Przeczytałam, ale ... Sam pomysł ciekawy niestety cały czas odnosiłam wrażenie że Książka jest napisana przez nastolatkę , dialogi denne i wszystko dzieje się na raz na dodatek idealnie wszystko układa się na korzyść bohaterki wszystko przechodzi bez szwanku. No jak dla mnie to książka dla dzieci ....

Przeczytałam, ale ... Sam pomysł ciekawy niestety cały czas odnosiłam wrażenie że Książka jest napisana przez nastolatkę , dialogi denne i wszystko dzieje się na raz na dodatek idealnie wszystko układa się na korzyść bohaterki wszystko przechodzi bez szwanku. No jak dla mnie to książka dla dzieci ....

(książka czytana w wersji recenzenckiej)
Nie dokończyłam, ledwo dotarłam do połowy. Ma potencjał, ale czegoś w niej brakuje. Na początku główna bohaterka wydawała mi się antypatyczna, za to po zejściu do normalnego świata jej charakter zmienił się prawie o 180 stopni, i z trudem odnajdywałam w jej cechach tą samą osobę, którą poznajemy na początku książki.
W pewnym momencie zaczyna się dziać zbyt dużo na raz, co, moim zdaniem, jest sporym minusem - zanim człowiek zdąży się przyzwyczaić do jednego wątku, pojawia się kolejny. Zbyt wiele zbiegów okoliczności na korzyść bohaterki sprawia, że fabuła staje się zagmatwana i niejasna.
Nie wiem, może znajomość pierwszej części by coś zmieniła, ale nie mam ochoty kończyć tej książki.

(książka czytana w wersji recenzenckiej)
Nie dokończyłam, ledwo dotarłam do połowy. Ma potencjał, ale czegoś w niej brakuje. Na początku główna bohaterka wydawała mi się antypatyczna, za to po zejściu do normalnego świata jej charakter zmienił się prawie o 180 stopni, i z trudem odnajdywałam w jej cechach tą samą osobę, którą poznajemy na początku książki.
W pewnym momencie...

