Fabuła toczy się... Nie, ona się wlecze! Owszem, lubię niespieszny tok powieści, szczególnie tych angielskich, dziejących się nie współcześnie, ale choćby, jak tutaj w latach 20-tych minionego wieku, jednak mających w sobie drzemiącą pasję, a nie żeby na siłę czytać zdanie po zdaniu. I tak strona po stronie, aż po sam kres opasłego tomiska.

Krąg zainteresowań Sarah Waters oscyluje wokół związków lesbijskich. W sumie nie jest to dziwne, gdyż praca doktorska tej pani odnosiła się właśnie do wątków gejowsko-lesbijskich w literaturze angielskiej. Dla mnie tak jak "Muskając aksamit" mordęgą było przebrnięcie przez treść "Za ścianą". W przypadku tej drugiej nawet romans dwóch pań nie szczególnie podniósł temperaturę całej akcji. W zasadzie owa akcja polega tu na rozwleczeniu fabuły naszpikowanej tokiem myśli bohaterki i nużącymi dialogami, w sumie o niczym. Tak na dobrą sprawę historia jest budowana w oparciu o wewnętrzne przeżycia postaci. Jest miłość - ta niekonwencjonalna, jest też morderstwo i pewnie gdzieś pomiędzy winna być namiętność, tylko ja tego jakoś tutaj nie poczułam.
To trzeci książka Autorki na jaką się zdecydowałam i na tym koniec. Mam już pełen obraz pisarskich umiejętności i rozwijania fabuły, wiem że mi nie po drodze z Sarah Waters.

Fabuła toczy się... Nie, ona się wlecze! Owszem, lubię niespieszny tok powieści, szczególnie tych angielskich, dziejących się nie współcześnie, ale choćby, jak tutaj w latach 20-tych minionego wieku, jednak mających w sobie drzemiącą pasję, a nie żeby na siłę czytać zdanie po zdaniu. I tak strona po stronie, aż po sam kres opasłego tomiska.

Krąg zainteresowań Sarah Waters...