Nie podoba mi się to, jak odczuwa się zazdrość. To najbardziej nieznośne z możliwych uczuć.

Na okładkach wielu książek miałam okazję przeczytać gorące rekomendacje innych znanych autorów, którzy zazwyczaj piszą jak bardzo powieść, którą trzymasz w dłoniach jest wciągająca. I zazwyczaj kończyło się to tak, że choć przeczytana pozycja była dobra to jednak nie odnosiłam wrażenia, że moja ciekawość nie dałaby mi spokoju dopóki nie dowiedziałabym się jak się to wszystko kończy.
After nie posiada na swoich okładkach żadnych rekomendacji a jednak wciąga jak nic innego.
Pierwsza część miała plus minus sześćset trzydzieści stron. Kiedy wzięłam do ręki drugą książkę pomyślałam: cegła, jeszcze grubsza cegła od poprzedniej cegły. A w dodatku różowa więc bardziej cegły przypominać już nie mogła.
Zabierając się za drugą część wiedziałam czego mniej więcej mogę się spodziewać, czyli tego, że większość akcji a właściwie 99% będzie poświęcone relacji Tessy i Hardina. Trzymając książkę zastanawiałam się o czym tym razem będzie opowiadać i jak długo można czytać to samo zanim się znudzi. O nudzie na szczęście nie było mowy. Autorka wciąż krąży wokół tego samego tematu ale dodaje do nich coraz to nowe zdarzenia, które sprawiają, że emocje towarzyszące lekturze nie opadają, co jest największym plusem bo jak jest napisane "Jeśli książka na ciebie nie oddziałuje, nawet w najmniejszym stopniu, to nie czytasz odpowiedniej książki".

Nie podoba mi się to, jak odczuwa się zazdrość. To najbardziej nieznośne z możliwych uczuć.

Na okładkach wielu książek miałam okazję przeczytać gorące rekomendacje innych znanych autorów, którzy zazwyczaj piszą jak bardzo powieść, którą trzymasz w dłoniach jest wciągająca. I zazwyczaj kończyło się to tak, że choć przeczytana pozycja była dobra to jednak nie odnosiłam...