Magia sprzątania

Bardzo pomocna, ciekawa, przyznaję, że dzięki niej wyrzuciłam sporo rzeczy, pomimo faktu, że robię to regularnie (a przynajmniej tak mi się wydawało).

Bardzo pomocna, ciekawa, przyznaję, że dzięki niej wyrzuciłam sporo rzeczy, pomimo faktu, że robię to regularnie (a przynajmniej tak mi się wydawało).

Pokaż mimo to

Co jakiś czas ogarnia mnie szał robienia porządków. Zwykle dzieje się to w momencie, gdy nie mam już w domu miejsca. Na książkę natknęłam się w bibliotece i wypożyczyłam ją bez zastanowienia. Już kiedyś słyszałam o Marie Kondo i jej metodzie na porządkowanie życia. Od dawna także interesuję się minimalizmem, więc tak naprawdę nie znalazłam w tej książce niczego nowego.
Zgadzam się jednak z autorką, że:
-należy pozbyć się rzeczy, które źle nam się kojarzą albo nie wywołują w nas radości, w przeciwnym razie trzymanie ich to rozdrapywanie ran.
-należy dbać o rzeczy, które nam służą i wywołują w nas radość, dzięki czemu dłużej będziemy mogli się nimi cieszyć.
-porządki w domu powodują zmiany w życiu.
-bałagan w mieszkaniu to bałagan w głowie.
Czasem warto sobie o tym przypomnieć i uporządkować kilka półek. Książkę polecam każdemu, kto czuje się przytłoczony bałaganem i nie wie od czego zacząć odgruzowywanie życia.

Co jakiś czas ogarnia mnie szał robienia porządków. Zwykle dzieje się to w momencie, gdy nie mam już w domu miejsca. Na książkę natknęłam się w bibliotece i wypożyczyłam ją bez zastanowienia. Już kiedyś słyszałam o Marie Kondo i jej metodzie na porządkowanie życia. Od dawna także interesuję się minimalizmem, więc tak naprawdę nie znalazłam w tej książce niczego nowego....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Toy Story?

Toy Story?

Pokaż mimo to

Będzie długo, ale to jedyne miejsce, żebym mogła zebrać wszystkie swoje myśli o tej książce bez żenady. Nie piszę o czym jest ta książka, bo opinie z największą liczbą polubień mówią o tym, a wszyscy je czytają.
Zacznę swój wpis od wspomnienia serialu o Magii Sprzątania, który przeszło rok temu obejrzałam na Netfilxie. Oglądałam go z pewną dozą zadziwienia, a ostatecznie pozostawił on we mnie smutek i niedowierzanie, że oto dorosłych ludzi trzeba uczyć sprzątania. Najbardziej załamał mnie odcinek o chłopaku, którego rodzice uznali za dorosłego dopiero wtedy, gdy nauczył się sprzątania.

Książka Marie Kondo również pozostawia we mnie mieszane uczucia. Sięgnęłam po nią z nadzieją, że czeka mnie porządkowa rewolucja w moim życiu, ale już wiem, że na pewno nie dokona się ona z przyjęciem całej filozofii, którą niesie za sobą "Metoda KonMari". Ale po kolei.

Po pierwsze: wojujące feministki powinny się z uwagą pochylić nad adresowaniem tej książki tylko do kobiet (!). "'Mogłabyś", "zaczęłaś", "chciałabyś". Przykre, że uważa się, że sprzątanie jest zadaniem tylko dla kobiet. Przecież język polski daje możliwości, aby nie narzucać adresatowi płci. Jakoś mnie to razi. Za to -1.

Po drugie: Ja po prostu nie kupuję żadnej "magii". Ani magii sprzątania, ani magii świąt, ani magii żywiołów itp. Momentami filozofia zawarta w książce wydaje mi się szamańska. Mówienie do rzeczy, uwalnianie się z przedmiotów energii, chudnięcie i poprawa cery po procesie sprzątania. To tylko kilka przykładów. Naprawdę zmęczyło mnie nadawanie rzeczom cech ludzkich, przypisywanie im emocji ("ten sweter jest na mnie wściekły") i w ogóle zdolności odczuwania. Duże -1.

Po trzecie: ta książka uczy jak wywalać rzeczy i jak zachowywać to, co daje radość, ale przede wszystkim opowiada ona o tym, jak kochać rzeczy. Przedmioty. Niestety w pewnym momencie książki autorka przyznaje, że to nie od ludzi nauczyła się prawdziwej miłości i bezinteresowności, a od rzeczy. Od ich posiadania. Bardzo mnie to mierzi i nie podoba mi się takie gloryfikowanie posiadania. Konsumpcjonizm okrutny, stawianie przywiązania do rzeczy ponad relacje - jestem na nie. Za to też -1.