Tajemnicza i niezrozumiała dla mężczyzn natura kobiet, ich niezwykłe zgranie, przekazywanie tajemnej wiedzy o siłach natury oraz umiejętność rodzenia dzieci stały się zaczątkami budowania legendy o wiedźmach. Obdarzone tajemnymi mocami niewiasty potrafiły przepowiadać przyszłość, panować nad teraźniejszością i otumaniały mężczyzn swoim urokiem. Przez wiele wieków pozbawiane jakichkolwiek praw potrafiły jednak przełamywać granice i rządzić przez manipulację. Kiedy w końcu uznano ich prawa wydawałoby się, że te ich niezwykłe siły nie będą już potrzebne. Nic bardziej mylnego. Piękne, eleganckie kobiety działające społecznie, szukające poklasku, bogactwa i miłości otaczają się aurą tajemniczości, a w chwilach potrzeby potrafią wykorzystać swoje moce. Wydawałoby się, że musi być ich niewiele. Okazuje się jednak, że świat jest przepełniony tymi kobiecymi mocami, będącymi częścią ich natury. Do takiego świata zabiera nas Agnieszka Tomczyszyn w „Ezotero”.
W pierwszym tomie zatytułowanym „Córka wiatru” poznajemy Latte żyjącą w świecie tajemnic i izolacji przed światem. Jej matka pragnie ją chronić przed nieuchronnym losem, na który tylko nieliczni mają wpływ… W jaki sposób młodziutkiej Latte uda się przerwać rodzinną klątwę musicie przekonać się sami.
Kolejny tom „Ezotero” to „Moje przeznaczenie” wprowadzający nas w życie młodej Poli mieszkającej na górze Brocken. Byłaby przeciętną młodą kobietą, gdyby nie pewne niezwykłe zdolności potrafi przepowiadać przyszłość i teleportować się. Aurę tajemniczości wokół niej podkreśla jej niezwykły strój: często nosi czarne jeansy z dziurami na całej długości, bluzkę z motywem pajęczej sieci, do tego ma niezwykły tatuaż na plecach i sięgające do pasa czarne dredy. Sprawia wrażenie młodej buntowniczki. Wychowywana przez babcię Pola nie wie nic o swoich rodzicach poza tym, że nie żyją. Edukacja młodej kobiety toczy się wokół kształtowania jej charakteru i poszerzania wiedzy z magii, dlatego każdego dnia uczy się formułek zaklęć oraz historii oraz strukturę Kręgu Sybilli. Nieznająca zwyczajnego życia Pola poznaje je z książek podrzucanych przez wróżki. Lektury wywołują w niej tęsknotę i pragnienie zaznania miłości, posiadania normalnego domu i odkrycia tajemnicy nieobecności rodziców w jej życiu. Czy mieszkającej wśród kobiet o niezwykłych mocach bohaterce uda się spełnić marzenia? Przekonajcie się sami.
Agnieszka Tomczyszyn po raz kolejny wprowadza nas w świat magii, porozumiewania się myślami, czczenia sabatów, w czasie których wróżki dzielą się niezwykłymi historiami. Wchodzimy w świat inteligentnej, silnej i odważnej bohaterki potrafiącej zachować dystans i sceptycyzm wobec starszych, co umożliwia jej powiedzenie się, że większość wróżek to ignorantki nieznające zaklęć oraz zakresu swojej moc. Jej zadaniem będą reformy na górze Brocken, co sprawia, że nie wszystkie mieszkanki tego miejsca są jej przychylne. Po śmierci babki młoda wróżka musi odnaleźć matkę, o której była przekonana, że nie żyje. Wyprawa do świata zwykłych ludzi pozwoli jej zaznać różnego rodzaju uczuć: miłości rodzicielskiej i erotycznej.
„Ezotero. Córka wiatru” to wciągająca powieść o świecie, który wiele osób fascynuje. Nie zabraknie tu wizji, wróżenia, czarów, kształtowania umiejętności. Świat wróżek, hezychii i ludzi przeplata tu się tworząc piękną opowieść o życiu pełnym magii. Powieść z pogranicza fantasy, kryminału porusza ważne kwestie filozoficzne i zmusza do zastanowienia się nad sensem naszych codziennych działań. Może ona być traktowana jako literatura z pogranicza moralizmu i poradnika wskazującego drogi duchowego rozwoju: nasza sfera cielesna i fizyczna muszą współgrać, aby w naszym życiu była harmonia. Powieść szczególnie polecam kobietom wierzącym we własne moce i tym czekającym na ich odkrycie. Każdy z tomów jest autonomiczny i mimo, że stanowią całość można sięgnąć po drugi bez znajomości pierwszego.

Tajemnicza i niezrozumiała dla mężczyzn natura kobiet, ich niezwykłe zgranie, przekazywanie tajemnej wiedzy o siłach natury oraz umiejętność rodzenia dzieci stały się zaczątkami budowania legendy o wiedźmach. Obdarzone tajemnymi mocami niewiasty potrafiły przepowiadać przyszłość, panować nad teraźniejszością i otumaniały mężczyzn swoim urokiem. Przez wiele wieków pozbawiane...

