas lektury „Prawa pierwszych połączeń”. Mimo mojej niechęci do literatury polskiej, książkę odebrałam bardzo pozytywnie, dlatego postanowiłam przeczytać inne jej powieści. Wybór padł na „Ezotero. Córka wiatru”, która okazała się być debiutem pani Agnieszki …

Latte nigdy nie zastanawiała się nad przyszłością. Wydawało jej się, że przeszłość kryje wystarczająco wiele tajemnic. W poszukiwaniu miłości, przyjaźni i prawdy o swojej matce i sobie natrafiała wciąż na pytania bez odpowiedzi.
Czy człowiek ma wpływ na swoją przyszłość?
Czy mogąc poznać losy bliskich osób, bohaterka zrobi to bez mrugnięcia okiem?
Czy mistyka jest nierozerwalnym elementem nowoczesnego świata?
Ta wciągająca historia z pogranicza kryminału, fantasy i powieści obyczajowej przeniesie czytelników w ezoteryczny świat matki i córki, które łączy wszystko, a jeszcze więcej dzieli i każe zastanowić się nad tym, czy świat faktycznie jest taki, jakim go widzimy? A może rozwiązanie tajemnicy znajduje się tam, gdzie najmniej się tego spodziewamy…

Przyznam szczerze, że do chwili obecnej nie wiem do końca, jak ocenić tą książkę. Z jednej strony mi się podobała, ale z drugiej strony czegoś mi w tej książce zabrakło, choć nie potrafię określić czego. „Ezotero. Córka wiatru” to taka kulminacja wielu literackich wątków, m.in.: kryminalny, obyczajowy, fantasy oraz ezoteryczny. Czy taki misz masz wszystkiego jest dobrym zabiegiem literackim? W tym przypadku nie wyszło to nawet tak źle, choć niektóre wątki powinny być według mnie lepiej dopracowane.

Autorka wykreowała ciekawych bohaterów – każdy z nich jest inny, każdy wzbudza w czytelniku inne emocje. Niektóre relacje między poszczególnymi bohaterami potoczyły się zupełnie inaczej niż w mojej wyobraźni, przez co do chwili obecnej czuję lekkie rozgoryczenie.

Książka przyciąga uwagę śliczną okładką. Oddaje ona ten magiczny i melancholijny klimat tej opowieści. Wydawnictwo MG wykonało świetną robotę.

Tak jak już na początku wspominałam, przygodę z twórczością pani Agnieszki zaczęłam od „Praw pierwszych połączeń” i mogę śmiało stwierdzić, że autorka ta, posiada cechy naprawdę dobrze zapowiadającego się pisarza. Co prawda, „Ezotero. Córka wiatru” podobała mi się znacznie mniej niż „Prawo pierwszych połączeń”, co nie oznacza jednak że ta książka była zła. Była dobra. Ale nic poza tym.

Podsumowując, „Ezotero. Córka wiatru” to zwykła, lekka opowiastka na jeden wieczór. Nie jest to jakaś wybitna historia, która wewnętrznie cię rozstroi i sprawi, że nie będziesz mógł/mogła się pozbierać przez kilka dni. Ot, taka prosta historia skierowana raczej do młodszej grupy odbiorców.

Moja ocena: 6/10


Recenzja ta znajduje się na moim blogu:

http://kochajacaksiazki.blogspot.com/2017/01/agnieszka-tomczyszyn-ezotero-corka.html

Z panią Agnieszką Tomczyszyn miałam już do czynienia, podczas lektury „Prawa pierwszych połączeń”. Mimo mojej niechęci do literatury polskiej, książkę odebrałam bardzo pozytywnie, dlatego postanowiłam przeczytać inne jej powieści. Wybór padł na „Ezotero. Córka wiatru”, która okazała się być debiutem pani Agnieszki …

Latte nigdy nie zastanawiała się nad przyszłością....

Nie oceniam tej książki, bo jej nie dokończyłam, a przeczytałam za mało, by pokusić się o jakieś podsumowania.
Najzwyczajniej w świecie powieść mnie znudziła - jak dla mnie, jest o wszystkim i o niczym, wątek kryminalny zgrzyta mi w połączeniu z sugerowanymi już w tytule ezoterycznymi treściami.
Za dużo ciekawych książek czeka na mnie, bym miała zmuszać się do lektury czegoś, co mnie odstręcza.

Nie oceniam tej książki, bo jej nie dokończyłam, a przeczytałam za mało, by pokusić się o jakieś podsumowania.
Najzwyczajniej w świecie powieść mnie znudziła - jak dla mnie, jest o wszystkim i o niczym, wątek kryminalny zgrzyta mi w połączeniu z sugerowanymi już w tytule ezoterycznymi treściami.
Za dużo ciekawych książek czeka na mnie, bym miała zmuszać się do lektury...

Nie sięgnęłabym po tę książkę, gdyby nie spotkanie z autorką w zabrzańskiej bibliotece bo pani Agnieszka pochodzi z Zabrza (i znowu lokalny patriotyzm ;)))))))))))
To zupełnie nie moje "klimaty" a jednak dałam się skusić i nawet mi się podobało, na tyle że zakupiłam II część.

Polecam, uważam że to całkiem udany debiut :)

Nie sięgnęłabym po tę książkę, gdyby nie spotkanie z autorką w zabrzańskiej bibliotece bo pani Agnieszka pochodzi z Zabrza (i znowu lokalny patriotyzm ;)))))))))))
To zupełnie nie moje "klimaty" a jednak dałam się skusić i nawet mi się podobało, na tyle że zakupiłam II część.

Polecam, uważam że to całkiem udany debiut :)