Po czwarte (mówiłam, że będzie długo): kilka objawów niekonsekwencji. Z jednej strony autorka zachęca, by po domu nosić ładne ciuchy, podkreślające kobiecość, z szacunkiem dla domu i domowników, a potem sama przyznaje, że ma jakiś tiszert z jakimś stworkiem, w którym nie chciałaby zostać zobaczona. W jednym rozdziale zaleca wywalać pudełka po sprzęcie elektronicznym, a następnie zachwala wykorzystanie pudełek do szuflad, opiewając przy tym idealniewymiarowe pudełka po iPadach. A największa niekonsekwencja to ta, że trzeba kochać rzeczy i je szanować oraz historia autorki o tym, jak pocięła książki :(

Po piąte: To, co mnie chyba najbardziej irytowało, to argument "tak zrób, bo tak". Jest kilka, jeśli nie kilkanaście momentów, w których pada zachęta (parafrazuję): "Nie wiem, dlaczego tak to działa, ale działa, więc tak zrób" / "Nie wiem, czemu tak jest, ale czemu by nie spróbować?". Było to dość męczące z uwagi na fakt, że autorka w wielu miejscach podkreśla, jak wiele czasu i uwagi poświęciła "BADANIOM nad sprzątaniem" - albo jest specem, albo nie wie, dlaczego coś działa, a coś nie, no kurka.

Po kolejne: Metoda KonMarie nie jest moim zdaniem uniwersalna. Myślę, że łatwo jest ją zastosować osobom żyjącym samotnie lub maksymalnie parom, ale w rodzinie, rodzinie wielodzietnej nierzadko przydaje się wszystko. Być może da się żyć z jedną parą butów. Ale czy dziecko jest w stanie bawić się jedną zabawką cały dzień? Nie. Może i można wykorzystać półkę w szafie na buty, ale czy w takiej szafie zmieszczą się książki wszystkich osób w domu? Nie. Jestem też sceptyczna wobec tej metody w warunkach polskich. Wciąż pokutuje w naszym kraju przekonanie, że trzeba mieć zapasy wszystkiego, kupować więcej, bo jest promocja itd. I ja to rozumiem. Ba, sama kupuję na promocjach i nie uważam tego za coś złego. Autorka zachęca, by np. kupić rajstopy wtedy, kiedy się ich rzeczywiście potrzebuje. Osobiście wolę mieć w zapasie jedną parę rajstop kupionych za 10 zł, niż w niedzielę rano zorientować się, że ich nie mam i kupić na stacji (? nawet nie wiem) za 25-30 zł. Może się czepiam i może to skrajne przykłady, ale taką skrajnością jest napchana ta książka. Jestem też raczej za opcją zero-waste poprzez przekazywanie nieużywanych rzeczy potrzebującym osobom, a nie przez wywalanie (również autorka odradza oddawanie rzeczy innym).

Podsumowując: jest to kolejna książka idealnie obrazująca życiową prawdę o lekturach. Można czytać ogrom książek z poradami jak zrobić w życiu coś. Ostatecznie jednak każdy z nas ma mózg i sam podejmuje decyzję, co z tego - co przeczytał - zastosuje, a co puści w niepamięć. Sama na pewno skorzystam z kilku wskazówek Marie Kondo. Na pewno jednak nie będę czarować siebie i innych umiłowaniem rzeczy i porządku.

Będzie długo, ale to jedyne miejsce, żebym mogła zebrać wszystkie swoje myśli o tej książce bez żenady. Nie piszę o czym jest ta książka, bo opinie z największą liczbą polubień mówią o tym, a wszyscy je czytają.
Zacznę swój wpis od wspomnienia serialu o Magii Sprzątania, który przeszło rok temu obejrzałam na Netfilxie. Oglądałam go z pewną dozą zadziwienia, a ostatecznie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka ok. Spełnia swoje zadanie- mobilizuje do sprzątania i ułatwia wyrzucanie niepotrzebnych rzeczy. Ale magią bym tego nie nazwała ;) Książka przegadana- cenne informacje zajmują najwyżej połowe treści. Biorąc jeszcze pod uwagę że czcionka i odstępy mięczy linijkami są dosyć duże to w zasadzie mogłaby z tego być broszura a nie ksiażka. Nauczyłabym się tyle samo ;)

Książka ok. Spełnia swoje zadanie- mobilizuje do sprzątania i ułatwia wyrzucanie niepotrzebnych rzeczy. Ale magią bym tego nie nazwała ;) Książka przegadana- cenne informacje zajmują najwyżej połowe treści. Biorąc jeszcze pod uwagę że czcionka i odstępy mięczy linijkami są dosyć duże to w zasadzie mogłaby z tego być broszura a nie ksiażka. Nauczyłabym się tyle samo ;)

Pokaż mimo to

Nie zgadzam się z każdą rzeczą o której pisze autorka ale najważniejsze, że po skończeniu książki mam ochotę od razu wziąć się za sprzątanie :)

Nie zgadzam się z każdą rzeczą o której pisze autorka ale najważniejsze, że po skończeniu książki mam ochotę od razu wziąć się za sprzątanie :)

Pokaż mimo to

Z pewnych rad dotyczących sprzątania z pewnością skorzystam ale rajstopom i torebce za ciężki dzień pracy dziękować nie będę.