Po pierwszy tom "Ezotero" sięgnęłam dawno temu, z ciekawości. I dlatego, ze autorka mieszka niedaleko mnie ;) Fakt, że nie jestem specjalną fanką fantastyki mi nie przeszkadzał, a historia Latte mnie wciągnęła. Drugi tom na półce przeleżał dość długo. tak naprawdę zmobilizowałam się do sięgnięcia po niego za sprawą wyzwania na blogu czytelnicza-dusza.blogspot.com. Potrzebna mi była książka z tytułem na E.
Daleka jestem od stwierdzenia, że ta książka jest rewelacyjna. Nie wywołała specjalnej burzy na rynku wydawniczym, bo też nie ma takiego potencjału. A jednak czyta się przyjemnie, szybko, z zainteresowaniem. Historia współczesnych wróżek, choć nieco bajkowa i czasami zbyt naciągana, jest naprawdę ciekawa! Tym bardziej, że pod warstwą takiej mało prawdopodobnej historii autorka zwraca uwagę na kilka dość istotnych problemów. Na pierwszy plan wysuwa się kwestia osób zaginionych, ale jest i problem ludzi w śpiączce, wspomniany jest problem transplantacji i głodu na świecie.
Kiedy przeczytamy między wierszami mamy jednak i inne problemy - takie, które dotyczą każdego z nas. Autorka mówi o uczciwości i o tym, że niejako obowiązkiem każdego jest wykorzystanie swoich talentów nie tylko w celu osiągnięcia własnej przyjemności, ale też po to, by zrobić coś dobrego dla innych.
Dużo tu jest nawiązań do tematów związanych z duchowością - usypywanie mandali, joga, medytacja. To wszystko sprawia, że choć mamy do czynienia z pewnym miksem różnych teorii rozwoju duchowego i zjawisk paranormalnych jest całkiem nieźle. Choć oczywiście nie idealnie. Myślę jednak, ze autorka ma potencjał - jej ogromna wyobraźnia i łatwość operowania słowem sprawiają, że wierzę, iż spod jej pióra wyjdzie jeszcze kilka fajnych, przyjemnych powieści.

Po pierwszy tom "Ezotero" sięgnęłam dawno temu, z ciekawości. I dlatego, ze autorka mieszka niedaleko mnie ;) Fakt, że nie jestem specjalną fanką fantastyki mi nie przeszkadzał, a historia Latte mnie wciągnęła. Drugi tom na półce przeleżał dość długo. tak naprawdę zmobilizowałam się do sięgnięcia po niego za sprawą wyzwania na blogu czytelnicza-dusza.blogspot.com. Potrzebna...

Świetna kontynuacja Ezotero córka wiatru. Książka wpisuje się bardzo mocno w klimat jaki lubię w ksiązkach. Zaskakuje zakończeniem. Czekam na kolejną z tej serii.

Świetna kontynuacja Ezotero córka wiatru. Książka wpisuje się bardzo mocno w klimat jaki lubię w ksiązkach. Zaskakuje zakończeniem. Czekam na kolejną z tej serii.

Książka totalnie oderwana od rzeczywistości. Bardzo przyjemnie się czyta.
Długo się zabierałam do przeczytania i żałuję, że tak długo.

Książka totalnie oderwana od rzeczywistości. Bardzo przyjemnie się czyta.
Długo się zabierałam do przeczytania i żałuję, że tak długo.

Czytając Ezotero ,historię Poli, widziałem przeżycia młodziutkiej osoby,bez żadnego doświadczenia.Zapałem wywraca świat do góry nogami przekształcając wyidealizowane marzenia w rzeczywistość.Wszystko jest naj...doskonalsze(ludzie,wydarzenia,sytuacje,uczucia....)-trochę tego za dużo,zbyt mało realnej codzienności,tym bardziej,że do tego realnego świata wchodzi magia objawiając się zwykłym ludziom.Aż prosi się o czapki niewidki.Dobry wartki styl pisania na równie dobrym poziomie,ale temat i treść nie dla przeciętnego miłośnika fantasy-młodzieńczy idealizm.

Czytając Ezotero ,historię Poli, widziałem przeżycia młodziutkiej osoby,bez żadnego doświadczenia.Zapałem wywraca świat do góry nogami przekształcając wyidealizowane marzenia w rzeczywistość.Wszystko jest naj...doskonalsze(ludzie,wydarzenia,sytuacje,uczucia....)-trochę tego za dużo,zbyt mało realnej codzienności,tym bardziej,że do tego realnego świata wchodzi magia...

Większą dumą i wartością w naszym życiu będzie nawet jedna rzecz, która wykonamy perfekcyjnie, wiedząc, że była warta włożonego wysiłku, niż tysiąc takich, których będziemy się później wstydzić.

