może być, nieszczególnie zapadło mi w pamięć.

może być, nieszczególnie zapadło mi w pamięć.

Obiecujący początek narobił mi wielkiej ochoty na zapoznanie się z historią. Czytałam dalej. Zaczęłam przebijać się przez całkiem przyjemny i lekki język, intrygujące postacie, skomplikowaną fabułę i wątek przemocy. Uporałam się z opowieścią dosyć szybko, powinnam więc spędzić przy niej miło czas, ale nie do końca tak było.

Schematyczność, przesadny idealizm i niewiarygodność aż biły po oczach. Nie ma to jak imprezy co piątek u najpopularniejszego chłopaka ze szkoły czy rozwijający się związek największego playboya ze zwykłą szarą myszką. Autorka poszła też po najlżejszej linii oporu i postanowiła pozbyć się matki głównej bohaterki, tłumacząc jej ciągłą nieobecności pracą. Bo to przecież normalne, że matka zostawia swoje niepełnoletnie dzieci same w domu na dwa, a czasem nawet trzy tygodnie.

Na samym początku spodobała mi się koncepcja powieści Kirsty Moseley. Zaintrygowało mnie to zakradanie się Liama przez okno, jednak im dalej brnęłam w opowieść, zdawałam sobie sprawę, że autorka chyba zgubiła się w morzu własnych pomysłów. O ile pierwsza połowa była naprawdę niezła, druga pozostawia wiele do życzenia. Fabuła zaczęła stawać się coraz bardziej przekombinowana, zostały wprowadzone wątki jakiegoś dziecinnego zakładu oraz ciąży osoby nastoletniej. Do tego jeszcze nastąpił gwałtowny rozwój lukrowej miłostki Amber i Liama. Jak dla mnie, autorka zbyt szybko poprowadziła akcję i chyba chciała też wcisnąć w książkę jak najwięcej wątków naraz. Później, bez zupełnego wyczucia, zwaliła w jednym momencie wszystkie problemy bohaterów na ich głowy, a całość podsumowała jednym wielkim happy endem.

Przypadł mi do gustu wątek przemocy domowej, ale został on poprowadzony w tak zły sposób, że szansa na uratowanie książki spłonęła żywcem. Nie jestem w stanie wyobrazić sobie, że dziewczyna, która była kiedyś molestowana, może spać w jednym łóżku z facetem, niedługo potem związać się z nim i wkrótce przejść od przytulania do czystej uciechy cielesnej. Zachowania Amber, jej postawa i podejmowane decyzje świadczyły jednogłośnie o tym, że autorka nie jest do końca konsekwentna w tym, o czym pisze. To w końcu ona wykreowała bohaterkę tak irytującą, że aż szkoda mówić. Bohaterkę tak nawiną i nierzeczywistą, że ręce opadają. To dziwne, że Amber w jednej chwili biadoliła o tym, jak to każdy dotyk przywołuje złe wspomnienia, a chwilę później całkowicie o tym zapominała. Bała się ojca, ale i tak pchała się do jego domu, nawiązała przyjaźń z przyrodnim bratem i w końcu uratowała swoich bliskich.

"Chłopak, który zakradał się do mnie przez okno" to niestety książka, z której mile wspominam jedynie prolog, kilkanaście następnych stron, lekki język i szybkie czytanie. Opowieść Kirsty Moseley bardzo mnie rozczarowała.

Obiecujący początek narobił mi wielkiej ochoty na zapoznanie się z historią. Czytałam dalej. Zaczęłam przebijać się przez całkiem przyjemny i lekki język, intrygujące postacie, skomplikowaną fabułę i wątek przemocy. Uporałam się z opowieścią dosyć szybko, powinnam więc spędzić przy niej miło czas, ale nie do końca tak było.

Schematyczność, przesadny idealizm i...

Nie dotrwałam do końca. Ani nawet do połowy. Pozycja żenująca na całej linii. Amber zachowuje się jak dziecko z rozdwojeniem jaźni. Fabuły nie ma - chodzi tylko o seks.

Nie dotrwałam do końca. Ani nawet do połowy. Pozycja żenująca na całej linii. Amber zachowuje się jak dziecko z rozdwojeniem jaźni. Fabuły nie ma - chodzi tylko o seks.

Emocje jak na polowaniu, bo bardzo sensacyjne życie mają ci bohaterowie, aż w pewnym momencie miałam już trochę dość tych "zwrotów akcji"... Mam duży problem z relacją bohaterów, bo tyle, ile zdań, które są niestosowne, padło w tej książce, to naprawdę przykre (np. że biednemu chłopcu na pewno będzie brakować seksu, aż jego ciało będzie się go tak domagać, że zrobi skok w bok). Nie jestem psychologiem, ale wydaje mi się, że coś między nimi jest niepokojącego, tak z perspektywy zwyczajnej dziewczyny, bo jak ktoś jest zazdrosny, że płód jest bliżej ukochanej dziewczyny niż on, to mocno nie halo xD

Emocje jak na polowaniu, bo bardzo sensacyjne życie mają ci bohaterowie, aż w pewnym momencie miałam już trochę dość tych "zwrotów akcji"... Mam duży problem z relacją bohaterów, bo tyle, ile zdań, które są niestosowne, padło w tej książce, to naprawdę przykre (np. że biednemu chłopcu na pewno będzie brakować seksu, aż jego ciało będzie się go tak domagać, że zrobi skok w...