Z pewnych rad dotyczących sprzątania z pewnością skorzystam ale rajstopom i torebce za ciężki dzień pracy dziękować nie będę.

Pokaż mimo to

Napisane w stylu amerykańskiego podręcznika "jak odnieść sukces" itp. Książka ma jednak przekaz duchowy, co dla mnie jest o wiele ważniejsze.
Spodziewałam się porad o segregowaniu i organizacji, a tu zonk. Zacznijmy od radości, którą wnoszą w nasze życie przedmioty... uwielbiam to (porady były potem).
Bardzo miłe zaskoczenie. Zainspirowała mnie do działania i zmienila nieodwracalnie podejście do materii.
Polecam.

Napisane w stylu amerykańskiego podręcznika "jak odnieść sukces" itp. Książka ma jednak przekaz duchowy, co dla mnie jest o wiele ważniejsze.
Spodziewałam się porad o segregowaniu i organizacji, a tu zonk. Zacznijmy od radości, którą wnoszą w nasze życie przedmioty... uwielbiam to (porady były potem).
Bardzo miłe zaskoczenie. Zainspirowała mnie do działania i zmienila...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Postanowiłam dać 5 gwiazdek, bo uważam, że tylko połowa książki coś wniosła w moje życie. Myślę, że jest ona zwyczajnie przegadana. A niepotrzebnie. Okazało się, że autorka miała kilka tak dobrych pomysłów, że uświadomienie ich sobie wywołało w moich myślach sensację. Oczywiste i praktyczne porady stały się nadzwyczaj trafne. Jest mnóstwo irytujących powtórzeń tekstu, których szczerze nie znoszę, ale gdy wyłuska się te najistotniejsze informacje, okaże się pomocną lekturą. W moim przypadku stała się pewnego rodzaju natchnieniem i kopem do działania. Jednak bezmyślnemu wyrzucaniu mówię stanowcze NIE. W życiu nie wyrzuciłbym książki, albo nie wyrwała z niej kartek na pamiątkę. Infantylne podejście i takie mało racjonalne. Autorka trochę spłyca i upraszcza podejście do sprzątania, kierując się zasadą wyrzuć wszystko co nie wywołuje twojej radości. Książka może jak u mnie zadziałać jak motywator, ale sprzątajmy mimo wszystko z głową.

Postanowiłam dać 5 gwiazdek, bo uważam, że tylko połowa książki coś wniosła w moje życie. Myślę, że jest ona zwyczajnie przegadana. A niepotrzebnie. Okazało się, że autorka miała kilka tak dobrych pomysłów, że uświadomienie ich sobie wywołało w moich myślach sensację. Oczywiste i praktyczne porady stały się nadzwyczaj trafne. Jest mnóstwo irytujących powtórzeń tekstu,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przeczytałam, posprzątałam, uporządkowałam przestrzeń mieszkania i życie. Super, polecam :) Trzeba pozbyć się wielu rzeczy. I należy pozbywać się ich mądrze. Tego trochę zabrakło w tej książce.

Moje książki oddałam do biblioteki, antykwariatu i położyłam na przystanku autobusowym, by jeszcze sprawiły komuś radość. Nie do końca posłuchałam autorki, aby pozbyć się niemal wszystkich. Do książek akurat należałoby mieć inne podejście. Wdzięczna jestem natomiast za zmuszenie mnie do uporządkowania i pozbycia się ubrań. Szafę mam przejrzystą i znajdują się w niej rzeczy, które naprawdę lubię. Resztę oddałam do PCK. Rozdałam też babciom moje kosmetyki i perfumy. Miałam ich za dużo, w życiu bym ich nie wykorzystała. A babcie były przeszczęśliwe.

A co najważniejsze, porządek utrzymuję od kilku miesięcy. Tzn. nie kupuję już tylu rzeczy, nad każdą się zastanawiam. Metody autorki przyjęłam jako rodzaj filozofii sprzątania i bardzo mi to odpowiada.

Przeczytałam, posprzątałam, uporządkowałam przestrzeń mieszkania i życie. Super, polecam :) Trzeba pozbyć się wielu rzeczy. I należy pozbywać się ich mądrze. Tego trochę zabrakło w tej książce.

Moje książki oddałam do biblioteki, antykwariatu i położyłam na przystanku autobusowym, by jeszcze sprawiły komuś radość. Nie do końca posłuchałam autorki, aby pozbyć się niemal...

więcej

mniej

Pokaż mimo to