Dzisiejszą recenzję postanowiłam rozpocząć słowami, które pojawiły się w pierwszej części cyklu Ezotero. Przedstawiając debiutancką powieść Agnieszki Tomczyszyn Ezotero. Córka wiatru, wspominałam o dużym potencjale autorki i ciekawym pomyśle, dając autorce zielone światełko, choć ocena książki nie była zbyt wysoka. Miałam nadzieję, ze w kolejnej powieści pisarka mnie porwie do swojego świata, zachwyci nim i sprawi, że będę prosiła o więcej. Czy tym razem autorka otrzyma więcej gwiazdek?

Pola - główna bohaterka, z charakterystycznymi długimi, ciemnymi dredami, mocnym makijażem i dziurawymi, czarnymi jeansami. Chwila. Czy to na pewno kolejna część Ezotero, autorstwa Agnieszki Tomczyszyn, która opisywała historię dziewczyny o niezwykle apetycznym imieniu Latte? Wszystko wskazuje na to, że tak. Autorka od samego początku mnie zaskakiwała! Jak podkreśla wydawnictwo - książki te należą do jednego cyklu, jednak stanowią odrębne historie i można je czytać oddzielnie. Można - owszem - jednak moim zdaniem, druga część mocno bazuje na pierwszej. Znajdujemy tutaj odniesienia do poprzedniej części. Niektóre, nic nie znaczące elementy Córki wiatru, okazują się mieć ogromne znaczenie w Moim przeznaczeniu. Istne szaleństwo! Czyżby Pani Agnieszka od początku pisała z takim zamiarem, czy to zabieg przypadkowy? Tego nie wiem, więc pozostaje mi tylko pogratulować!
Pola przybywając na Ziemię, ma szansę odkryć ciepły i przytulny dom, którego nie miała nigdy wcześniej. Podróżować po świecie, wybierając się na śniadanie do Francji, a na obiad do Włoch. Doznaje uczucia miłości, dowiaduje się czym jest domowe ognisko, ale także dotyka ludzkich problemów i odczuwa je na własnej skórze. Dla dziewczyny magia, to chleb powszedni. Zanim jednak Pola zmieni losy ludzkości, będzie musiała odkryć tajemnicę pewnej dziewczyny, która nachodzi ją w snach.

Tym razem Agnieszka Tomczyszyn idealnie przekazała czytelnikom swoją wizję. W perfekcyjny sposób wkradła się w psychikę swoich bohaterów, oddając nam wszystkie możliwe emocje jakie im towarzyszyły. Ukazuje zło i dobro. Uczucie bólu i cierpienia, ale także szczęścia, czy radości. Autorka porusza bardzo trudny i ciężki wątek, jakim jest adopcja dzieci, co muszę przyznać bardzo mnie zaskoczyło! Nie spodziewałam się tego, podobnie jak wielu zaskakujących zwrotów akcji. Ta książka ma w sobie jakąś tajemniczą moc, magię i dobrą energię, o której nie mówi autorka. Już sama okładka jest przyciągająca, podobnie jak w Córce wiatru. Tutaj jednak znajduję coś, czego brakowało mi poprzednio. Przemyślaną i dopracowaną konstrukcję, bohaterów, od których bije niezwykła energia i magię, płynącą z naprawdę dobrej książki. Pani Agnieszka podarowała nam ciekawą i intrygującą fantastykę, oplecioną ciepłą obyczajówką, która raz rozbawi, a raz wzruszy. Czuję, że mój literacki niedosyt, w końcu został zaspokojony. Mam nadzieję, że z pióra autorki wyjdzie kolejna część Ezotero, która będzie równie dobra, jak Moje przeznaczenie. Nie za często spotykam się z serią książek, w której kolejny tom bije na głowę poprzedni. Tak właśnie jest tym razem. Polecam jednak zacząć od pierwszej części, aby dogłębnie zrozumieć ideę następnej.