Fabuła lekka, schemat dość prosty i nieco przewidywalny. Momentami zbyt cukierkowa, a momentami jakby autorce zabrakło pomysłu i ciągnęła historię na siłę. Poruszony przez nią wątek przemocy domowej i wykorzystywania chyba też nie do końca wyszedł tak jak powinien; bohaterka przechodzi traumę i ma blokadę w stosunku do innych, jednak nagle w jednej chwili tak o się przełamuje. Bohaterowie dają się naprawdę polubić, Liam, Jake i Kate są świetni. Natomiast niestety główna bohaterka okazała się niby w porządku, ale jednak bywa czasami irytująca i zbyt lekkomyślna. Duży plus dla autorki za dobre wykreowanie relacji Amber i Jake'a (młodsza siostra-starszy brat) oraz Jake'a i Liama jako najlepszych przyjaciół od dzieciństwa.
Książka raczej dla niewymagających czytelników bądź takich, którzy szukają optymistycznej powieści zawierającej związek idealny (a momentami nawet tak idealny, że aż nierealny).

Fabuła lekka, schemat dość prosty i nieco przewidywalny. Momentami zbyt cukierkowa, a momentami jakby autorce zabrakło pomysłu i ciągnęła historię na siłę. Poruszony przez nią wątek przemocy domowej i wykorzystywania chyba też nie do końca wyszedł tak jak powinien; bohaterka przechodzi traumę i ma blokadę w stosunku do innych, jednak nagle w jednej chwili tak o się...

Fabuła dziwaczna. Sytuacja w domu Amber chora i matka nie reagująca na to przez wiele lat. Przecież ojciec powinien być w więzieniu.

Fabuła dziwaczna. Sytuacja w domu Amber chora i matka nie reagująca na to przez wiele lat. Przecież ojciec powinien być w więzieniu.

10/10-bo jest dla mnie sentymentalna ( i od kogoś wyjątkowego)

4/10-sama w sobie książka

10/10-bo jest dla mnie sentymentalna ( i od kogoś wyjątkowego)

4/10-sama w sobie książka

No niestety, mimo obiecującego opisu i wysokiej ogólnej ocenie tutaj ta książka jest fatalna. Od połowy to żałuję, że nie przerwałam czytania. Wszystko słodkie i idealne, poziom absurdu sięgający zenitu. Bohaterowie bez żadnej głębi, płascy jak deska. Poważne tematy poruszone pobieżnie. Nikt nie zgłosił przemocy? Nikt nie widział z sąsiadów czy w szkole, że dzieci są bite ?
Para idealna, bez spin i problemów, bez żadnych przeszkód ?
Nie warte uwagi czytadło, nawet dla przełamania zastoju czytelniczego.

No niestety, mimo obiecującego opisu i wysokiej ogólnej ocenie tutaj ta książka jest fatalna. Od połowy to żałuję, że nie przerwałam czytania. Wszystko słodkie i idealne, poziom absurdu sięgający zenitu. Bohaterowie bez żadnej głębi, płascy jak deska. Poważne tematy poruszone pobieżnie. Nikt nie zgłosił przemocy? Nikt nie widział z sąsiadów czy w szkole, że dzieci są bite ?...

Jest to książka o nastolatkach, którzy pozostawieni sami sobie podejmują całą mase nieodpowiedzialnych, momentami wręcz dziwnych decyzji.
Główni bohaterowie udają, że się nienawidzą, ale od kilku lat spędzają wspólnie noce.
Główna bohaterka ma na imię Amber, ale jest nazywana przez przyjaciela swojego brata Aniołkiem. Dlaczego o tym piszę? Ponieważ to jedyne słowo, które zapadło mi w pamięć po przeczytaniu tej książki. Aniołek pada w niej milion razy.

Totalnie płaska książka, w której przez większość czasu się imprezuje, albo prowadzi wątłej jakości flirt.

Jest to książka o nastolatkach, którzy pozostawieni sami sobie podejmują całą mase nieodpowiedzialnych, momentami wręcz dziwnych decyzji.
Główni bohaterowie udają, że się nienawidzą, ale od kilku lat spędzają wspólnie noce.
Główna bohaterka ma na imię Amber, ale jest nazywana przez przyjaciela swojego brata Aniołkiem. Dlaczego o tym piszę? Ponieważ to jedyne słowo, które...

"Chłopak, który zakradł się do mnie przez okno"
Recenzja:
Jest to historia Amber i Liama. Amber z powodu doświadczeń z przeszłości boi się dotyku innych ludzi. Jedną z niewielu osób, której pozwala się dotykać jest Liam, chłopak z sąsiedzi i najlepszy przyjaciel jej brata. Zasypiają razem odkąd Amber skończyła 8 lat.
Jeśli chodzi o moją opinię to bardzo mi się podobała. Taka lekka historia na lato, aby odpocząć z książką. Romans, motyw od przyjaźni do miłości i fajni bohaterowie - czego chcieć więcej? Ta historia bardzo mnie wciągnęła. Porusza również ważny temat jakim jest przemoc domowa i strach przed oprawcą. Jest to jednak część fabuły i nie jest to wciśnięte na siłę jak to często bywa. Relacja między bohaterami była urocza. Niektórzy mówią, że jest przesłodzona, ale to zależy od wieku osób, które ją czytają. Liam jest jednym z najbardziej uroczych facetów w książkach. Co do minusów tej historii był to taki teatralne podkreślenie pewnej tragedii w tej historii. Poza tym fajna historia i polecam wam ją, jeśli chcecie przeczytać coś uroczego. 7 \ 10 ⭐

"Chłopak, który zakradł się do mnie przez okno"
Recenzja:
Jest to historia Amber i Liama. Amber z powodu doświadczeń z przeszłości boi się dotyku innych ludzi. Jedną z niewielu osób, której pozwala się dotykać jest Liam, chłopak z sąsiedzi i najlepszy przyjaciel jej brata. Zasypiają razem odkąd Amber skończyła 8 lat.
Jeśli chodzi o moją opinię to bardzo mi się podobała....