Jak to jest, kiedy przeszłość wraca echem w nasze życie, mimo że już nikt, kto mógłby nam o niej opowiedzieć, nie żyje albo mówić nie chce. Jak żyje się, kiedy wszystko, co wiedziało się o swoim świecie, wali się w gruzy przez jedno wydarzenie. Jak wraca się do miejsca odartego ze złudzeń, po latach od dnia, w którym wszystko stanęło w miejscu. To powieść o braku tolerancji i o losach ofiary, które odcisnęły piętno na sprawcy.
Mariana od lat mieszka w małym sennym miasteczku w Szwecji, które ożywa na kilka tygodni raz do roku, kiedy to robi się ciepło i zjeżdżają turyści, żeby popływać, pójść do wesołego miasteczka, pospacerować po deptakach. Głowna bohaterka to jest kolejnym pokoleniem prowadzącym sklepik z zabawkami, do którego w tym spokojniejszym okresie w roku tłumnie przychodzą mieszkańcy miasta. Trzydzieści lat wcześniej tą społecznością wstrząsnęło zabójstwo ojca Mariany, brutalne i niezrozumiałe. Dziewczyna miała to nieszczęście, że to ona znalazła ciało i ciągle ma w pamięci ten dzień. Do miasteczka przybywa pisarz, Amnon Goldstein, który deklaruje chęć napisania książki o tym miejscu. Jako że jest obcy mieszkańcy czują do niego wrogość, a wszystko złe, co dzieje się wokół, przypisują jego obecności. Goldstein ma swoje zadanie – przybył odkryć pewne fakty sprzed lat z życia swojej rodziny i rozwiązać pewną zagadkę. Dzięki jego śledztwu na jaw wychodzą zakopane pod dywan tajemnice mieszkańców, sympatie i uprzedzenia. To też pozwala na dojście do prawdy w kwestii odnalezienia zabójcy ojca Mariany i otwiera oczy ludziom na zapomniane już fakty. Najczęściej trzeba kogoś z zewnątrz, żeby zmienić coś wewnątrz.
Jako że opowieść krąży wokół sklepu z zabawkami, to klimat tej książki jest nieprzeciętny. Rewelacyjnym zabiegiem, którym autorka mnie kupiła z marszu, jest wplecenie w fabułę baśni. Baśnie te – na pozór dziecinne i skierowane do dzieci – są bardzo krwawe i bezlitosne. Ernestam w cudowny sposób łączy język bajek ze światem dorosłych, wzmagając poczucie niepokoju i mroku. Nic tak nie przeraża, jak dzieci w horrorach, dziecięce chóry w piosenkach dla dorosłych i baśnie kończące się morderstwem.
Spodobały mi się też w powieści postacie – uważam, że autorka sprytnie wymyśliła tę społeczność, w której każdy jest inny, chociaż należy do jednego środowiska. Każdy ma inną historię i opowiada swoją wersję wydarzeń. Ciekawie są wymyślone ich losy, spójnie poprowadzone od przeszłości do teraźniejszości, tworzące konsekwentny splot okoliczności.
Oczywiście opis wydawcy na okładce książki nie odzwierciedla tego, o czym jest powieść, jednak mnie nakłonił do czytania, a potem było już tylko lepiej. Książkę czyta się szybko i sprawnie, wciąga od pierwszych zdań, sam prolog już wprowadza nas w świat Mariany i jej sióstr. Ważną kwestią jest to, że opowieść jest oparta na prawdziwych wydarzeniach, które autorka poznała sama szukając swoich korzeni i wracając do przeszłości. O tym zresztą mówi epilog – bardzo ważny dla całości.
Powieść o tajemnicach, o relacjach międzyludzkich, o sile rodziny, o wspomnieniach, o zbrodni i karze, wreszcie o tym, jak strach rodzi przemoc, jak łatwo zrobić coś nieodwracalnego i jak to nigdy nie wiadomo, kiedy przyjdzie ponieść za to konsekwencje.

Jak to jest, kiedy przeszłość wraca echem w nasze życie, mimo że już nikt, kto mógłby nam o niej opowiedzieć, nie żyje albo mówić nie chce. Jak żyje się, kiedy wszystko, co wiedziało się o swoim świecie, wali się w gruzy przez jedno wydarzenie. Jak wraca się do miejsca odartego ze złudzeń, po latach od dnia, w którym wszystko stanęło w miejscu. To powieść o braku tolerancji...

Niestety książka nie jest trzymającym w napięciu thrillerem. Jest zwyczajnie nudna.