Ezotero. Moje przeznacznie to wspaniała opowieść o poszukiwaniu własnej tożsamości, dojrzewaniu i próbie akceptacji. Agnieszka Tomczyszyn w znakomity sposób przenosi nas do świata pełnego magii, płynącej nie tylko z sił nadprzyrodzonych, ale i z serc bohaterów. To lekka i przyjemna książka, która bije na głowę swoją poprzedniczkę. Tak, zachwyciłam się i proszę o więcej!

http://krainaksiazkazwana.blogspot.com

Większą dumą i wartością w naszym życiu będzie nawet jedna rzecz, która wykonamy perfekcyjnie, wiedząc, że była warta włożonego wysiłku, niż tysiąc takich, których będziemy się później wstydzić.

Dzisiejszą recenzję postanowiłam rozpocząć słowami, które pojawiły się w pierwszej części cyklu Ezotero. Przedstawiając debiutancką powieść Agnieszki Tomczyszyn Ezotero. Córka...

„Ezotero. Moje przeznaczenie” to druga po debiutanckiej "Córce wiatru" książka Agnieszki Tomczyszyn, która zachwycająco łączy w sobie elementy kryminału, fantasy i romansu. To powieść mocno chwytająca za serce i nie pozwalająca się oderwać ani na moment. Nie brakuje w niej humoru, zabawy i świeżości, a także ważnego przesłania. Jest przepełniona pozytywną magią, lekkością i zwrotami akcji. Pełna wrażeń i emocji, które na długo zostają w pamięci czytelnika. Jeśli macie ochotę na odrobinę magii osadzoną w naszym rodzinnym polskim klimacie to zapraszam do lektury!

Pola to główna bohaterka, która wychowywała się na górze czarownic o nazwie Brocken. Od dziecka zajmowała się nią babcia Elea, ucząc i wpajając podstaw magii i zaklęć. Pola jest dziewczyną obdarzoną przez los darem teleportacji i przepowiadania przyszłości. Babcia wychowała ją w przekonaniu, że czeka ją bardzo niezwykła i trudna przyszłość. Pola od małego była zafascynowana życiem zwykłych ludzi, których niestety w jej świecie brakowało. Dorastała w gronie samych kobiet czarownic, więc nie był jej nigdy znany stan zakochania, o którym zawsze marzyła. Gdy jej babcia umiera, Pola ma zostać ogłoszona kolejną przywódczynią wszystkich czarownic. Postanawia, że gdy tylko zostanie zaprzysiężona przeprowadzi w swoim świecie wielką rewolucję. Pewnego dnia schodzi na Ziemię i odnajduje swoją prawdziwą rodzinę. O tej pory jej życie wywraca się do góry nogami.

Książkę czyta się bardzo przyjemnie i szybko. Wspaniała lektura na wiosenne wieczory. Głównej bohaterki nie da się nie polubić. Jest bardzo uczynna, zawsze stara się pomóc każdemu komu może. Wykazuje się ogromną odwagą i stawia czoła przeciwnościom losu, a ma ich w życiu sporo. Jej postać udowadnia, że wszystko jest możliwe i rzeczywistość nie ma żadnych granic. Autorka świetnie stworzyła nie tylko postać Poli, mamy tu szeroką gamę innych ciekawych charakterów, także tych negatywnych. Agnieszka Tomczyszyn znakomicie przedstawia problemy dotyczące życia wielu ludzi i to za pośrednictwem tak lekkiego i świeżego języka.

„Ezotero. Moje przeznaczenie” to lektura dająca możliwość przeniesienia się do świata wyobraźni. Zawarty w niej świat magiczny miesza się z rzeczywistością. Powieść łączy w sobie wiele elementów z gatunku fantasy, kryminału, romansu ale także powieści obyczajowej. Książka emanuje pozytywną energią, ciepłem, optymizmem i nadzieją. Tutaj magia, rodzicielska miłość i beztroska przeplatają się z trudem rozwiązywania codziennych problemów i życiowych rozterek. Pozycja, która zapada w pamięci na długo. Serdecznie polecam.

http://fantasy-bestiarium.blogspot.com/2016/05/ezotero-moje-przeznaczenie-agnieszka.html

„Ezotero. Moje przeznaczenie” to druga po debiutanckiej "Córce wiatru" książka Agnieszki Tomczyszyn, która zachwycająco łączy w sobie elementy kryminału, fantasy i romansu. To powieść mocno chwytająca za serce i nie pozwalająca się oderwać ani na moment. Nie brakuje w niej humoru, zabawy i świeżości, a także ważnego przesłania. Jest przepełniona pozytywną magią, lekkością i...

