Po przeczytaniu Szklanego tronu postanowiłam sięgnąć po opowiadania, żeby przekonać się, jaka była Celaena przed zesłaniem do kopalni soli, kim był Sam i jak to się stało, że tak młoda osoba posiada tytuł Zabójczyni Adarlanu, a dźwięk jej imienia i nazwiska budzi powszechną grozę.

Cóż mogę powiedzieć… podobało mi się! Wciąż oczekiwałam czegoś bardziej na ostro, ale i tak o wiele bardziej ta Celaena przypadła mi do gustu i odzwierciedlała moje wyobrażenie o Zabójczyni. Właśnie o taką bohaterkę mi chodziło, rasową, arogancką, zawziętą, porywczą, a przy tym umiejącą współczuć i odróżniać dobro od zła, która nie boi się iść za własnymi przekonaniami i nie zważa na konsekwencje swych czynów. Oczywiście było wiele rzeczy, które mi się w niej nie podobały, ale dodawało jej to wiarygodności.

Dodatkowo postać Sama w historii urzekła mnie strasznie mocno. Nie będę ukrywać, że najbardziej podobały mi się opowiadania, w których właśnie ta postać występowała. Wszystkie natomiast złożyły się w jedną interesującą całość, którą naprawdę było warto przeczytać.

Jedno mi tylko spokoju nie daje. Nie mogę pojąć jak Celaena i Sam mogli dać tak okrutnie się nabrać. Rozumiem ich chęci i pragnienia, ale całość po prostu śmierdziała na kilometr i przez to zwątpiłam trochę w ich umiejętności.

Przede mną Korona w mroku. Mam ogromne oczekiwania.

Po przeczytaniu Szklanego tronu postanowiłam sięgnąć po opowiadania, żeby przekonać się, jaka była Celaena przed zesłaniem do kopalni soli, kim był Sam i jak to się stało, że tak młoda osoba posiada tytuł Zabójczyni Adarlanu, a dźwięk jej imienia i nazwiska budzi powszechną grozę.

Cóż mogę powiedzieć… podobało mi się! Wciąż oczekiwałam czegoś bardziej na ostro, ale i tak...