Niestety książka nie jest trzymającym w napięciu thrillerem. Jest zwyczajnie nudna.

Spoko książka, ciekawa, ale czyta się ją bardzo spokojnie. Nie wciąga jakoś bardzo, nie ma uczucia ze nie da się oderwać ale jest ciekawie. Dla mnie była spoko do poczytania przed snem by lepiej się spało i jej lekka nuda wyszła na plus ponieważ nie miałam problemu potem z spaniem (co się stanie dalej) mimo ze się przyjemnie czytało

Spoko książka, ciekawa, ale czyta się ją bardzo spokojnie. Nie wciąga jakoś bardzo, nie ma uczucia ze nie da się oderwać ale jest ciekawie. Dla mnie była spoko do poczytania przed snem by lepiej się spało i jej lekka nuda wyszła na plus ponieważ nie miałam problemu potem z spaniem (co się stanie dalej) mimo ze się przyjemnie czytało

Już dawno żadna książka mnie tak nie znudziła. Zmarnowany czas.

Już dawno żadna książka mnie tak nie znudziła. Zmarnowany czas.

Zmęczyłam tą pozycję, dosłownie... Dawno nie znudziła mnie tak książka, nie lubię wypowiadać się negatywnie o literaturze, ale nie pozostaje mi w tej sytuacji nic innego 🤦‍♀️
Po pierwsze żaden to kryminał, jednie ma wątek niewyjaśnionego morderstwa sprzed lat... Po drugie, koło thrillera psychologicznego to raczej też nie leżało a po trzecie.. Cóż.. Ciut zmarnowany czas 🙊🙈🙉

Zmęczyłam tą pozycję, dosłownie... Dawno nie znudziła mnie tak książka, nie lubię wypowiadać się negatywnie o literaturze, ale nie pozostaje mi w tej sytuacji nic innego 🤦‍♀️
Po pierwsze żaden to kryminał, jednie ma wątek niewyjaśnionego morderstwa sprzed lat... Po drugie, koło thrillera psychologicznego to raczej też nie leżało a po trzecie.. Cóż.. Ciut zmarnowany czas 🙊🙈🙉

Jeśli jesteście fanami klimatycznych opowieści o niewielkich miasteczkach i zamkniętych, małych społecznościach w stylu "Czekolady" (między nami uwielbiam ten film!🥰),powieść "Córki marionetek" jest właśnie dla Was!
Książkę przeczytałam z dużym zainteresowaniem. Początkowo myślałam, że to kryminał, przecież zabito człowieka i przez lata nie znaleziono sprawcy. Jednak gdy stopniowo poznawałam mieszkańców małej miejscowości w Szwecji, dowiedziałam się o ich tajemnicach. Każdy z bohaterów coś opowiedział, uzupełnił historię swojego sąsiada i tak powstała wspaniała powieść!
Książka jest świetnym dramatem psychologicznym, w którym tajemnica sprzed lat prowokuje wydarzenia z teraźniejszości.Tajemnic, jak się okazuje, jest znacznie więcej i w pewnym momencie czytelnik zastanawia się czy istnieje chociaż jeden z bohaterów, który czegoś nie ukrywa. Początek książki mnie nużył i byłam pewna, że nie dotrę nawet do połowy. Zaczęłam czytać ją na wakacjach i tam również przerwałam. Wzięłam się za nią drugi raz już z całkowicie innym nastawieniem. Dobrze,że wzięłam się w garść i porządnie do niej przysiadłam, bo świat Mariane i jej bliskich pochłonął mnie i sprawił, że zapomniałam o wszystkim dookoła. Okładka książki pobudza wyobraźnię, przyspiesza tętno i przestrasza.

Jeśli jesteście fanami klimatycznych opowieści o niewielkich miasteczkach i zamkniętych, małych społecznościach w stylu "Czekolady" (między nami uwielbiam ten film!🥰),powieść "Córki marionetek" jest właśnie dla Was!
Książkę przeczytałam z dużym zainteresowaniem. Początkowo myślałam, że to kryminał, przecież zabito człowieka i przez lata nie znaleziono sprawcy. Jednak gdy...

Obok thrillera psychologicznego to ta książka nawet nie leżała ... straszna nuda

Obok thrillera psychologicznego to ta książka nawet nie leżała ... straszna nuda

Szczerzę się rozczarowałam :(

Szczerzę się rozczarowałam :(

Początek thrillera zapowiadał się super. Jednak później ledwo udało mi się przebrnąć do końca.

Początek thrillera zapowiadał się super. Jednak później ledwo udało mi się przebrnąć do końca.

7/10

7/10