Jeśli ktoś liczy na to, że Śnieg przykryje śnieg to kolejny rewelacyjny norweski kryminał z wartką akcją, gdzie trup ścielę się gęsto, a intryga jest z najwyższej półki to się…mocno przeliczy… Na początku myślałam, że jest to powieść w stylu Charlotte Link, czyli „rozkręci się później” i będzie baardzoo ciekawie. Niestety ani się nie rozkręciło, ani tym bardziej nie było ciekawie. A więc o czym i jaka jest ta powieść? Już wyjaśniam. Śnieg przykryje śnieg to metaforyczna słodko-gorzka historia o relacji, o dojrzewaniu do ważnych życiowych decyzji. A także, a raczej przede wszystkim do szpiku kości melancholijna opowieść o ludziach którzy poszukują życiowego kompasu, by wrócić z marginesu na właściwe tory. Strasznie nudna jednolita, monotonna książka o niczym. Nic nie wnosząca do literatury, ani nic nie dająca czytelnikowi, bo przyjemność czytania w jej przypadku jest znikoma a nawet zerowa. Za tą powieść Henriksen prócz świetnych recenzji otrzymał Nagrodę Norweskich Księgarzy. Czy oni tę Nagrodę dają każdemu kto wyda książkę? Szwedzki aktor Tomas Norstrom i reżyser Alexsander Moberg wykupili prawa autorskie do filmu. Na pewno Oscara to on nie dostanie, co najwyżej Malinę. Levi zadebiutował w 2002 roku zbiorem opowiadań Gorączka, dwa lata później wydał nieszczęsny Śnieg przykryje śnieg, a w 2012 roku książkę dla dzieci Anioł w Diabelskim Kanionie. Która ma zostać sfilmowana przez Tomasa Backstroma. Mnie autor do siebie nie przekonał tytułowy Śnieg jest podobny do Włoskich butów Mankella, dla innych rewelacja, dla mnie ten sam poziom nudy. Wyraźnie podpisuje się pod słowami Bergens Tridende, że „sugestywna, bujna, oryginalna [historia]… ląduje pewnie po 288 stronach”. Dla tych którzy nie wiedzą, książka liczy pełne 288 stron… Justyna.Ju zapraszam na mojego bloga http://ksiazkinaszapasja.blogspot.com/

Jeśli ktoś liczy na to, że Śnieg przykryje śnieg to kolejny rewelacyjny norweski kryminał z wartką akcją, gdzie trup ścielę się gęsto, a intryga jest z najwyższej półki to się…mocno przeliczy… Na początku myślałam, że jest to powieść w stylu Charlotte Link, czyli „rozkręci się później” i będzie baardzoo ciekawie. Niestety ani się nie rozkręciło, ani tym bardziej nie było...