Trawa przeczytana, czy raczej przemęczona. Miałem wobec książki oczekiwania i dostałem nimi po twarzy.
Na dzień dobry przywitała mnie ścianę ekspozycji i przedstawienie świata. Niestety, nad autorką wisi widmo Simmonsa - napisali bardzo podobne w założeniach książki i porównując je, wyraźnie widać, gdzie Tepper brakuje. Tam, gdzie Dan przedstawia, jak doszło do danej sytuacji religijno-politycznej (i jest to wplecione w powieść), tak Sheri oferuje nam tłumaczenie - świat działa na zasadzie "bo tak". Jakby tego było mało, zawieszenie niewiary co i rusz zmuszone jest przełknąć różne absurdy (najbardziej stanął mi w gardle motyw rodem z przesadzonego opowiadania: Ziemia utożsamiająca się z judeochrześcijańskim dziedzictwem mówi nie antykoncepcji i aborcji, ale nielegalne ciąże oznaczają karę śmierci dla matki i potomka).
Akcję obserwujemy przeskakując między punktami widzenia postaci. Dosyć licznych. Nie dość, że utrudnia to nawiązanie jakiejś więzi emocjonalnej z bohaterami (no chyba, że celem było budzenie antypatii, w takim razie się udało), to w swej większości są oni albo strasznie nijacy, albo do bólu sztampowi, jakby wycięci z szablonu do odegrania konkretnych ról.
A skoro już o rolach mowa, to autorka zawiesza strzelby i buduje suspensy z gracją słonia w składzie porcelany. Wiadomo, kiedy pojawiają się kluczowe przedmioty/zdarzenia dla fabuły, wiadomo też jak się dane wydarzenia skończą, mocno tu pomaga czy to ograniczona inteligencja bohaterów (by nie miejscami skończona głupota) czy też zbudowanie ich do tej właśnie roli.
Jedziemy dalej. Jednym z motywów książki jest rozwój jednej z bohaterek, wyzwolenie się z roli bogobojnej żony/matki, pokornej i poddanej kaprysom męża, przyjęcie pro-aktywnej postawy. I chociaż na początku wygląda to na wątek z potencjałem, z czasem nawarstwia się coraz więcej wymienionych powyżej problemów: antypatyczność bohaterki, bezmyślność innych postaci i absurdalne sytuacje robią sieczkę z tematu.
Jednak największym rozczarowaniem jest główne danie.
Uwaga, mogą wystąpić spoilery.
Sposób w jaki zostaje rozwiązana sprawa morderczej, sięgającej wszystkich światów i nieuleczalnej, mimo wszelkich starań, zarazy woła o pomstę. W ramach wyjaśnienia dostajemy brzmiące naukowo mambo dżambo. Powiedzieć, że jest słabe, to nic nie powiedzieć. Science fiction z naukowego punktu widzenia jest w większości bzdurą (silniki, uzbrojenie, sposób w jaki statki latają), więc nie oczekuję, że autorskie wytłumaczenie przy zastosowaniu fachowej terminologii będzie w 100 procentach zgodne z obowiązującą wiedzą (a zostało wykazane, że research autorki obejmował tylko nazwy i podstawy, z których nie wszystko do końca zrozumiała). Jednakże w Trawie wytłumaczenie ma jedynie pozory sensu, nie dość, że niespójne i wewnętrznie sprzeczne, do tego zbudowane na piętrowych założeniach (które same w sobie są kulawe).
Tak więc praktycznie połowa książki nadaje się do wyrzucenia przez okno. Druga część jest jako tako czytalna. Jednakże ogólnie, pozycja mocno rozczarowuje.

Trawa przeczytana, czy raczej przemęczona. Miałem wobec książki oczekiwania i dostałem nimi po twarzy.
Na dzień dobry przywitała mnie ścianę ekspozycji i przedstawienie świata. Niestety, nad autorką wisi widmo Simmonsa - napisali bardzo podobne w założeniach książki i porównując je, wyraźnie widać, gdzie Tepper brakuje. Tam, gdzie Dan przedstawia, jak doszło do danej...