Tym razem porwałam do czytania książkę Kavy. Po ostatniej części ciekawa byłam jak ułożą się relacje między Maggie a Ryderem.
Z początku czytałam tę pozycje z mieszanymi odczuciami. Nie byłam zachwycona fabułą. Według mnie było za dużo wątków. Przerażone, znalezione na statku dzieci. Przewożenie kokainy w żołądku. Wyławiany trup z karaluchami wychodzącymi z ust. Skorpiony. Pająki. Na początku nie wiedziałam jak to połączyć. Natomiast warto było czekać. Akcja rozkręciła się i pochłonęła mnie. Zakończenie było zaskakujące i wprawiło mnie w osłupienie. Czyli tak jak być powinno. Natomiast byłabym bardziej zadowolona, gdyby zakończenie zostało trochę bardziej rozwinięte.
W książce poruszono druzgocący problem porzuconych dzieci. Matka Amandy wybrała kochanka, a nie własną córkę. 14-letnia dziewczyna pogubiła się i trudniła się przemytem narkotyków. Połykała wiele baloników z kokainą. Zszokowały mnie słowa Amandy, które zacytuję: ,,Wolałabym raczej połknąć baloniki z kokainą, niż żeby chłopak matki wsadzał mi znów do buzi swojego wacka." Ukazano również szczerość serca. Amanda zwróciła się o pomoc do Creeda i uzyskała ją. Mógł odmówić. Przez to groziło mu niebezpieczeństwo. Mimo wszystko zaryzykował. Kierowały nim ludzkie odruchy, ale nie każdy podjąłby takie ryzyko.
Pomimo wszystko mam mieszane uczucia co do tej książki. Numerem jeden jest i pozostanie Coben.
Jest ktoś lepszy? :)

Tym razem porwałam do czytania książkę Kavy. Po ostatniej części ciekawa byłam jak ułożą się relacje między Maggie a Ryderem.
Z początku czytałam tę pozycje z mieszanymi odczuciami. Nie byłam zachwycona fabułą. Według mnie było za dużo wątków. Przerażone, znalezione na statku dzieci. Przewożenie kokainy w żołądku. Wyławiany trup z karaluchami wychodzącymi z ust. Skorpiony....