"W starszych ludziach jest jakaś moc widzenia, która może rodzić się z doświadczenia, a może z bliskości śmierci i obcowania z nieskończonością."

Jeśli poprzednia książka Agnieszki Tomczyszyn wprowadzała nas w zaskakujący i intrygujący klimat, tak ta powieść niesamowicie przejmuje nasze zmysły i wzbudza przyjemne emocje. Autorka pięknie odmalowuje uczucia, te bolesne i drażniące, ale także przynoszące ukojenie i radość w sercu. Przyznam, że właśnie te fragmenty opowieści, gdzie czytelnik napotyka i mocno przeżywa wewnętrzne rozterki bohaterów, zrobiły na mnie największe wrażenie. Bardzo plastycznie odmalowany obraz ludzkich wątpliwości, wahań, przemyśleń, poszukiwania własnej tożsamości, określenie cząstek osobowości, nabywania przekonania, potwierdzenia własnej woli i przeświadczenia o wewnętrznej sile. Zdefiniowanie ambicji, pragnień i marzeń, niepozwolenie na ich przygasanie, jednocześnie uczenie się rozumienia wrażliwości i poczucia odpowiedzialności za siebie i innych, szacunku, oddania, relacji przyjaźni i miłości. Książka wprowadza nas w ciepły i sympatyczny nastrój, nieco romantyczny, tajemniczy, poprzeplatany nutami magii i elementami fantasy.

Interesująco przedstawiono portret głównej bohaterki, jej stopniową przemianę, dojrzewanie do podejmowanych znaczących decyzji, chwytanie kierunków przeznaczenia i rozumienie złożoności przydzielonej misji. Pola Falesse odważnie i walecznie stawia czoło wyzwaniom, śmiało dąży do nieuniknionych zmian, starając się uczynić z nich swoich sprzymierzeńców. Uświadamia sobie, że rzeczywistość nie ma granic, a jeśli nawet, to tylko te, które wyznacza wyobraźnia, ale przecież i ona podlega elastycznemu kształtowaniu. Czy uda się młodej kobiecie zmienić otaczający ją świat, ten magiczny i ten realny? Jakie zagrożenia pociągają za sobą jej niezwykłe umiejętności i potężne moce? Dlaczego tak trudno zrozumieć istotę człowieka, dostrzec drzemiące w nim możliwości i uwolnić siłę czynienia dobra? Jak pomóc osobom będącym w śpiączce, porwanym dzieciom, zrozpaczonym rodzicom? Wciągający opis przebiegu zdarzeń, ciekawy pomysł na przenikanie się motywów z poprzedniej książki, satysfakcjonujące zakończenie, powodują, że przedstawiana historia przekonuje nas do siebie, z dużą wrażliwością zagłębiamy się w nią, choć na chwilę przenosimy do świata wyobraźni, wróżek i legend, czerpiąc z niego nadzieję, optymizm i instynktowną chęć uczynienia świata lepszym.

bookendorfina.blogspot.com

"W starszych ludziach jest jakaś moc widzenia, która może rodzić się z doświadczenia, a może z bliskości śmierci i obcowania z nieskończonością."

Jeśli poprzednia książka Agnieszki Tomczyszyn wprowadzała nas w zaskakujący i intrygujący klimat, tak ta powieść niesamowicie przejmuje nasze zmysły i wzbudza przyjemne emocje. Autorka pięknie odmalowuje uczucia, te bolesne i...