Światowy betseller japońskiej autorki przedstawiający nową, rewolucyjną metodę sprzątania. W trakcie lektury dowiedziałem się, że po pierwsze należy wyrzucić masę rzeczy (które wyrzucić? Proste, nie sprawiające nam radości), po drugie trzeba odpowiednio ulokować te, które zostaną. Do rzeczy należy zaś odnosić emocjonalnie, rozmawiać z nimi, głaskać... Brzmi dziwnie, ale coś w tym jest... Ciekawa rzecz.

Książka do której się przymierzałem od dłuższego czasu, wprawdzie znajome kobiety kręciły nosem, ale postanowiłem dać szansę, bo jako chłop mam do sprzątania stosunek wybitnie negatywny: nienawidzę po prostu. A widzę, że jestem osaczany przez masę rzeczy, niepotrzebnych gadżetów, którymi chałupa powoli się zapełnia, różne sprzątania okresowe nie polepszają sytuacji. A tu autorka przedstawia nową, rewolucyjną metodę, która pono się sprawdza wszędzie, w szczególności w Japonii.

Metoda rzeczywiście nowa: radzi Konmari (tak się tytułuje) najpierw wyrzucać rzeczy, i to wyrzucać ostro, całymi działami: przeglądnąć np. wszystkie ciuchy i wywalać, wywalać. Metoda wyrzucania nader oryginalna: bierzemy każdą rzecz do ręki i czujemy czy nam daje radość, jak nie to do wora! No cóż, jako chłop raczej nieprzekonanym, jednak dla mnie ważniejsza funkcjonalność, jak mi dajmy na to podkoszulek nie daje radości, ale na grzbiet mogę jeszcze włożyć, to po co wyrzucać.

Ta sama metoda proponowana jest w stosunku do książek, i tutaj moje serce bibliofila się buntuje (bracia mole książkowi z LC chyba mnie zrozumieją...). Przecież nie będę wyrzucał książek, których nie przeczytałem, może jeszcze przeczytam kiedyś….

Za to w stosunku do papierów, drobnych gadżetów, prezentów, to tak, metodę Konmari kupuję (teoretycznie, bo żadnego kipiszu i eksterminacji jeszcze nie zrobiłem).

Potem mamy sporo o tym jak pozostałe rzeczy układać i porządkować. Ogólnie rzecz biorąc mają być wszystkie ułożone pionowo, wtedy jest dobrze...

Irytuje amerykańska maniera autorki zachwalania swojej metody: oto po wysprzątaniu mieszkania zgodnie z jej zaleceniami będziemy pewniejsi siebie, bardziej zadowoleni, będziemy robili to, co sprawia nam przyjemność, pełno tam cytatów typu „Sprzątanie zmienia życie w sposób radykalny. Sprawdza się to w każdym przypadku i to w 100 procentach.” itd.., no typowo amerykańska przesada...

Niemniej książka ciekawa, bo adresuje problem obrastania naszego domu w rzeczy, które nas osaczają i ograniczają, wyzwolenie się z ich tyranii całkiem ciekawe byłoby, byłoby...

Światowy betseller japońskiej autorki przedstawiający nową, rewolucyjną metodę sprzątania. W trakcie lektury dowiedziałem się, że po pierwsze należy wyrzucić masę rzeczy (które wyrzucić? Proste, nie sprawiające nam radości), po drugie trzeba odpowiednio ulokować te, które zostaną. Do rzeczy należy zaś odnosić emocjonalnie, rozmawiać z nimi, głaskać... Brzmi dziwnie, ale...